-Geç kaldın be çok geç kal...
Yeni bölüm geldii hepinize iyi okumalar 🥰🥰
.
.
.
.
.
Cumali gözlerini açtığında loş ışıklı bir odada kolunda serum takılı olduğunu anladı. Hiçbir şey hatırlamıyordu kafası kazan gibiydi başı çatlıyordu tek hatırladığı Salihin küçük bir çocuk gibi ondan masal anlatmasını istediğiydi. Yanında yatan kardeşine baktı uyuyordu derin bir uykuya daldığı her halinden belli oluyordu.
Salihin karnı baştan başa sargı beziyle sarılmıştı tek burnunda pamuk vardı kırmızı sürmesinin rengi dahada belli oluyordu bacaklarını ise havaya kaldırmışlardı.
Cumali Salihi uyandırmamak için yavaş haraketlerle baş ucuna geçip nazikçe adamın saçlarını okşamaya başladı. Uyuyordu kardeşi belkide ilk defa kardeşini uyurken görmüştü tam bir çocuk edası vardı bu genç adamda.
Cumali gülüp Salihin saçlarını okşayarak sözünü tutup masal anlatmaya başladı..
"bir zamanlar uzak bir ülkede küçük ama mutlu bir aile yaşarmış. Pos bıyıklı kel dağ gibi güçlü elinden tesbih hiç düşmeyen bir babaları varmış. Her şeye sahip bu adam sevmeyi bilmiyormuş çocuklarını bile doğru düzgün sevememiş en büyük çocuğunun eline el kadar bir bebe vermiş "al bu senin kardeşin sen abi oldun artık koruyacaksın cumali gerekirse öleceksin ama koruyacaksın" demiş çocuk kucağındaki kardeşine bakıp sevinmiş gurur duymuş kendiyle abi oldum ama nerden bilebilirdiki abi olmanın zorlukluklarını... yıllar geçmiş en büyük abi hapise düşmüş tüm babalarını dedelerini çocuklarını dayılarını ağ babalarını hepsini tek başına öldürmüş ama kardeşini koruyamamış koruyamamış bu içerdeyken kardeşi haince öldürülmüş bu adam delirmiş intikam derdine düşmüş kaçmış hapisten ilk işi kardeşini öldüren o şerefsizi bulup gırtlağına çökmekmiş ama kim bilebilirdiki kardeşini öldüren adamın kardeşi olduğunu... yedirememiş kendine her gözünü kapattığında kardeşinin yalvarışları geliyor gözü dahada kararıyormuş adamın takii diğer kardeşini görene kadar adamın derin bakışları manyaklığı haraketleri her şeyi o adama benziyormuş adam ilk başlarda gözlerine inanamamış kendi kardeşleri bile bu kadar ona benzemezken o yabancı adam ona çok benziyormuş gözlerindeki kini nefreti öfkeyi her şeyi görebilyormuş nefrette etse sinirde olsa o adam resmen kalbindeki kocaman boşluğu doldurmuştu garip bir şekilde ona bağlanmış hayran kalmıştı yıllar geçmiş bu adam ailesi ile aynı çatı altında yaşamıştı ama o abi küçük kırmızı kardeşini yine koruyamamış abiliğini gösterememiş yapamamıştı..."
Devamını getirmeden ağlamaya başlamıştı.
Salih uyanmasın diye yanından kalkmış kendine hazırladıkları yatağa oturup elini ağzına götürüp ağlamaya başlamıştı. Çocukken neler yaşamıştı aklında deli gibi sorular vardı inleme sesiyle o sorulardan kurtuldu.
Salih kan ter içinde inleyerek "k..kahraman a..abi b..benim c..canım ç..çok acıyor be" demiş ve titremeye başlamıştı.
Cumali gözyaşlarını silip kardeşinin yanına gidip sakinleştirmek için saçlarını okşamaya başladı.
Cumali dolu gözlerle "Salih tamam geçti abicim geçti bak ben burdayım"
Salih saçının okşanmasıyla birazda olsun sakinleşmişti ama yinede deli gibi titriyor ağlıyordu o kapalı olan gözlerinden inme gibi yaşlar akıyordu.
Salih titreyen sesiyle "d..dokunma y..yeter çek g..gelme lütfen" demiş.
Cumali ağlayarak Salihin elini tutunca Salih sıçrayarak uyandı. Cumali hemen su içirdi kardeşine..
