"Tamam. Başka bir şey yoksa ödeve başlayalım." Başını sallayıp onayladı Beomgyu. Neden bu kadar soğuktu? Bunu sorgulamak istiyordu ama... Yani, biraz cesaret isterdi.
Taehyun araştırıp bir şeyler yapıyordu. Derslerle arası iyi olmayan Beomgyu ise Taehyun önüne ne koyarsa onunla ilgilenmeye çalışıyordu. Taehyun'un on cümle yazdığı sürede Beomgyu anca iki cümle yazabiliyorken biraz zor oluyordu tabii ki.
"Hepsini bir kerede bitirmek zorunda mıyız?" Taehyun o kadar hızlıydı ki Beomgyu yorulmuştu. Sanki peşlerinde sürü falan vardı. Bir taraflarına motor takmış yapıyorlardı.
"Zorunda değiliz. Ama herkesten önce bitirip, hocaya herkesten önce teslim edip, ödev önceden bittiği için rahat takılmak, yani diğer ödevlerimi daha rahat yapmak istiyorum. Kısacası, ne kadar hızlı kadar iyi. Devam." Beomgyu bu kadar hızlı yapmak tabii ki istemiyordu. Ama madem o istiyordu, o zaman katlanacaktı.
"Azıcık ara versek olmaz mı?" Taehyun tamam anlamında başını sallayıp kalemi bıraktı. "Sana bir şey soracağım." Ne soracağını anlamış gibi başını salladı.
"Neden bu kadar soğuk, umursamaz ve vurdum duymaz olduğumu soracaktın, değil mi?" Şaşkınlık ve biraz da çekingenlikle başını salladı. "Sence, çevren nasıl? Yani etrafında yaşanan olaylar seni nasıl etkiler? Mesela, sen trafik kazası geçirsen, ailen gelip geçmiş olsun demek yerine Matematik sınavından neden doksan sekiz aldığını sorsa? Seni azarlasa onlara nasıl davranırsın?" Bu garip bir soruydu.
"Sanırım istemsizce onlardan biraz soğurum." Taehyun, 'Biraz?' anlamında tek kaşını kaldırdı. "Tamam şu konuda belki biraz fazla soğuyabilirim. Ama ne de olsa onlar benim ailem, onlara kötü davranamam." Taehyun başını salladı.
"Peki her seferinde sana en kötü anılarını hatırlatsalar, hatalarını yüzüne vursalar, sana olan nefretlerini sürekli hatırlatsalar, işe yaramaz olduğunu söyleyip dursalar, senin yerine taş doğursaydım deseler, senin bir hata olduğunu söyleyip dursalar, eğer onların istediklerini yapmıyorsan ölmen gerektiğini söyleseler, sana... ölmen intihar etmeni söyleyip dursalar?" Acıyla bakıyordu Taehyun endişeli ve meraklı gözlere. "O zamanda mı azıcık soğurdun? O zamanda mı onlar benim ailem kötü davranamam derdin?"
"S-sen bunları mı, yaşadın?" Taehyun acı bir gülümseme sundu.
"Çok mu belli ettim?" Beomgyu bunları hatırlayıp ağlamamış olmasına şaşırmıştı Kendisi olsa, en küçük kötü anısı aklına gelince göz yaşlarına boğulurdu. "Her neyse. Bırakayım seni evine. Bugünlük bu kadar yeter." Başını iki yana sallayıp ayağa kalktı Beomgyu.
"Kendim gideyim, teşekkürler." Bu konuştuklarından sonra Beomgyu yarına kadar onunla yü
|||
@yeonbinrealaq sorunun ailede olduğunu tahmin etmişti
Yani kimse öylesine annesinden babasından nefret etmez
Aslında pek nefret değil bu ama niyse
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Anti-Romantic || Taegyu
RomanceTaehyun aşktan, romantizmden, sevmekten, sevilmekten, ilişkilerden nefret ederdi. Bunu yapan insanlarla iletişim kurmazdı. Kısacası hiç kimseyle iletişim kurmazdı. Anne ve babasıyla bile çok mecbur kalmadıkça konuşmazdı. Beomgyu, ona aşık en özel in...
