Vante:Nemesis -taegi-

0.07

"Bizim şirkete ait bir silahtan çıkmış Vante. Bunu, onlar yapmış."

Gözbebeklerinden dalga dalga yayılan şaşkınlık saniyenin onda birinde yok olmuş; kendisini toparlayarak etrafa şüpheli bir bakış atmıştı.

"Siktir." Diye fısıldadı. "Emin misin?"

Başımı hızla salladım. "Elbette, onlar yapmış diyorum."

"Tamam, çıkalım önce. Konuşuruz."

İlk defa benden daha mantıksal hareket ediyordu. Sakince başımı sallayarak benden önde olan adımlarına yetişmek için bir çaba sarf etmeden arkasından yürümüş; büyük hastaneden çıkana kadar da konuşmamıştım.

Direksiyona geçtiğimde kendimi daha dingin hissediyordum, az önce hazırlıksız yakalandığım dehşetin pençeleri ruhumdan uzaklaşmıştı.

Oturduğumuz siteye fazla uzak olmadığından, kısa bie yolculuğun sonunda evimize varmıştık.

Taehyung, beni şaşırtıyordu zira çenesi hiç kapanmayan bir adamken bu kadar sessiz kalıyor oluşu şüphelendirmiyor da değildi.

"Bir fikrim var." Dedi sonunda. "Fakat ne dersin bilemiyorum."

Salonda, şöminenin önündeki tekli koltuklarda oturuyorduk.

"Neymiş?" Dedim kısık bir sesle. Aç hissediyordum hem de fazlasıyla fakat hastaneden sonra iştahım tamamen kaybolmuştu.

"Bunu yalnızca ikimiz çözemeyiz; çünkü merkeze uzağız..."

Cümlesinin devamını adım gibi biliyordum.

"Bir ajanı daha yoldan çıkaralım diyorsun yani?"

Başını iki yana sallayarak yanıt vermişti bana. "Hayır." Dedi muzip bir sesle.

"Yoldan çıkardıklarımdan birinden yardım isteyelim."

Gözlerim şaşkınlıkla açılmıştı. "Örgüt içinde örgüt mü kurdun be adam, diğer yoldan çıkardıklarım da ne demek?"

Omuzlarını silkerek; yanıma yaklaşmıştı.

"Tüm bunları kendi başıma fark etmedim herhalde; bu yola çıktığımda elbette ki yalnız değildim."

Boğazımın kuruduğunu hissetmiştim.

"Diyorsun?"

"Diyorum." Dedi bastırarak. "Yugyeom'u biliyorsun. Onunla irtibata geçelim diyorum; bize sızıntı bilgi sağlar."

"Telefonlarımız kontrol ediliyor olabilir."

Dedim sıkıntılı bir nefes alarak. Bana inanamaz bir bakış atmıştı.

"Seni zeki bir adam sanırdım Agust, kendi telefonlarımızı kullanmayacağız herhalde. Bende var kullanılmamış hat..."

Aklı nasıl böyle karmaşık işlere çalışıyordu gerçekten hayret ediyordum.

"Mantıklı." Dedim düşünceli bir sesle ve sanki o bunu bilmiyormuş gibi. Ardından ayağa kalkarak; salondan ayrılmak üzere kapıya yönelmiştim.