UNFORGETTABLE MEMORIES OF YESTERDAY

35

Hello mooncakes! (my sylors) so yeah thank you so much for the 4k reads and I'm so thankful and blessed for all of your comments and votes. Gladly sending my virtual hugs and kisses! send some if you receive it HAHA...I love youu all!

-pcrs21

This chapter is dedicated to miss Isay_wen . Don't forget to follow her and read her story!

GOOD LUCK AND GODSPEED, enjoy reading!

~~~~~

"Toothbrush, toothpaste, cream, facial foam, shampoo, soap, pads" iniisa-isa ko ang mga gamit ko bago isinilid sa isang pouch. Tinulungan ako ni Clarisse na mag-empake ng mga damit kanina para bukas . Ako na ang tumapos dahil maghahanda pa daw siya ng hapunan naming dalawa.

Nae-excite ako na nababahala dahil sa posibleng mangyari bukas. Excited akong makatapak muli sa malaparaisong tanawin ng Siargao pero nababahala ako kung ano ang magiging reaction nina President Rivera and Architect Rivera. Intimidating pa naman ang presence ng dalawang iyon na para bang pagtinitingnan ka nila ay para kang sinasaksak ng takot dahil sa malalim na titig nila sayo pero mas nakakatakot parin si Mr. Shawn Rivera.

Akalain mo yon magagawa ka niyang ipahiya sa harap ng ibang employees. I really think he has this stone heart because wala siyang awa sa oras na nagagalit siya. Lahat sinisisi niya pag ang isa ay nagkamali that's why, employees on RGC are very careful of their actions once Demonyong Shawn Winz Rivera would step in the floor of RGC.

He has the looks that every woman would fall but ibahin niyo ko, I hate him because of his attitude. His like the opposite of his siblings, kung sina Sharra at Shenna ay mababait, palangiti well Demonyong Shawn Winz Rivera always have his poker face everytime you see him. Walang secretary ang naglalast long sa kanya balita ko, buti nga sa kanya. Pero hindi ko itatangi kung sana hindi lang ganon ang ugali niya, isa na sana ako sa mga babaeng nagkakandarapa sa kanya.

"Done!" masaya kung sabi pagkatapos ng lahat bago tinayo ang isang malaking maleta na kulay light pink.
Isinara ko na rin ang closet ko bago dumeretso sa restroom at nagbabad sa bathtub. Dahil sa malamig na tubig na dumadampi sa balat ko, inalala ko na naman siya  pati na rin ang pagtatagpo naming muli sa harap ng convenience store, his voice was this cold as the water but it turned into joyful one when his Mom wanted to talked to me. Kailan ba mawawala sa isipan ko ang lahat tungkol sa kanya? his smile, his face, his voice, his everything.   Habang nakapikit hindi ko maiwasang isipin na naman ang pag-uusap namin ni Colt noong nakaraang gabi.

Ilang araw na rin pala ang lumipas pero parang kagabi lang nangyari ang pag-uusap naming iyon. Hindi ko na naman alam kung papaano ko siya haharapin kung sakali mang magtagpo ulit kami, I wish that time would never come but I can't stop the fate, I'm not the one who controlled everything, maging ang oras at panahon. Tadhana lamang ang may karapatang kontrolin ito pero magagawa mo itong iwasan kung sarili mo ang susundin mo, pero mahirap eh, sobrang hirap na kahit anong gawin ko hindi parin sapat.

I sighed. "Mom, Dad" sabi ko habang nakapikit pa rin. "Are you listening to me right now? kasi kung nakikinig po kayo sakin gusto ko lang pong sabihin na I can't handle everything right now, I wanted to rest but I don't want to run again, to hide for years again. Tapos iiyak na naman, matutulog at gigising like nothing happened. I want this pain to let out but how could I even do that kung paulit-ulit akong binabagabag ng mga huling salitang binitiwan niya bago ako lumayo" I start crying again but this time pinigilan ko ito, hindi ko hinayaan ang sarili kung umiyak na naman muli.