Hey!
Nabersiniz?
Umarım bu bölüm hoşunuza gider!
Yorum yapmayı, Vote atmayı unutmayın!
Sizleri seviyorum.
Türk Malı Marvel Sunar!
İyi Okumalar.
Laboratuvarda bilgisayara bakıyordum. Bir haftadır resmen iflahım kesilmişti. Önümdeki Mekanik Fizik kitabının üstüne kusmama az kalmıştı.
'Şimdi siz soruyorsunuzdur. Bu mal ne yapıyor diye?' Size şimdi anlatayım. Şirkete ki terimlere o kadar Fransız'dım ki birisi benim gerçek Tony Stark olmadığımı çok kolay bir şekilde çakacaktı nerdeyse.
Bende yani bu deha olan insan dedi ki, okulda fizikten kaldın. Ama burada kuantum fiziği seni bekler diyerek ders çalışıyorum.
Lisede bilim dersinden kalmış olabilirim, ama şimdi bilim adamıyım!
Cengiz sen espri yapma oğlum.
"İyi ki fotografik hafızam vardı yoksa okuduğum kitapların hepsini unutacaktım."
Elimle yüzümü sıvazlayıp sandalyeden kalktım. Biraz dışarıya çıksam iyi olacaktı. Bir haftadır neredeyse on beş kitabın içeriğini öğrenmiştim. Beynim yakında duman çıkaracaktı ki, ben bunu asla istemiyordum.
Laboratuvardan çıkıp yukarıya çıktığımda beyaz evin dekorasyonu fazlasıyla canımı sıkıyordu.
Kim evini tamamıyla beyaza döndürürdü. Yılarca uğraştığım yere benziyordu. Doğru ben kendimden bahsetmeyi kesinlikle unuttum.
Ben Cengiz Selçukoğulları. Soyadımdaki oğulları olduğu için zengin bir aileden geldiğimi sanıyorsanız kesinlikle haklısınız. Ailem zenginin zenginiydi, ama bu zenginlik ben beş yaşında hem yetim hem öksüz kalınca bitmişti. Dedem beni yanına almamıştı, akrabalarım babamın yaptığı bütün işlerin ve paranın üstüne üşüşmüşlerdi. Şimdi böyle düşünce onları neden gebertmediğimi sorguluyorum.
Tabi ki de, eğer o akraba denen akreplerden intikam alırsam onlara benzerim gibi bir düşüncem yoktu. İntikam da almıştım açıkçası, ama içim soğumak yerine körüklenmişti bende o körle gözümü kör etmiştim. Selçukoğullarını bitirdiğimde üniversite sınavına bir sene kalmıştı. Onları o çok sevdikleri parayla dövmüştüm. Bütün paralarının yanışını izlediklerinde gerçekten o iğrenç yüzlerinde oluşan dehşet duygusu beni fazlasıyla memnun etmişti. Sadece bir bidon benziniyle babamın kurduğu bütün her şeyi bir sigara izmaritiyle yakmıştım.
Tabi sonra iki sene hapiste kundakçılık yüzünden yatmıştım ama bu o kadar önemli değildi benim için. Sicilim kabarık olsa ne olur, olmasa ne olur? Tabi daha on sekiz yaşını doldurmadığım için bana biraz acımışlardı. Hapisten çıktıktan sonra, boşa düşmüştüm tabi çıkar çıkmaz ben içerideyken akrabalarımın bankalara doldurdukları paraları gizlice çalıp Romanya'ya kaçmıştım.
Yasemin'le orada tanıştım bir opera salonunda. O kızda benimle harcandı nerdeyse, belki de bu ölümüm onun için yeni bir avantaj sağlamıştır.
Eğer başka birisini severse açıkçası kırılmazdım. Benim hayatım normal bir insanın hayatı asla olmamıştı. Yanımdaki insanlar acıdan başka bir şey çekmemişlerdi. Ölmediğim için yaşıyordum bunca yıldır. Garip bir şekilde beş yaşında o büyük kazadan burnum bile kanamadan çıkmıştım. Yedi yaşımda yurt yangınından sapa sağlam çıkmıştım ki her ikisinde de sevdiğim insanlar ölmüştü tek hayata kalan bendim. Bunlar yılarca böyle ilerlemişti, sanki dokunduğum şey ölmek zorundaymış gibiydi ama Yasemin'le tanışınca böyle olmadığını öğrenmiştim. Sadece fazla şansız ya da fazla şanslıydım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Lan Ben Ana karakter oldum! (TONY STARK) (Beklemede)
Fanfiction'Tony Stark' artık benim adım bu! Nasıl olduğunu bilmiyorum ama kesinlikle dünyayı kurtarmaya çalışırken ölmeyeceğim! Bir Marvel klasiği- Bu bir fanfictir
