Artık eve dönemezdik çünkü tesbit edilmişti. Ailemin evinede artık yük olmak istemiyordum. Şimdilik sadece bir otelde kalsak olabilirdi. Anlaşılan Jerome'nin destekcileri bizi salmayacaktı. Belkide onlarla kalmalıydık. Onları istemiyordum. En iyi fikir mercimeğimle konuşmaktı.
-"Jerome şu insanlardan kurtulup, kalacak bir yer aramaya başlasak olmaz mı?" Jerome:
-"tamam. Bir planım var"
-"banada söylersen bende bi-" lafımı tamamlamadan parmağını dudağıma "sus" dermiş gibi uzattı. Bu sefer destekcilere seslendi. Jerome:
-"Beyler ve bayanlaar, bizi takip edin" bir avm'ye götürmüştü. İnsanlar çığlık çığlığa bağırıyordu. Bir anda içeri bomba ve bazuklar gelmeye başladı. Her taraf patlıyordu. İnsanlar ölüyordu. Biz panikle bir saksının arkasına siper aldık. Yaklaşık yarım saat sonra anca sesizlik olabilmişti. Bombalar ve bazukalar durdu. Biz saklandığımız yerden çıkıp etrafa göz gezdirdik.
-"bu da neydi böyle? Yoksa senin planın mı?" Jerome:
-"off hayır ya. Bu nasıl aklıma gelmez. Keşke ben düşünseydim" dudağını büzmüştü. Ben ciğerlerime dolan duman yüzünden öksürürken bir ağlama sesi duydum. Etrafıma bakındım. Bir köşede yalnız başına çöküp ağlayan çocuğu görünce hemen yanına gittim. Yanına çöktüm.
-"şimdi sakin ol tamam mı? Senin adın ne?" Çocuk;
-"J-Jay" çocuk titriyordu. Anlaşılan ailesini kaybetmişti.
-"aileni mi kaybettin?" Çocuk burnunu çekip, kafasıyla beni onayladı. Jerome'ye gel işareti yaptım. Hemen yanıma gelmişti.
-"Jerome ailesini kaybetmiş ve şimdi yalnız bir çocuk bu. Yazık kıyamam. Galiba onu yanımıza almakta bir sakınca olmasa gerek" Jerome:
-"bir kaç ay sonra kendi çocuğun doğduğunda böyle demeyeceksindir umarım. Lütfen çocuk yalnız kalmasın" Jerome bir nefes verdi ve daha sakindi. Jerome:
-"yaşı kaç biliyor musun?"
-"hayır bilmiyorum. Hemen öğrenelim. Kaç yaşındasın Jay?" Biraz büyük gözüküyordu çok ufak değildi. Bizim yanınızdayken okuldaki en havalı çocuk olurdu eminim. Hatta bize yardım da ederdi. Çocuk:
-"12 y-yaşındayım"
-"bak Jay sakin ol. Sana zarar vermeyeceğiz. Sana sadece aile ortamı, ün, karizma ve sevgi vereceğiz" Jerome:
-"aslında seni sevdim çocuk. Hadi artık gidelim yeniden bombalanmak istemiyorum" Jay ayağa kalktı ve yavaş yavaş arkamızdan gelmeye başladı. Biz hızla giderken o geride kalıyordu.
