-"bundan sonra yanımdan hiç ayrılmayacaksın ki" bana baktı ve gülümsedi. Elimi yüzüne götürdüm ve birkaç zımbası yere düştü. Hemen bir dikiş kutusu aldım ve yüzünü dikmeye başladım. Canı çok yanıyordu ve belli etmemeye çalışıyordu. Ona hiç kıyamıyordum ve bende sesizce göz yaşımı sildim. Dikimi bittiğinde eski pürüzsüz yüzü aklıma gelmişti belku yeniden düzelirdi herşey.
Bir kaç dakika sonra bana döndü. Jerome:
-"bana bir söz vermiştin sanki tatlım" aa olamaz çocuklarla oyun oynamaktan bahsediyordu ama bu çok tatlıydı resmen bir çocuk gibi oyun oynamak istiyordu.
-"tamam çıkarız ama önce ameliyat önlüğünü değiştir" önce o giyindi. Ben odaya girdiğimde donup kaldım. Ne kadar da tatlı görünüyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Gayet normal bir görümümdü aslında. Yüzündeki dikişler daha az belli oluyordu. O hemen dışarı koştu. Bende üzerime
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bunları giyip peşinden çıkmıştım. Futbol oynuyorlardı. Diğer mahalleyle maç yapıyorlarmış. Hemen onlara katıldık ve oynamaya başladık.
Oyuna o kadar çok dalmışız ki bir an annemin sesiyle irkildim. Akşam olmuştu ve annemler gelmişti. Saate baktım. Tamı tamına 3 saattir oynuyorduk. Ben Jerome eve gittiğimi söyledim. Başıyla onayladı. Yarım saat sonra kafamı camdan uzattım. Çocuklar hopluyor, zıplıyor ve Jerome'ye sarılıyorlardı. Jerome de onlar kadar coşkuyla zıplıyordu. Koca bir kahkaha attım. Jerome tüm sevinciyle bana baktı. Çocuktan farkı yoktu adeta.
-"mercimeğim çok terledin hasta olucaksın gel artık" bana dudaklarını büzerek baktı. Ağağa dayanlımaz bir tatlılığa sahipti.
-"tamam hadi biraz daha oyna" onlar oynamaya devam ediyordu. Bense annemlerle oturuyordum. Biz aslında 5 kardeştik. 3 abim vardı ve birde kız kardeşim. Abilerimden sadece birisi Gothamda kalmıştı. Diğerleri şehir dışında yaşıyordu. Kız kardeşimse üniversitedeydi. Genelde arkadaşlarıyla kalırdı. Abilerimin adı; Jack, Jason ve Bob'du. Kız kardeşimin adıda Ecco'ydu.
Saat artık 01.28di. Annemler uyumuştu, bense Jerome'yi beklemiştim. Kapı çaldı içeri ter içinde, yorgun ve çok mutlu bir adet Jerome gelmişti. Onu içeri aldım ve koltuğa oturdum. O da yanıma oturmuştu.
-"ee Jerome anlat bakalım, neler yaptın?" Ben bir anne edasıyla sormuştum ve o da bir çocuk edasıyla ve neşeyle cevapladı. Jerome:
-"önce diğer mahalleyle maç yaptık ve kazandık, sonra bizim mahalledeki çocuklara sataşanları dövdük. Bizim çocuklara bir şeyler ısmarladım. Hep beraber yedik. Sonrada evleri ve arabaları taşladık" bunları el haraketleriyle, ayağa kalkıp oturmasıyla ve mimikleriyle destekliyordu. Onu hemen yukarı çıkarttım. Bonyonun içine ittim sonrada havlu falan verdim. O duş alırken bende yer yatağını hazırlıyordum. Çok yorulmuştu. Yer yatağında ben yatmaya karar verdim. Hemen pijamalarımı giydim ve yatağıma girdim.
10 dakika sonra Jerome gelmişti. Üzerinde yine sabahlığı vardı. Havluyla saçını kurutuyordu. Uykulu bir sesle,
-"Sen şu yatakta yat mercimek. Ben burda yatarım" dedim. Sonra uyuya kalmışım zaten.
Sabah uyandığımda Jerome kedi gibi ayağımın ucunda uyuyordu. Hemen ayağa kalktım.
-"ahh Jerome ahh Jerome yer tarafın tutulcak şimdi. Kalk artık yatağında yat bari" önce göz ucuyla bana baktı sonra ayağa dikildi. Jerome:
-"sanada günaydın esmer" çok enerjik söylemişti. Aşağı indiğimde annemler yoktu. Hemen panikle onları aradım. Ohh neyseki hemen açmışlardı.
-"alo anne nerdesiniz? Bir an çok korktum"
-"sadece bir kaç şey almak için çarşıya çıktık evde oturmayı hiç sevmem bilirsin"
-"tamam anne birşey olursa haber verin"
-"bye bye
-"bye bye"
Telefonu kapattım ve dolaptan kahvaltı malzemelerini çıkarttım. Harika bir kahvaltı hazırlamıştım ona.
Selaam bir bölüm daha bitti. 🤪
Sizce Ecco gerçekten arkadaşlarıyla mı kalıyor?🤔
Diğer bölümde görüşmek üzere, kendinize iyi bakın.🤗
Arkadaşlar 101 kişi olduk herkese çok teşekkür ederim. 101 okuyucuyu hak etmeye çalışıcam 🥺🧡💗
