ARC - 1 "Al Kırdın Kırdın!"

689 76 28
                                    


Selam!

İYİSİNİZDİR UMARIM!

YENİ BÖLÜM!

Türk Malı Marvel Sunar!

İYİ OKUMALAR


Bir insanın manyak olduğunu nasıl anlardınız? Beklenmedik hareketler yaptığında mı yoksa size gelip aslında ben seri katilden haliceyim ama senin koruman olmak istiyorum dediği zaman mı?

Size açıkçası cevap verecek olursam karşımdaki adam çıldırmıştı!

Ben bu hale nasıl geldim?

Zaten üstün zekâlı gibi davranmak zorken, şimdi de bir psikopat korumam oluyor.

Karşılıklı oturduğumuz koltukta Frank bana gülümserken, benim tek yapabildiğim yerin bin kat altına girip Thanos'u beklemek istiyordum.

"Bence bir tatile çıksan." Dedim kısık bir sesle.

Frank bana 'Sen ciddi misin?' bakışı atığında bakışlarımı kaçırmıştım.

"Gerçekten bir korumaya ihtiyacım yok." Dedim iki elimi de istemediğimi belirtir bir şekilde sallarken.

Frank koltukta bir az daha rahat oturup bana dik bir şekilde baktı.

"Tek vuruşluk canının olduğunu biliyorsun değil mi?" diye sorduğunda, kendi bedeni me bakmıştım.

"Bende bir erkeğim kendimi koruyabilirim!" dedim çocuksu bir sesle. Lan o ses benden mi çıktı.

Frank kıkırdıyordu.

"Bunu duymamış gibi yapamaz mısın?" diye sordum koltukta daha küçülerek.

Frank kıkırdamışını durdurup.

"Stark, daha geçen Obadiah öldürüldü. Senin de peşine düşmeleri olası." Dediğinde, mantıklı konuşmuştu.

"Ama, koruma olarak zaten Happy'ye sahibim." Dedim.

'Evet, sana ihtiyacım yok. Anlamalısın ki ben yanımda seri katiler istemiyorum hata marvel evrenindeki hiçbir kahramanı istemiyorum. Anlayın beni eğer sizinle olursam öleceğim.'

Frank kaşlarını çatmıştı.

"O şişkomu seni koruyacak?" dediğinde kaşlarımı çatma sırası bendeydi.

"Hafif kilolu diye Happy'ye şişko diyemezsin!" diye çemkirdim. Evet bir seri katile çemkirdim, benim psikoloğum gerçekten bozuk.

Frank sözlerime bıyık altından gülüyordu.

"Bir de gülüyor musun?" diye hayretle sordum.

Frank ayağa kalkıp üstünü düzeltmişti.

"Stark, sen ne dersen de ben burada yanında kalıyorum." Dedi merdivenlere doğru yürürken.

"Hem peşinde nasıl belaların olduğundan bile farkında değilken, senin gibi bir umut ışığını yalnız bırakamam." Deyip merdivenleri çıktığında ağzım şokla aralanmıştı.

"Adam kendi evi gibi yerleşti ya la!" diye hayretle konuştum.

"Hahahaaha!" Sinirimden gülmeye başlamıştım. Başıma böyle bir şey nasıl geldi benim? Bir de onun için umut ışığı olduğumu söylüyor.

"Lan ben daha kendime umut olamıyorum!"

İç çekerek merdivenlere kısa bir baktım.

"Yardım edilemez!" diyerek omuzlarımı düşürerek yavaş adımlarla aşağı kata inmeye başladım.

Lan Ben Ana karakter oldum! (TONY STARK) (Beklemede)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin