Tam sevgili olacaklar derken şanssızlık peşimizi bırakmadı ve içimdeki ruh hastası ayberci Berk'e hafıza kaybı yaşattı.Bakalım Berk olanları hatırlayabilecek mi?Aybike'ye olan hisleri..onlar yokken neler olacak?Peki o hisler zaten hiç yok muydu?Daha fazla sizi meraklandırmadan bölüme geçelim.İyi okumalar <33333
Aybike'den
"Bugün 15 Nisan 2019"demişti...
"Son bir soru."demişti bozuntuya vermeyen doktor.
"Bu odada tanıdıklarınızı bana sayar mısınız?"
"Neden bu saçma soruları soruyorsunuz?"demişti doktora.
"Sadece birkaç tetkit,lütfen Berk Bey."dediğinde Berk oflayarak karşısında duran bizlere dönmüştü.
"Doruk,Akif amca,Melisa,Süsen,Talya,b..babam."son kelimeyi söylerken sesi titremişti.
"Başka?"
Doktorun sözüyle kafasını annemin arkasında ağlamamak için kendini zor tutan benimle göz göze geldi.Şaşkınlıkla gözleri açıldığında kekeleyerek konuşmuştu.
"Sen..senin ne işin var burada?"dediğinde odadaki herkes bana dönmüştü.
"Tanıyor musunuz Berk Bey?"diye soran doktora bakmadan konuştu.
"Nazan teyzenin kafesinde..yılın son karında gelirmişsin bir tek.Dün oradaydın,ben seni çizim defterinin ilk sayfasına çizdim ama adını bile soramadım çünkü gelen telefonla masadan kalkıp gitmiştin."dedi şaşkınlığın verdiği heyecanla.
"Bir dakika ya..benim ne işim var burada biri açıklasın artık?!"dediğinde hemşire ona sakinleştirici iğne vururken doktor konuşmuştu.
"Şimdi sakin olmanızı istiyorum Berk Bey.Burası Tekirdağ .........Hastanesi.Dün yapılan okul-kamp gezisinden önce enfeksiyona bağlı ateşiniz çıkmış.Gezi esnasında ormanda kaybolunca havale geçirmişsiniz.Uzun saatler boyunca besin veya su almamıştınız.Hastaneye dün gece geldiniz ve tedaviniz sonucunda fiziksel veya zihinsel hiçbir hasarınız olmadığı anlaşıldı.Ancak.."dediğinde Berk yavaşça yutkunmuştu.
"Ancak bugün 15 Nisan 2019 değil, 25 Mart 2021.Son iki senenizi hatırlamıyorsunuz.Muhteme..-"derken doktorun sözünü kesmişti.
"Şaka falan mı bu n-ne hafıza kaybı ne son iki senesi?!"deyip sertçe çekmecenin üzerindeki telefonunu aldı.Muhtemelen tarihe bakmıştı çünkü hızlı ve kesik nefesler alarak telefonu kenara fırlatmıştı.
"Sakin olun lütfen.Kalıcı değil,geçici bir durum ancak ne kadar süreceğini bilmiyoruz.Belki birkaç ay belki birkaç yıl sürebilir.Son iki senenizde yaşadığınız spesifik durumları hatırladıkça düzeleceksiniz.Şimdi istirahat edin."deyip bizi de odadan çıkartmıştı.
Boğazımda büyük bir yumru ile köşedeki duvarın dibine çöküp alnımı ellerimin arasına aldım.Her şey tam düzeliyor derken yine başımıza işler açılıyordu...
***2 GÜN SONRA*****
"Bu çocuk son iki seneyi hatırlamadığı için mantıken bizi ve bizle yaşadıklarını da hatırlamıyor.O yüzden gelince ters tepkiler vermeyelim bence Ömer..Çok haksızlık olur."demişti ağabeyim Ömer'e.
Dün olanlardan sonra,annemin ısrarıyla hep beraber İstanbul'a dönmüştük.Sabaha kadar doğru düzgün uyuyamamıştım ve şimdi de hep beraber sınıfta oturmuş Berk gelince nasıl davranacağımızı konuşuyorduk.
"Tabii oğlum.Çocuk hiçbir şey hatırlamıyor,herhangi bir durumda ters yaparsak bizim hatamız olur."demişti Ömer.
"Aybike..Berk aramızda bir tek seni hatırlıyor.Tabii adını bile bilmiyor ama sonuçta en azından seni bir görmüşlüğü var."diyen Asiye'nin omzuna yavaşça kafamı yasladım.
