Irklar Akademisi (Askıda)

Utanç Şirketi Ceo'su

İthaf etme yerini bulamadım :D O yüzden buraya yazıyorum. Bu bölüm BurakMNG ye ithaf edilmiştir.

*****

İksir dersi hocası sınıftan içeri girdi. Siyah saçlı karga burunlu bir kadındı. SNAPE'İN KADIN VERSİYONU. AĞLIYACAĞIM.

"Merhaba çocuklar ben iksir öğretmeniniz Alberta Stan. Zamanla gerekirse birbirimizi tanırız. Hadi direkt derse geçelim." dedi. EĞİTİM AŞKIYLA YANIP TUTUŞUYOR KADIN. "Herkes dolaptan birer kazan alsın. Sandalyelerinizi kaldırın. Daha sonra size verdiğim listedeki malzemeleri dolaptan alın. Bugün sizin dikkatinizi derse çekebilmek için aşk iksiri yapacağız. Yaptığımız iksirler her birinize farklı 3 koku yayacak ve duyduğunuz kokular sizin kaderinizde ki kişinin kokusu olacak. Siz gençler seversiniz böyle şeyleri. Diğer 2 koku sevdiğiniz bir şeyler olacak ama çok umursadığınızı sanmıyorum." dedi. TUTTUM SENİ MRS.SNAPE. Ama ben onun kokusunu bilmiyorum ki? Gizlice koklamam lazım. A doğru ben hava kullanıcısıyım. Tamam o iş ben de ama şimdi değil. Bir sürü insan var ve kokuları karışabilir.

Arthur bana beklememi söyleyip hepsini kendi getirdi masaya. Listedeki malzemeleri de getirdi. Senin kibarlığını yerim. Çocuklarımızın adını Merlin, 2. Merlin ve 3. Merlin mi koysak acaba?

"Evet çocuklar eğer yerleşebildiyseniz başlayalım. Lütfen beni dikkatlice izleyin yoksa binayı havaya uçurursunuz. Olmamış şey değil. Dikkat edelim." dedi Mrs.Snape. Yanınızda belamatik ben varım hocam. Bakalım kim patlatacak sınıfı.

"Ha bu arada ilk bitirene o iksiri hediye edeceğim. Tabi ki o iksiri yanınızda götürmeyi düşünmediniz değil mi? Herkesi kendimize böyle kolayca aşık edebilseydik aşkın tadı mı kalırdı?" diye seslendi sınıfa hoca. En haklı sizsiniz hocam.

Hocanın gösterdiği şekilde herkes iksiri yaptı. Kimse de patlatmadı sınıfı. İlk bitiren sarışın taş gibi bir oğlandı. Bu okulda yemeklerimize protein falan mı katıyorlar?

Kendi iksirimizi bitirince kokladık. İlk duyduğum koku yeni alınmış kitap kokusuydu. Şaşrdınız demi? Ben de kitap okuyorum. Evet. İkinci duyduğum koku kızarmış tavuk kokusuydu. Ne kadar aç bir insanım. Üçüncü kere koklamaya korkuyorum. Burnuma kokuyu unutmamak için iyice çektim. Ne tatlış bir kokuydu o. Tarif edemem ki. ACİLEN ÇOCUĞU KOKLAMAM LAZIM.

Teneffüs zili çalınca "Bahçeye inelim mi?" diye sordum. Vallahi nikah basmayacağım korkma.

"İnelim tabi ama zil çalmadan çıkalım çünkü o kadar katı çıkarken geç kalırız." dedi. Kafamla onayladım. Sen istersin de ben kabul etmez miyim gülüm?

Sınıftan beraber çıkıp konuşmadan merdivenleri indik. Bahçeye ulaştığımızda gölgede duran bankların birine oturduk.

"Hava ne güzel esiyor değil mi?" diye sordum. İşte gerçek havadan sudan konuşma diye buna denir bebeğim.

"Aslında pek esmiyor." Dedi. Estireceğim ben. Sen merak etme.

Kokusunu almak için arkasından bana doğru gelen bir esinti yolladım. Sonra gelen esintiyi kokladım. Evet iksirde aldığım kokuydu bu. Kaçarı yok.

"Sözümü geri alıyorum az önceki esinti çok güzeldi." Dedi. Koçum sen hiç dert etme. Yanında ben varım. Yazın her günü seni serin esintilere boğarım. Sen yeter ki gel.

Sinsi ben, kendi arkamdan ona doğru bir esinti daha yolladım. Hadi fark et. Hadi fark et.

Fark etmedi.

Bir daha yolladım ama bu sefer biraz daha sert bir esintiydi. Tabi herkes sen kadar esinti koklayacak kadar zeki değil. Aferin Belinda. Aferin!

Yine fark etmedi. Şaşırdık mı? Hayır.