Vante:Nemesis -taegi-

0.28

Gelsene dedi bana
Kalsana dedi bana
Gülsene dedi bana
Ölsene dedi bana
Geldim
Kaldım
Güldüm
Öldüm

"Harika görünüyorsun Agust..."

Vante'nin her kelimesini ayrı bir tonla söylediği cümleyi işitmemle, aynada gözlerimizin çarpışması eş zamanlıydı.

Arkamdaydı.

Gözlerim yavaşça onu taradığında, adeta olduğum yere çakılıp kalmıştım. Zira Vante her zamanki zarafetiyle aynadaki yansımamın bir adım arkasında, yanında duruyordu.

Sertçe yutkundum.

Aramızdaki enerjinin bir gün sönüp gideceğine o kadar imkansız gözüyle bakıyordum ki, bedenimi saran bu elektrik öylece kaybolabilen türden bir şey değildi çünkü.

"Sen de öyle." Diye söylendim çıkarabildiğim kadar tok çıkan sesimle.

Gözlerim yavaşça gözlerinden aşağıya doğru gövdesine indiğinde kaşlarım sertçe çatılmıştı.

"İçine bir şey giymeyi unuttun zannediyorum." Dedim sakince.

İçim kaynıyordu ama benimle yıllarca dalga geçmemesi için sakin konuşmam gerekiyordu.

Zira, sakinliğimi cam bir zeminin üzerine düşen çekiç edasıyla kıran bir kıyafet taşıyordu üzerinde. Lacivert, çizgili takım ceketinin içerisine hiçbir şey giymemişti. Göğsündeki yara izi ve o izle beraber gövdesini kaplayan benim yaptığım dövmenin birazı da dolayısıyla açıkta kalmıştı.

Zarif boynuna taktığı altın renkli kolyeyle  öyle göz alıcıydı ki bir kez daha yutkunmama neden olmuştu.

Onda, bana nefes aldırmayan, göğsüme takılıp kalan bir şey vardı işte. Vante, böyle bir adamdı.

Dudakları hafifçe, beni kışkırtmak
istercesine kıvrıldı.

"Yanlış zannediyorsun hayatım." Dedi muzip bir ton barındıran sesiyle. "Hiçbir şey unutmadım. Tamamıyla hazırım."

Kaşlarım olabilecekmiş gibi biraz daha çatılırken ayna parçalanacakmış gibi hissetmiştim.

Sahiden, bu adam beni çıldırtmaya pek bir meraklıydı.

Hışımlı denebilecek bir hızda arkamı dönerken, ona bu kadar yakın olacağımı tahmin etmemiştim.

Çünkü döner dönmez, aynayla arasında sıkışmış bir halde dudaklarım tam olarak çıplak bıraktığı göğsünün hizasındaydı.

Anlık paniğe kapıldığımı hissetmiştim. O da hissetmiş olmalı ki, dişlerini göstererek gülümsedi.

"Bir şey mi diyeceksin?"

Dişlerimi sıktım. Gözlerimi, farklı renkli irislere hizaladığımda; bir kez daha beni içine alacak kadar derin bakışlarıyla sarsıldığımı hissetmiştim.

"Beni kışkırtma." Dedim sadece. Bu iki kelime için bile kendi içimde yoğun bir hazırlık yaptığımı bilmese de olurdu.

"Konsept buysa ben de soyunayım."

Hafif bir kahkaha atmıştı. Hoş sesi koridorda yankılanırken ben gülmeye birazcık bile yakın değildim, ki bu beni sinirlendirmiş onu daha da keyiflendirmişti.