Anti-Romantic || Taegyu

SLYNESS

"Ama o cadı mıdır hortlak mıdır, o halüsinasyon değil. Bana neden inanmak istemiyorsunuz?" Minho ısrar ediyordu ama kimse inanmıyordu. Kim inanırdı ki böyle saçma bir şeye?

"Minho, yeter! Sürekli şunu söyleyip, hatırlatıp durma! Hala oradaki her şeyi senin yüzünde yaşadık!" Hyunji o gün ki gibi sinirle Minho'yu susturdu. Minho da yine o gün ki gibi sinirle kalktı.

"ASIL SANA YETER! ÜSTÜME GELİP DURMA! YAŞADIĞIM HER BOKTAN BEN DE ÇOK MEMNUN DEĞİLİM! Nefret ediyor gibisin benden. İyi..." Sinirle kantinden çıktı.

-----

"Taehyun?" Gülümseyerek kendisine dönen sevgilisine içinde tuttuğu şeyi açıklayacaktı. "Ailemiz öğrenirse, bizi. Ne olacak? Ne diyeceğiz? Yani annem biliyor, ama babam... O asla olumlu bir şey söylemez." Taehyun hafifçe sevgilisine sarıldı.

"Öğrenmesinler? Ne olacak? Annen zaten melek gibi kadın, söylemez kimseye. Bende bizimkilere söylemem. Hem ayrıca olumlu cevap vermesinler, bize ne? Biz gay olurken kalbimizden izin almadık, birlikte olmak için ailemizin iznine hiç gerek yok." Az daha olsa rahatlamıştı Beomgyu. Ama babasından ciddi anlamda korkuyordu. "Ben yanındayım. Asla bir sorun olmayacak." Güven vermek ister gibi Beomgyu'nun elinden tuttu. 

"Ama mutlu olamazsak-..." 

"Herkes mutlu olmak ister. Herkes sevdiğiyle mutlu olmak ister. Sen sevdiğinle mutsuzluğa, belki daha da ilerisine var mısın?" Şimdi gülümseyebilmişti Beomgyu.

"Seninle yaşayacağım, seninle birlikte olacağım ve sonunda seninle öleceğim. Diğer dünyada da seninle birlikte olacağım. Seni, asla bırakmayacağım." Şimdi emin oldu ikisi de şimdi de ileride de aralındaki olacak kavgalar asla onları ayıramaz. Hiç kimse, hiç bir şey kalplerinin, ruhlarını, dudaklarını birbirinden ayırmazdı. Şimdi de olduğu gibi.

-----

"Beyler, proje ödevlerinizi yaptınız mı? Hoca iki sonra alacak ödevleri." Taehyun'un sorsunu herkes korkuyla baktı. İçtiği su az daha Minho'yu boğuyordu. Şiddetle öksürürken Jisung hafifçe sırtına vurdu. Kendine geldiğinde o da korkuyla bakmaya devam etti.

"Enişte de olmasa. AMA BİZ YAPMADIK!" Tüm topluluğun gözleri Taheyun'u buldu. "Enişte sen bize yardım etsen?" Taehyun başını iki yana salladı.

"Yapsaydınız oğlum bana ne? Kimseye yardım edemem." Hyunjin, Taheyun'a delici bakışlar yolladı.

"LAN BEOMGYU BU OLMAZ! BEN MÜSAADE YOK YANİ! BU NE- BU... NE BU YA!? OĞLUM BOĞARIM SENİ!" Şu an normalde herkes buna kahkahalarla gülerdi ama şu an olmazdı. Zaten Taehyun dışında kimse düzenli ödev yapmıyordu. Bunu gerçekten yapmaları gerekiyordu. Beomgyu ve Taehyun dışında kimse yapmamıştı. Taehyun yardım etmese Beomgyu'da yapmazdı aslında, ama... neyse.

"Offf!" Minho bir anda klasik Minho havasına girdi.

"Oğlum son senemiz. Hem ne olacak? Hocalar bize ceza vermeye bile tahammül edemiyor. Verseler de kaçıyoruz. Dert etmeyin." Haklıydı aslında. herkesin aklında benzer anılar oluştu.

'Matematik hocamız senin cezanı verecektir Minho!"

"Müdürüm yok ben bunu cezasını veremem. Bu çocuk çok fena. Öğrenci değil de terör birliği başkanı gibi. Olmaz müdürüm çok üzgünüm. Ceza verilmez bu çocuğa."'

'Nasıl olurda müdürün arabasını çizerseniz? Müdür yahu bu! Size nasıl cezalar verir haberiniz var mı?" Minho her zamanki gibi öne çıktı.

"Hocam, siz müdüre bizim yaptığımızı söylemezseniz bilmez. Kameralarda da mürekkep vardı. Yani bilmeyecek." Hoca minik bir kahkaha attı.