-"birinci kural Jay. Asla geri kalma!" Benim sözümle hızlanmıştı. Hatta bize yetişti. Rastgele bir araba (ç)alıp oradan uzaklaştık. Pombalayan kimdi bilemediğimiz için intikam işi biraz bekleyecekti. Bir otele girdik. Gişedeki kadın ellerini korkuyla kaldırdı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Jerome masaya yaslandı ve silahını omzuna attı. Jerome:
-"şimdi seninle bir anlaşma yapalım. Sen bizi ihbar etmeden kalmamıza izin vereceksin. Bende seni öldürmeyeceğim. Anlaştık mı?" Kadın korkuyla kafasını salladı. Kadın:
-"k-kaç kişilik oda istemiştiniz" Jerome:
-"eee 3 kişilik. Bir tekli ve birde çift yatak istiyoruz" kadın hemen bir anahtar uzattı ve oda numarasını söyledi. Odamıza çıktık. Jay hala çok kötü görünüyordu. Jerome:
-"sen git ve bir duş al sonrada şurdaki yatakta dinlenirsin" Jay kafasını sallayıp banyoya girdi. Ben duvarın kenarında saçımı topluyordum. Yine uzamışlardı. Jerome bana yaklaştı. Duvara iyice yaslandım.
-"Jerome ne yapıyorsun? Çocuk var" Jerome:
-"ama banyoda. Yani bizi ilgilendirmez" ben kaçmaya çalışınca bu sefer belimden tuttu. En düştüğüm hareketti. Bir eli belimdeyken diğer eli toplamaya çalıştığım saçlarımdaydı. Tam beni öpecekken Jay banyodan çıktı. Jerome beni bıraktı ve göz devirdi. Jerome:
-"bunun olacağını tahmin etmeliydim. İşimiz zor" Jay:
-"ö-özür dilerim. Ben yanlış-" Jerome lafını kesti. Jerome:
-"sen yanlış zamanda gelmedin Jay. Boşver fazla takma. Bu arada birinvi kural hızlı ol değil. Birinci kural her zaman gülümse" Jerome, Jay'in yanına gitti ve gülümsemesini sağladı. Jay:
-"üzgünüm bir kaç güne tamamen kendime gelirim. Ailemi kaybetmek biraz zor" Jerome:
-"bir kaç güne mi? Dur dur dur bir tahminde bulunucam. Hmm... aileni sevmiyordun değil mi Jay?" Jay afallamıştı. Jay:
-"s-sen nasıl tahmin ettin?" Jerome:
-"bir kaç güne kendime gelirim dedin. Ailesini kaybetmiş biri en az 1 ay kendine gelemez" (kalın olanlar Jerome'nin. Normla olanlar Jay'in)
-"şey tamam"
-" neden sevmiyordun peki?"
-" ben... onlar benim gerçek ailem değiller. Benim annem ve babam ben 2 yaşındayken öldüler. Bu aile bana çöpmüşüm gibi davranıyordu. Onlardan hayatım boyunca nefret ettim. Evlat değil hizmetci almışlardı. Bugün bir mucize oldu. Öldüler" öldüler derken yüzündeki gülümsemeyi fark ettim. O Jerome'nin oğlu olarak geçen bir çocuk olacaktı.
-" ohohoww sen ciddi ciddi onları öldürmek istiyordun" yumruk yapıp ağzına götürdü. Şuan çok eğleniyordu.
-"şey belki" demin ağlayan çocuğun yerinde gülen bir çocuk vardı. Bu konuşmayı kestim.
-"Jerome sen nesin büyücü falan mı? Nasıl anladın çocuğun düşüncelerini" Jerome:
-"ben anlarım"
-"tamam madem sen öyle diyorsan öyle olsun. Jay sen yat artık yarın uzun bir gün olacak" Jay:
-"tamam ... pardon size ne demem gerekiyor?" Gözlerim dolmuştu. Hamilelik fazla hasasiyet veriyordu.
-"bana anne diyebilirsin" Jay:
-"herşey için minnettarım... anne" anne kelimesi gerçekten anlamlıydı. Ağlamaya başladım. Jerome geldi ve bana sarıldı. O gün hiçbir kan bağım olmayan bir çocuğun annesi olmuştum.
Selam canlar. Naber nasılsınız? Nasıl gidiyor hayat? Umarım iyidir. Normalde açıklamada yani burda başka bir şey yazıyordu ama yanlışlıkla sildim az önce🤦♀️ neyse boşverin sizi seviyorum. Sağlıcakla kalın💝💞
