GÖLGE "KARANLIK ZİHİNLER" (+18)

9.BÖLÜM "KARAR"

Selam en güzel Cesur ve Eva okuyucuları
Yeni bölüm biraz gecikti kusura bakmayın lütfen. Bölüme oy ve yorum yapmayı unutmayın lütfen. Ve son kitaba yeni karakterler eklendi düşüncelerinizi belirtin lütfen.

Sizi daha fazla tutmim iyi okumalar.

🥃🥃🥃🥃🌹🌹🌹🌹🥃🥃🥃🥃🥃

BÖLÜM SÖZÜ:"Sırların saklı kalmayacağı tek mesken kalbindi."

Kader diye bir şey var mıydı. Gerçekten iki kişi birbirinin kaderi olabilir miydi. Ya da iki kişinin karşılaşması sadece tesadüfmüydü.

Bunu asla bilemeyecektim galiba bir yanım sadece kadere inanırken bir yanım bunun doğru olabileceğine ihtimal vermiyordu.

Ben kimmiydim; Dört yaşında doğum günün de babasının ölümünü bir dolap içinde kapı arasında kanlı vahşete şahit olan kişiydim. Yıllarca babamın bir gün dönecek yalanına inanmıştım bu yalanı içi kan ağlayarak annem söylemişti bana.

Yıllar önce babamın bir çift lafı hala kulaklarımda çınlıyordu; "Bak canım kızım. Bu dünya çok kanlı ama sen çok masumsun burası için. Bu dünyanın seni kirletmesine asla izin verme. Bir gün birini çok sev, o kadar çok sev ki içtiği sigaranın izmaritlerini bile atamayacak kadar gözünden sakın onu." demişti babam. Yıllar geçmesine rağmen anlayamamıştım onu.

Beş yaşında bir sokak ortasında tanımıştım onu. Her gün itilip kakıldığım sokaklarda onun sayesin de yerden kalkmayı öğrenmiştim. Hele elimden tutup kaldırışı yok mu içten içi onu kahraman ilan etmiştim. Boyu küçük ama yüreğine dünyalara sığdıran Cesur.

İlk defa dokuz yaşında katil oldum. Beyaz kumrunun istemesem de içten içe katili olduğumu biliyordum. İlk o gün özgür kalmak istiyorsan özgür bırakmayı bilmek gerektiğini anladım o gün benim en büyük keşkem başıma gelmişti. Keşke kumruyu eve götürmek için ısrar etmeseydim. Keşke o zamana geri dönebilseydim.

13 yaş doğum günüm Allah şahit ya o günü asla unutmayacaktım. Ortaokul bitmiş liseye başlayacatım, Cesur ve annem benim için kutlama yapmak istemişlerdi kutlama dediğim öyle insanlar falan yok ha ben, annem Cesur ve onun küçük kardeşi Barış. Cesur da benim yaşadığımı yaşamış annesi onun gözleri önünde öldürülmüştü. O günden sonra tek sığınağıydı Barış. O gün annemin dediğine göre hepsi beni saatlerce beklemişlerdi. Gece polise gitmişler ama beni gören bir Allah'ın kulu olmamıştı. Tam iki yıl kimse benden haber alamamıştı.

Kos koca iki yıl annem Bursa'dan taşınıp İzmir'e yerleşmişti. Cesur'da aynı şekilde babasının işleri yüzünden ordan Ankara'ya taşınmak zorunda kalmıştı. Ama bunun onun için zorunluluk olmadığını yıllar sonra anlıyordum.

13 yaş günümde gözlerimi karanlık bir depoda açmıştım. Önümde hayatımda hiç görmediğim 20 bilemedin 21 yaşında bir erkek duruyordu. Bana iki seçim sunmuştu o gün. Cesur'un canına karşılık benim canım. Bundan asla kimsenin haberi olmamasını olduğu taktirde Cesur'u izleyen adamlar tarafından kör kurşuna gideceğini söylemişti. Hala o günün izleri zihnimde yerini koruyordu.

🥃🥃

GEÇMİŞ

Neydeydim ben en son Cesur ve annem beni zorla dışarı göndermişlerdi daha sonra önümde siyah bir minibüs durduğunu hatırlıyorum ama daha sonrası ise karanlıktı.

Bulunduğum deponun kapısı açılıp içinden genç bir oğlan giriş yaptı. Arkasında da 8 adam hepsi siyah giyinimliydi. Hepsi takım elbise giyerken en önde ki siyah tişört altına siyah kot giyinmişti. Burdan bakıldığın da bile insanı cezbeden bir görünüme sahipti. Siyah saçları esmer teni ama ona nazaran masmavi gözleri vardı. Gerçekten hayran olmamak mümkün değildi.