Kayıp Tanrıça'nın Kızı

Bölüm 25) "Fotoğraf Karesi"

🍃💚🍃y
___________________________________

Kalbime giren lanet ağrıyla dikkatimi Aidos'tan aldım. Diz çökünce yanıma eğildi. "Yine mi?" Dediğinde cevap vermekte güçlük çektim.

Ardından kendimi havada ve yine bir süre ardından Element Dersliğinin önünde bulduğumda nefesimi tuttum.

Beni kucağından indirdi.

"Ne oluyor?"

Tuttuğum nefesimi verdim. "Bilmiyorum," dedim ve yüzümü buruşturmayı bırakıp ona bakarken.

"...sadece sol göğsüme bir ağrı giriyor ve vücudum işlevini yitiriyor."

"Yani daha öncede olmamış mıydı?" Dedi. Bakışlarımı ondan kaçırdım. "Ama bu daha acılıydı."

Onun aralanan dudaklarından cümlelerin çıkmasını çalmaya başlayan ziller engelledi. Yüzümde bir tebessüm belirirken özlediğimi farkettim onu. Ama ziller yere düşen kağıtla geri çaldı. Yine erken gidiyordu.

"Bende ne eksik diyorum." Dedi Aidos ve nefes verdi. "Özledin mi?" Dedim gülerek. "Ne demezsin."

Kağıdı almak için yere eğildim.

"Çok oyalanıyorsun," diye okudum seslice. "Ne?" Dedim daha sonrada. Son zil sesinin ardından önüme bir kağıt daha düştü. Zeus'un verdiği parşömen resmedilmişti, gülüşüm yüzümde dondu ve soldu gitti.

"Annem." diye fısıldadım. Ardından gözlerimi ordan Aidos'a çevirdim.

O ise sadece başını salladı.

Nefesimi verip gözlerimi ondan alırken kağıdı cebime attım. Ve bunu şimdi düşünmemeye karar verdim.

Ama bu unutmamam için bir hatırlatma olduğunu biliyordum.

Element dersine girecektik.

Bankta gerindim.

"Şimdi kim elementlerle uğraşacak ki?!"

Dudak büzdü. "Benim bir sorunum yok," dedi gök görültüsü eşliğinde.

Gözlerimi kıstım. "Annemin karnından beri yağmur yağdırıyor olsaydım benim içinde sorun olmazdı!" dedim.

Üzgünmüş gibi suratını astı. "Ama kalbimi kırıyorsun."

Omuzuna vurup hafifçe güldüm. Çalan zil sesiyle banktan kalkıp sınıfa ilerledim. Zil derken ders zili...

Arkamdan gelemeyince istifimi hiç bozmadan bağırdım. "Derse girmiyorsun mu?"

"Daha önemli bir işim var." dedi dudaklarımı büzdüm.

"Pekala sen bilirsin." Kapıdan girerken biraz duraksadım.

İçerde biz beşimizden farklı bir alan daha vardı. Jetonum sonradan düşerken gözlerimi kapadım. "Miranda," diye fısıldadım.

Bir salsan mı artık bizi?

______________________________

Yazar Anlatımı :

Arkasından onu izlerken bağırdı. "Derse girmiyorsun mu?" Gülümseyen suratı eski haline döndü. "Daha önemli bir işim var." Dedi arkasından.

"Pekala sen bilirsin." Diyen Elysion ile ayağa kalktı Aidos.

"Derdin neymiş bakalım." Dedi kendi kendine ve yatakhane katına doğru elleri cebinde çıkmaya başladı.

Yürürken kafası bozuktu biraz. Buna anlam veremiyordu. Birden gelme sebebi neydi?

Bundan iki sene önce duyduğunda elini ayağını birbirine dolaştıran sesi duydu. "Aidos?" Duraksadı Aidos. Yavaş hareketlerle arkasını döndü.