REDAMANCY (Completed)

Simula

"Okay class dismiss" I sighed, I am sitting here for almost 3 hours. I can't even understand most of the topic dahil sa tagal ng discussion. Isa isa kong pinulot ang mga gamit ko while thinking where to go next.

"We have 2hours break bago ang next class saan mo gustong pumanta?" Tanong nang kaibigan kong si Claire habang pinupulot rin ang sariling gamit sa kanyang upuan.

"I don't know" But I know in my mind that there's a place I want to go. No, a person I want to see.

"Oyy! Alam ko yang iniisip mo. Tara punta tayong gym nang masilayan naman kaunti" humahalakhak siya. Iniripan ko siya at iniwan na dun.

I am my way to the canteen when I heard the sounds of the bouncing ball and running shoes of the school gym. Pinilit kung iliko ang sarili ko patungong canteen but I guess my body is just a servant in my heart. This tiny thing know exactly what she wants.

I sighed when I found myself sitting in the corner of the gym bench. Entrance palang my eyes already fixed to one person. Kapag gusto ko siyang makita, masilayan ng kaunti. Dito ko lang siya palaging nahahanap. He is the captain ball of the school varsity.

I remember exactly how I met him. It was a love at first sight in the hall way. Yes, you read it right. Alam kong pamilyar na sa inyo ang mga storyang ganito pero this is exactly what happened to me.

It was first day of school. Firstyear highschool palang ako noon. I am not familiar of the place since hindi ako dito nag aral ng elementary. Naglalakad sa hallway habang hinahanap ang assigned room ng mabanga ako ng isang tao.

Bago ko pa nakita ang nakabangga sa akin ay nagulat ako ng bigla akong natumba. My eyeglasses went fall kasabay ng aking mga dinadalang gamit. Dali dali kong kinuha ang aking salamin at tatayo na sana para maka harap ang taong bumangga sa akin ng dalawang beses causes me to fall down.

Pero mas lalo akong nagulat ng napahiga ako dahil dinaganan ako ng lalaking bumangga sa akin.

"Aray ang sakit!" Pilit ko siyang tinulak pero hindi siya nakinig.

"Urghh! Ano ba nasasaktan ako. Ang bigat bigat mo! Sino ka ba hah?" Hindi na ako halos makahinga lalo na at lumaylay pa ang ulo niya sa aking balikat. Lahat ng bigat niya napunta sa akin.

"A-ano ba nasasaktan ako!" Hindi ko siya maitulak dahil nadaganan niya kasali ang aking mga kamay. I wringle my whole body habang sinisipa ko ang mga paa ko just to breath.

"P-please hel-" Bago ko pa matapos ang sigaw ko ay nagulat ako ng biglang tumayo ang lalaking nakadagan sa akin.

Dali dali akong tumayo, I was about to shout at him when he fall down again. Mabuti at nakailag ako kung hindi ay siguradong sa akin nanaman babagsak.

Lalapit na sana ako ng nakita kong pinulot siya ng isang lalaki at sinuntok.

I heard the gasp of some students at pati akoy nagulat at hindi maintindihan ang nangyayari. The first thing I thought is that the man who punched the boy is there to help me.

Baka akala binabastos ako kaya sinuntok ang lalaking ito. Lumapit ako to say thank you and it's okay pero nagulat ako ng tinaas niya ang mga kamao niya at susuntokin na sana ulit ang lalaki nang humarang ako sa harapan niya.

"H-huwag! A-ayos lang ako at baka hindi naman s-sinasadya" magpapasalamat na sana ako pero tiningnan niya ako ng napakasama.

Napaka gwapo naman ng isang to!

"A-aray!" lecheng to. Tinulak ba naman ako. Uso ba tulak sa paaralang ito kapag first day of school?!

"What the fuck are you talking about? Huwag kang haharangharang sa harapan ko at baka ikaw pa ang masuntok ko" hinarap niya ang lalaking nakabangga sa akin at pinatid ito.

"Withdraw your subjects and get your ass fuck out of this school. Huwag na huwag kang magkakamaling manatili and don't ever comeback" pinatiran niya ulit ang lalaki.

"Move!!" He shouted. Dali dali namang tumayo ang lalaki at tumakbo.

Tiningnan ako ulit ng lalaking nanuntok at sinipat ako.

"Next time, don't you dare block my way" at umalis na bago pa ako makasagot.

Nag alisan na ang mga studyanting nakiki-tsismis habang ako namay natulala sa pangyayari sa unang araw ko sa pagiging highschool.

"Miss okay ka lang ba?" Tanong sa akin ng isang babae. Hindi ako nakapagsalita

"You must be still in shock pati ako nga ay nagulat ng sinuntok ni Gab si Ramon. But he's an asshole so he deserved it"

"G-gab ang pangalan nang lalaking iyon?" Tanong ko habang nagsisimulang maglakad

"Oh yes" she smiled "ang gwapo no? He's a basketball player and 4th year highschool" she paused. "By the way what's your name? I'm claire"

"Sky" simple kong sagot. "Bakit mo siya kilala? Anong year kana ba? At bakit niya sununtok yung lalaking iyon?" Sunod sunod kong tanong. Hindi maka recover sa nangyari.

Ngumisi siya sa akin "first year highschool pa lang ako and I bet you are too. Kilala ko sila kasi dito ako nag aaral ng elementary. Gab is one of the famous guy in our school. Ramon is also famous, gwapo rin iyon hindi mo lang masyadong nakita kasi nabugbog na ni Gab" humahalakhak siya.

"I don't know the real story about it but I heard girlfriend ni Ramon ang kapatid ni Gab. Niloko raw kaya nagalit" Tumigil siya sa isang pintuan ng classroom. Ngumiti siya sa akin.

"Dito na ako. Teka anong section kaba at baka magka klasi tayo". Sabay yuko niya sa medyo gusot na papel kong daladala

"Rose, room 203" ngumisi siya sa akin at tinuro  ang room number na nakasabit sa pintuan ng classroom.

"Then we're here! Tabi na tayo ha? I hope you don't mind" umupo siya sa bandang likuran at tinapik niya ang katabing upuan habang naka ngisi sa akin.

Napalingon ako sa entrance ng gym nang may nakitang kumakaway. Umirap ako sa kanya, And that's why I met her, Claire Faye Fernandez. My bestfriend.

Tiningnan ko ang lalaking nag s-shoot sa free throw. Ymez Gabriel Yuzon known as Gab. My first love. My crush now and then.

I sighed, yes you read it right. Akala mo yung crush ko ay iyong nakabangga sa akin? No! You got it wrong. Iyon lang namang lalaking nanuntok dahilan para mabunggo at natumba sa hallway na hindi man lang nag sorry at tinakot pa ako.

It has been three years now. First year pa lang ako noon at siya naman ang fourth year. Now Fourth year na ako and third year college naman siya. Hindi ko alam kong ano ang nagustohan ko sa kanya. Siguro at baka dahil gwapo siya. But no, there's something in him that I can't describe.

At itong school gymnasium na ito ang isa sa mga nakasaksi kong paano ako baliw na baliw sa kanya. Kung paano ako na nag c-cheer pag may laro siya. Kung paano ako pumupuslit sa klasi ma silip lang siya. Kung paano ako tahimik na nanood sa kanya. Tulad ngayon.

And it's all the same. Noon at ngayon andito parin ako, nakatingin sa malayo. Nag aabang, nag hahangad. Without him knowing.

And the question is. Until when?