Vante:Nemesis -taegi-

0.23

Kookmin özel/1

Beni sev derim
Bak dizime kabuklar var
Eğil sar,
Derin yaralar açar yıllar
Hemen isterim,
Yarına heves kaçar
Biri çıksın bunu bilsin
Tamam desin
Ve benimsin...

Kabuslar, belki de insanın ruhunu en çok yaralayanlardı. Gecenin kör bir vaktinde, göğüs kafesine çöken bir karabasan, zihnini esir alan ne kadar kötü anın varsa, hepsi sana acı çektirmek için sıradaydı.

Ben ki, olduğum bu genç yaşta, her gece bıkmazsızın uğradıkları bir insanken; ne kadar yaralı olduğumu artık düşünemiyordum bile.

Zordu.

Geceleri, yaşamak istemeyen bir adama dönüşüyordum.

Uyumak istemiyordum ama, her gecenin sonunda kendimi o yatakta, kan ter içerisinde uyanırken buluyordum.

Bazen, gördüklerim uzun süre aklımdan çıkmak bilmiyor, günümü tamamiyle kilitliyordu; bazense gece gördüklerim yalnızca buğulu bir camın arkasından gün boyu beni izliyordu. Onları hatırlamıyordum ama, varlıkları daima çevremde oluyordu.

Ürperiyordum.

Saatlerdir boşluğa baktığımı, ancak üşüyüp ürperdiğimde anlıyordum. Ağzımdaki yemeyi yutmayı unutuyor, karşıdaki duvarı seyrediyordum. Açtığım filmi izlemeye, ancak filmin yarısı bittiğinde başlıyordum.

Galiba, tükeniyordum.

Belki de tükenmiş, kırıntılarıyla yaşayan bir adama çoktan dönüşmüştüm.

"Saçmalama Jungkook..." Diye fısıldadım kendi kendime.

Önümdeki ekranın parlaklığı rahatsız etse de, yazıları daha rahat okuyabilmek adına azaltmaya yeltenmiyordum.

Gelin görün ki, düşüncelerim zor kavuştuğum rahatımı katletmeye hazır bir şekilde, tek tek zihnime dökülmeye başlamışlardı.

Biri vardı.

Yıllardır kabuslarım yerine, rüyalarımla bana gelmesini istediğim biri.

Çok sevdiğim biri.

Eskiden.

Kaybettiğim biri.

O gece de, yatağıma uzanırken beni ziyaret etmesi için dualar ettiğim biriydi o.

Benim biricik sevgilimdi.

"Ah..." diye mırıldandım. "Bu nasıl olur?"

Onu hiç görmemiştim rüyalarımda.

Onunla beraber, kendimi de kaybetmiştim ben. Onun birlikte gömülmeyi unuttuğu bir beden olarak, çok uzaklara savrulmuştum.

Ama yine, bir kere bile beni ziyarete gelmemişti.

Onu görmek istiyordum.

Onunla konuşmak ve her ne kadar itiraf etmeye utansam da, ona çok önemli bir şey sormak istiyordum.

Eskiden, sorunlarım yoktu; çünkü onun kollarında mutluydum.

Eskiden sorularım yoktu, ona rüyalarımda sarılmak isterdim.

Şimdi ise ne o, ne de ona rüyalarımda sarılma isteğim vardı.

Sadece sorular vardı, sorular. Ona sormam, vicdan rahatlatmak için ihtiyacım olan sorular.

Bir başka birisini, onu düşünmeden öpebileceğim sorular.

Jimin'i.

🍂