Kayıp Tanrıça'nın Kızı

Bölüm 13) "Zilli Pezevenk"

🍃💚🍃o
___________________________________

"Asla olmaz." Dedim kollarımı göğsümün altında birleştirip omuz silkerken.

"Boş yapma, gidiyoruz." Dedi. Kaşlarımı çatıp ona baktım.

"Ya pabucumun Zilli'si iki rahatsız eder sıkılır gider, ama o öğrenirse sonum olur." dedim.

Yüzünü buruşturdu. "Pabucumun Zilli'si mi?"

Ben ise tepkisini umursamaksızın ona laf anlatma derdindeydim.

"Ben ya ben. Daha kendine faydası olmayan bir kızım yani. Koskoca Zeus'a ne yapabilirim ki?" dediğimde "Hiçbir şey." dedi düz düz pat diye. Gözlerimi kısarak ona baktım.

"Sağol. Bu çok iyi geldi." diyip kağıdı elinden aldım.

"Ben niye senle uğraşıyorum ki? İstediğimi gider söylerim." Dedi. Gözlerimi irileştirip önüne geçtim. "Aidos lütfen lütfen lütfeeenn."

Sonra kafamda savunma taktikleri geliştirdim.

Bahane aranıyor...
Aranıyor...
Aranıyor...
Bunu mu demek istemiştiniz?!
Sonuç bulundu.

"Ben sana demeyebilirdim. Ama dedim. Senin ise şu yaptığına bak!" dediğimde durdu ve gözlerime baktı. Bense ima ettiğim şeyden ötürü gözlerine bakmak yerine yapacak bir şey bulamayıp çillerini saymaya çalışıyordum.

"Bana güveniyor musun?" Dediğinde romantik bir konuşmanın içine girdiğimizi farkettim. Yürü kız, kim tutar seni? Koçum benim!

''Hıhı." Derken Çenemi tuttu ve gözlerini gözlerime sabitledi.

"O zaman şansına küs!" Dedi. Az önce romantik mi demiştim? Hepsini unutun.

Azıcık cilveli olsam ne olurdu ki sanki?

Böyle kırmızı ruj, gece yatarken bile poposuna kadar yırtmacı olan elbise, takma kiprikler ve ağzını yaya yaya konuşma.

Hayal edinsenize, yavaş yavaş Aidos'a doğru yürüyorum. İşaret parmağımı yavaşça omzunda gezdiriyorum. 10 santim topuklu ayakkabılar, meydan okuyan bakışlar, geri geri giden Aidos...

"Elysion?" Demesiyle irkildim. Şuraya filmde daldığı hayalden çıkarlırken koyulan plak kayma sesi koyabiliyor muyuz?

"Ha?" Derken gözlerimi daldığım yerden ona diktim.

"Noluyor? Aptal aptal sırıtmalar, dalıp gitmeler falan?" Diyene kadar sırıttığımı farketmemiştim.

"Aa..şey!" Derken nefesimi verdim ve onu vazgeçiremeyeceğimi anladığımda pes ederek konuştum.

"Tamam. Söyleyelim. Ama önce Hades'e." Dedim. En azından o beni korurdu. Hemde Zeus'a söylemeyi geciktirmiş olurdum. O ise başını salladı.

Şimdi tek sorun vardı. Babamı nasıl çağıracaktım?

O sırada odamı tavada çıkan Aidos dolabını açtı.

Bu ne rahatlık koçum?

"Ne yapıyorsun sen?" Derken başını çevirmeden konuştu.

"Tişörtlerimi arıyorum!" Derken almayarak kaşlarımı çattım.

"Senin tişörtlerin benim dolabımda ne gezsin?" Derken elinde iki tişörtle bana döndü.

Nefesimi tutup başımı iki yana salladım. "Onları kesinlikle ben getirmedim!" Dedim ve ardından ekledim. "Ben senin odana bile girmedim!" Dediğimde omuz silkti.