Kayıp Tanrıça'nın Kızı

Giriş

🍃💚🍃n
_______________________

Yıllar Önce Lindsay'den :

Hızlı ve sarsak adımlarla ilerlerken ayağıma takılan taş ile sendelendim.

Hafif hafif pembeleşen gök yüzüne bakarak havanın kararmasına pek bir zaman kalmadığını anlamak için zeki olmaya gerek yoktu.

Nefesimi dışarı verirken etrafı aval aval izlemeyi bırakıp gökyüzünde aniden beliren siyah bulutlar ile ellerimi cebime koyup başımı öne eğdim.

Hızlı adımlarım ile tapınağın yolunu bulduğumda içeri girip girmemekte kararsızdım.

İçeriye bir kaç kısa bakış atarken kendimi kastım.

Nefesimi titrekçe verdiğimde buraya kadar gelmişken dönmek kadar saçma bir eylemi bu hafta içerisinde beşinci defa yapmayacağımı içimden bir kaç defa tekrarladım.

Kararlı adımlarımı içeriye doğru adımımı attığımda üzerimdeki bu anlam kazandıramadığım tuhaf lanetin kalkmasını ummaktan başka çarem yoktu.

・・・・・・・・・・・・・・・・・・

Kapüşonumu başımın önüne getirip duruşumu düzenlttiğimde dışarıya göz attım.

Yavaş adımlarla elimi üstü kapalı avludan dışarı uzattım ve minik yağmur damlaları elime ve ardından da elimden zemine damladı.

Atıştıran yağmurun ardından elimi kendime çektim ve avuç içlerimi çevirdim.

Gözlerimi avuçlarım üzerinde gezdirirken kafamın içinde artık alıştığım yankılanan sesi duydum.

Onlardan kurtulamazsın Lindsay!

Sesin ardından avuçlarımdaki titrek ateş yerini suya bıraktığında devamı görmek istemeden avuçlarımı kapadım.

Omzumu yasladığım duvarda dönerek başımı da oraya yasladım, gözlerimi kapadım.

Ben neydim böyle?

Kendi kendime daldığım düşüncelerden ise beni çıkaran şey yakınımda bir yerlerden gelen insan sesiydi.

"Ayda yılda bir şuraya çıkalım dedik, onda da hormonu bozuk kızının yanına gönderiyorsun!" duyduğum sözlere karşı gözlerimi açtım.

Başımı sesin geldiği tarafa çevirirken baştan aşağı siyah giyimli olan silüet giderek bana yaklaşıyordu.

Kim gecenin bu vaktinde tapınağa gelirdi ki?

Gözlerimi çok fazla üzerinde oyaladığımı farkedip önüme döndüm. Gece gece nasıl taksi bulabileceğimi düşündüm ve yürümeye kalksam bugün üstümden atamadığım sersemliğimin üzerine, o kadar yolu gitmeyi de gözüme kestirmediğimi farkettim.

Belkide tapınakta kalmak en iyi seçenekti.

Sıkıntılı bir nefes verdim. Az önceki gördüğüm garip tip yanımdan geçip giderken bir iki adım ileride durdu.

"Sen? " diyince bana mı dediğini anlayabilmek için etrafa bakındım. Ardından işaret parmağım ile kendimi gösterirken "Ben? " diye karşılık verdim.

Siyah gözlerinde bir derinlik görürken ağzı hafif aralandı.

"Nerdensin?" Dediğinde kaşlarım çatıldı. Cevap vermeme izin vermeden devam etti. "Ve neden buraya kaçtın?" sözlerini garipseyerek konuştum.

"Bayım, bir şey anladığımdan emin değilim!" Gözlerimden çekti gözlerini.

Gökyüzüne dönerken bakışları, sorduğu anlamsız soruların bir açıklamasını bekliyordum.