Uzuuun bir aradan sonra merhaba.Hayatımın şu zamana kadar geçirdiğim en kötü döneminde yazdım bu toplu bölümleri.Her sene yaz biter ve ben de biterim.Ne diyelim o zaman mutlu olmak için yine yazı bekleriz;))Bu bölüm son tatlış bölüm..ve içime pek sinmedi, geçiş bölümü gibi oldu ama umarım siz beğenirsiniz.Bölüm sonunda A B O olalım bakalım eheheeheh.İyi okumalar ballarım.
Bu arada bundan sonraki bölümlerde şoklardan şoklara,gerilimden aksiyona koşacağız..aklımda uzun bir gidişat var umarım güzel olur.
Not 1:Ali'nin ve Vic'in soyadlarını hiç kullanmadığımızı fark edip yaratıcı soyadları buldum szncsjzn
Not 2:Bölümde bolca sosyal medya,texting ve siz varsınız sznckdnklncl
************************
Yazar'dan...
Güven..kazanılması çok zor ama kaybedilmesi çok kolaydı.Bazı hataların geri dönüşü olmazdı ve kendisine verilen sözlerin hiçbiri tutulmamış bir çocuk kaç yaşına gelirse gelsin kimseye güvenemezdi.Şans o ki güvenirse tutunduğu tek dal kırılınca bir gözyaşı akıtırdı ve herkes boğulurdu,bir deprem yaratırdı ve kimse sağ çıkamazdı...
Hızlı adımlarla,kulağını bütün seslere kapatarak yürüdü Ali gözünü Berk'e kilitleyerek.Öyle ki onun peşinden onu durdurmaya çalışan karısını..en değerlisi Victoria'nın gözünün önünde yere kapaklanışını görmemişti bile.
Olacakların farkına varan Berk bütün cesaretini toplayıp kucağında uykusundan uyandığı için ağlayan Emre'yi Aybike'ye verdi ve derin bir nefes verdi.
"Ali lütfen bir tatsızlık çıkmasın hadi sevgilim lütf..-"
"Yukarı çıkın Victoria.Bir tatsızlık çıkmasını istemiyorsan lütfen yukarı çıkın."
Victoria ve Aybike endişe ile birbirlerine bakıp doğru olanın bu olduğuna karar verdiler.İstemeye istemeye yukarı çıktılar.
"Yarın gece yarısı atacağım konuma gel Berk Özkaya."dedi robotlaşmış sesiyle Ali.
"Yarın ne olacak?"dedi Berk ciddi bir halde Ali'nin bir kavga çıkarmadığına şaşırarak.
"Yarın bu savaş son bulacak.En azından benim için.Çünkü ben çok yoruldum."
Büyük bir kavganın çıkmasını bekleyen herkes şaşkınlıkla kalakalmıştı.Ali ise hiçbirinin yüzüne bakmadan hızlı adımlarla apartmana girdi.
Aybike'den...
İçeri girer girmez Emre'yi yatağına yatırıp Vic ile salondaki pencereden ışıkları açmadan dışarıyı izlemeye başladık.
"Umarım kavga çıkmaz."dediğim esnada gözüme Vic'in ceketinin cebinden dışarı doğru sarkan çubuk çarptı.
"Victoria"dedim nefesim kesilmiş bir halde.O ise hala Ali ve Berk'i görmeye çalışıyordu tülün arkasından.
"Efend-.."derken onun da gözüne çarptı.
"Sen.."derken sesim titremişti.
Buruk bir tebessümle ceketinin cebinden çıkardı ve gözünden bir damla mutluluk yaşı düşerken bana gösterdi.
"Hamileyim."dedi fısıltıyla. "Havaalanında öğrendim."
O an gerçekten dışarıda Berk ve Ali birbirlerini yeseler de umrumda bile değildi çünkü bütün zihnimi anın şoku kaplamıştı.Kısık sesli bir çığlık atarak sıkıca Victoria'ya sarıldım.Ta ki kapı çarparak açılıp kapandığında.
