Anti-Romantic || Taegyu

ANTİ-ROMANTİC

"Taehyun ben... Ben sa-... Yani şey... Se-... Seni yani... Bir kaç yıldır... Hani sen normalde soğuksun... Ama... Şey ya-...." Beomgyu bir türlü söyleyemiyordu. Taehyun da ne diyor bu aptal der gibi bakıyordu. 

"Artık söyleyecek misin?" Beomgyu nefesini tuttu ve tüm cesaretini toplamaya çalıştı.

"Bir gay olarak sana aşık oldum. Eğer benden nefret ediyorsan çok özür dilerim Ama aşık olacağım insanı kendim seçmedim. Gerçekten çok çok çok çok çok çooook üzgünüm. Bunu bu şekilde aptalca söylemek istemezdim ama zaten bende zerre kadar cesaret yok. Şu an bunu söylüyorsam bil ki yürek yemiş olmam gerekir. Ama ben yürek sevmem kiii..." Hepsini tek nefeste hızlıca söylemesine Taehyun hiç bir tepki vermedi.

Beomgyu başını utançla öne eğmiş bir cevap bekliyordu. Taehyun boğazını temizlemek adına öksürdü.

"Bunu biliyordum." Bunu nasıl bilebilirdi demeye gerek yok. Okuldan öğrenen birileri konuşurken duymuştur. Ya da klasik Taehyun, zekası sayesinde çözmüştür. "Ama ben asla kimseye aşık olmayı ya da kimseyle birlikte ilişki yürütmeyi düşünmüyorum." Taehyun kalkınca üzüntüyle Beomgyu da beraber kalktı.

"A-ama neden?" Taehyun hayal kırıklığı yaşayan bedene soğuk bakışlarını çevirdi. 

"Kim beni seviyor bilmiyorum ve umurumda da değil, her türlü bir kayıp. Heyecanlı olsam da , korkum daha fazla, hayata dair. Biliyorum o tatlı aşk şarkısında zamanında bir yemin edildi. Ama o beraber yemin edilen kişi zamanında arkanı döndüğünde ise bir yabancıya dönüşecek.  Üzgünüm, ben anti romantiğim. Bunu yapamayacağım için, uzaklara koşmak istiyorum. O senin için çıkacak küçük kıvılcımla kalbim yansın istemiyorum. Ben asla romantizme inanmadım. Ben kalbimdeki kalan şeylerinde yanmasından, siyah küllere dönüşmesinden korkuyorum. Beni sevdiğini öğrenirken gittikçe daha da sarhoş gibi hissediyorum. Bu, böyle olmamalıydı. Şimdiden sonu görebiliyorum. Zor olacak o yüzden şimdi, burada bitirelim. Ayrıca o aşk şarkısı, aptalca. Abartılı romantik ve komedi konusu vardı. Tekrar diyorum, ben romantizme inanmam. Ben şu an kalbini kırdığım için bile üzülemiyorum." Yavaşça oradan uzaklaştı Taehyun.

O kendi yüzünden akan, yerleri yağan yağmur ve çakan şimşekten daha çok ıslatan göz yaşlarını umursamayacak kadar taş kalpliydi.

Herkes bir anda basan sağanak yüzünden hızla evlerine gidiyordu. El ele tutuşan sevenler, Beomgyu ise tek başınaydı. Hiç bir yere gitmeyip öylece duruyordu orada.

Sanki sağanak, Beomgyu'nun dünyası kararınca başlamıştı. Daha da çok karartmak ister gibi yağıyordu. Gök gürlüyor, şimşek çakıyordu.

"Beomgyu aptal mısın? Neden burada duruyordun? Gel, gidelim çabuk." Aniden gelen Hyunjin, Beomgyu'yu koşturark bir yere gitmeye başladı. Arkadaşının ruh halinin iyi olmadığını anlayınca sımsıkı elini tutup öyle koşmaya başladı.

-----

"Nasıl yapar böyle bir şeyi? Kim sevgiyi nasıl zaman kaybı olarak görebilir? Ahh cidden, saçmalık." Hyunjin'de Beomgyu gibi düşünüyordu. Bu, saçmalıktı.

"Ailesi gibi olmayacağımı neden anlamak istemedi? Ona nasıl isterse öyle davranabilirdim. Neyden hoşlanıyorsa onu sunabilirdim." Acıyla gülümsedi Beomgyu. "Asıl hoşlanmadığı şey benmişim. Ne düşünüyordum ki."

"Saçmalama lütfen. O seni değil, aşkı reddetti. Çünkü kendine güvenemedi. Yapamayacağını düşündü. Gerçekten yapamazdı. Öylece yapamazdı. Çünkü o duygulardan yoksun büyüyen biri. Cidden vaz geçmeyeceksin değil mi? O bunu ilk defa yaşadı. Okulda ona vurulan çok kız var. Bak erkek değil, kız. Ona bir kızla yapamayacağını, ama kızlara bin basacak bir erkekle yapabileceğini göstermen lazım. Ona açılmaya cesaret eden ilk kişisin. Yani ona bir şans vermen lazım. Asla etrafından ayrılma onun. Şimdi zıbar hadi. Uykum var benim." Hyunjin haklıydı. Beomgyu kızlara bin basardı. Ama şu an bunu düşünemeyecek kadar yorgundu.

|||

Mümkün olduğunca Anti-Romantic şarkısıyla bağdaştırmaya çalıştım

Umarım beğenmişsinizdir

Ben o şarkıyı en çok Taehyun'a yakıştırdım

Neden yok çok uydu sadece