Vante:Nemesis -taegi-

0.25

Evrendeki tüm sözcükler, Vante'nin boğazına dizilmiş gibi hissediyordu.

Sanki, evrendeki tüm renkler solmuş da bir tek Agust'un tüm gövdesini kaplayan kanın kırmızılığı kalmıştı.

Görüşünün bulanıklığı her saniye artıyorken, gözlerindeki yanma hissi dinmek bilmiyordu.

Üzerindeki, desenli gömleğin düğmelerinin birkaçı açılmış, simsiyah saçları dağılmış bir halde; tanımadığı bir hekime sevdiği adamı emanet ederken göğsüne altından kalkamadığı bir endişe çöreklenmişti.

Hoseok, Vante'nin hemen karşısında beyaz sandalyelerden birinde oturuyorken tüm uzuvları kasılmış bir haldeydi.

Agust-d'nin yaralanması, aslında pek de alışılmadık bir durum değildi fakat ilk defa bir yola çıkmışken her şeyin mahvolmasından korkuyordu.

Namjoon ise, yaşananları kendi açısından anlatmak için fırsat kolladığı dostunu bir an önce uyanık görmekten başka bir şey düşünemiyordu. Son konuşmalarından sonra, arkadaşlığını bozmamaları için son şanslarıydı.

"Çok kan kaybetti..." diye fısıldadı Vante. Saatler sonra sarf ettiği tek cümle buydu.

Kendi kendine sarf ettiği sözcükler olsa da diğer ikisi onu duyuyordu.

Birkaç saat öncesinin üzeri, bir sis tabakasıyla örtülmüş gibi hafif bulanık ve karmaşıktı.

Zira Vante, Namjoon'un seslenişini duyar duymaz aşağıya nasıl indiğini, Agust'u nasıl kucakladığını ve Hoseok'un dakikalar içerisinde bulduğu muayeneye nasıl getirdiğini pek de hatırlamıyordu.

Hafızasının önünde, kaybetmekten korkan bir çocuk pusu kurmuş halde hekimin çıkmasını bekliyordu.

"Omzundan vuruldu..." diye söylendi Hoseok. "Daha kötüleri de olmuştu."

Vante'nin farklı irisleri, hırçın bir kıvılcımla parladığında bir an için kontrolünü yitireceğini hissetmişti.

"Sence mesele bu mu?" Diye tısladı Namjoon önce davranarak.

Hoseok dudaklarını birbirine bastırarak geri çekilse de, atmosferdeki gergin hava  pek de dağılmamıştı.

Beklemek, her zamanki olduğundan daha zordu şimdi.

Jimin'den gelen telefonları ne kadar açmak istemese de; Yujin'i de merak ettiğinden açmak zorunda kalmıştı.

Nihayet, küçük muayenin eski kapısı aralandığında, önlüğüne kan bulaşmış hekim görünmüştü.

Kapının açılma sesi duyulduğu an ayağa kalkan üçlü, verilecek haberi bekliyorlardı.

"Geçmiş olsun..." diye mırıldandı adını hatırlayamadığı hekim. "Hastanız iyi durumda, yalnızca kurşunu çıkarmak konusunda sıkıntı yaşadığımdan uzun süren bir operasyon oldu..."

Vante, Agust'un durumunun iyi olduğunu öğrenir öğrenmez boğuklaşmaya başlayan sesiyle, hekimi dinlemeyi çoktan bırakmıştı.

Derin bir nefes verirken, eliyle yüzünü kavramıştı.

Saniyeleri tek tek saydığı bekleyiş nihayet bitmiş, bir an önce onu görmek için yanıp tutuşan benliği geri gelmişti.