Yemek gecesinden sonra Deniz ile hiç konuşmamıştık. Okulda her zamanki gibi ben onu izlemiştim, o ders dinlemişti.
Eflin, babasına bizde kalacağı yalanını söyleyip bara gidecekti. Bara gitmeyi bende severdim normalde ama kalbimden dolayı içki içemiyor ya da dans edemiyordum. Gitmenin bir manası yoktu yani.
Teneffüs zilinin çalması ile kollarımın arasına gömdüğüm kafamı kaldırıp kulaklıklarımı çıkardım. Neyse ki bu derste bitmişti. Şimdiki ders beden olduğundan sıramdan kalktım. Bara gitmesem de beden dersinde futbol oynayarak yasakları çiğniyordum.
Sınıftan çıktığımda aynı anda yan sınıfımda olan Eflin de çıkmıştı. "Pişt güzellik." diyerek yanıma geldi. Kolunu omzuma attığında birlikte yürümeye başladık.
Kafamı omzuna koyup "Yorgunum Eflin." dedim. Eflin'in boyu benden biraz daha uzundu. Omzumdaki kolunu daha da sıkılaştırdı. Merdivenlerden inmeye başlamıştık.
"Yorgun olduğuna göre futbol oynamazsın işte." dediğinde omuz silktim.
"Yoo, oynarım." Futbol önemli.
"Benimle bara gelmiyorsun ama." Barda Deniz yoktu. Deniz olsaydı gelirdim.
Kafamı kaldırıp "Barda yiyeceğim bir bok yok. Libidom yükselirse gelirim." dediğimde eş zamanlı olarak kafama bir darbe yedim. Kendisi çok koruyucu bir arkadaştır.
Kafamı tuttum. Acıtmıştı özürlü. "Elin kırılsın köpek."
Giriş kata indiğimizde kolunu omzumdan çekti. "Tövbe de lan." dediğinde güldüm. Salaktı falan ama seviyordum.
Soyunma odasına geldiğimizde kapıyı açıp önden ben girdim. Deniz ve Dolunay dolaplara yaslanmış, birkaç kız da yanlarında duruyordu.
Eflin arkamdan girdiğinde kapı arkadan kapandı ve bir kız kapının önüne geçti. "Hayırdır kızlar? Toplantı falan mı var?" diyerek Deniz'e baktığımda bir şey demedi. Onun yerine Dolunay kendini gösterdi.
"Evet Azracım ve toplantının konusu da sensin." Fotoğrafların bende olduğunu öğrenmişlerdi.
"Azra ne alaka?" diyen Eflin'e karşılık yaslandığı dolaptan ayrıldı Deniz.
"Üzgünüm Eflin ama bugün seninle Dolunay ilgilenecek. Arkadaşından almam gereken bir şey var."
Kollarımı birleştirdim. Bana saldıramazdı. "Beni mi döveceksin?" dediğimde gülüp bir adım attı bana doğru.
"Hayır." dedi ve sustu. Ee?
Dolunay, Eflin'in saçını tuttuğunda birleştirdiğim kollarımı ayırdım. Onlara doğru adım atmıştım ki belime sarılan elle geri çekildim.
Eflin, Dolunay'a karşılık verirken arkada duran kızlarda Eflin'e doğru gitmişti.
Sikerler!
"Telefonu ver Azra yoksa Eflin için iyi olmayacak." Eflin döverdi. Kendini altta bırakmazdı ama 3-4 kişiyle baş edebileceğini zannetmiyordum.
Dibimde olan Deniz'e baktım. "Bu kadar cani olamazsın, kardeşin o senin." dediğimde bana bakan mavilerinin koyulaştığına şahit oldum.
"O, benim kardeşim değil." Sesi sakin çıkmıştı ama bağırmak istediğine yemin edebilirim. Gözlerimi Eflin'e ve diğerlerine çevirdiğimde arkadaki kız Eflin'i tutmuştu.
Kalbime ağrı girmeye başlamıştı. Eflin, benim için kardeşten öteydi ve böyle acı çekmesi benim de canımı yakıyordu.
"Fotoğrafları kendine gönderdiğini biliyorum." İrislerimi Deniz'e çevirdim.
"Seve seve okula yayacağımı da biliyorsundur o zaman." dediğimde ciddiliğimi ölçer gibi gözleri yüzümde dolandı. Belki onunkini yaymazdım ama Dolunay'ın fotoğrafını seve seve paylaşırdım.
"Bu kadar çok mu seviyorsun onu?" dediğinde sinirli sesi gitmişti. Sessiz ve bir kadar da şüpheli konuşuyordu. Deniz'i tanıdığım yıllar boyunca hiç birini gerçekten sevdiğini düşünmemiştim. Dolunay'ı bile gerçekten sevmiyordu. Bence sevgiye inanmıyordu. Sorunu da buydu.
Cevap vermek için ağzımı açmıştım ki gözlerimin kararmaya başlamasıyla Deniz'in belimi tutan kolundaki elimi sıkılaştırdım. Belimi tutmasına daha sonra sevinecektim..
Gözlerimi kapatıp bayılmamak için dua etmeye başladım. Çoğunlukla bayıldığım için alışmış olduğum bir şeydi ama şu an zamanlama iyi değildi.
"İyi misin?" Deniz'in sesi beynimde yankı yaparken belimdeki eli gevşedi. Anlamıştı sanırım. "Azra?"
Gözlerimi açtığımda etrafı bulanık görmeye başlamıştım. Görüş alanım karardığında ayakta da duramamıştım. Bedenim kendini arkaya bırakırken sadece sırtımda bir el hissetmiştim.
