Yamaç ve Salih uzun zaman sonra ilk defa bu kadar sıkı sarılmışlardı birbirlerine. iki yaralı kuş gibi kanayan yaralarını sarmışlardı birbirlerinin. Selim ne kadar Salihe diğer yarım desede Yamaçın diğer yarısıda Salihti ve onca şeye rağmen burdaydı kollarında..
Kardeşlik sözlerde biter ama atan kalpte hiçbir zaman bitmez işte bu tam olarakta ikisini anlatıyordu acaba en son ne zaman birbirlerine "seni seviyorum kardeş iyiki varsın" ve daha nicelerini demişlerdi. İkiside hatırlamıyordu ama kalplerindeki sevgi her geçen gün büyümüş ve artmıştı..
Yamaç salihin yüzünü avuçlarının içine alarak "burdasın dimi yanımdasın"
Salih dolu gözlerle "burdayım lan burdayım tabii"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yamaç Salihin göğsünde hıçkıra hıçkıra ağlayarak onun kokusunu içine çekiyordu. Abisi kurtarmıştı onu sonuna kadar battığı bataklıktan canı pahasına söküp çıkartmıştı kardeşini hakkını asla ödeyemezdi biliyordu.
Yamaç ağlamaktan nefes almaya çalışarak "hakkını asla ödeyemem lan ben senin abiii iyiki varsın" demiş ve tekrar sarılmıştı babasınınoğluna..
Salih başının dönmesine aldırış etmeden konuyu değiştirmeye çalışarak "şımartıyorsun ama beni bak sonra hep isterim ona göre" demiş ve yamaçın saçını öpüp koltuğa oturmuştu.
İlyas mehiri kollarının altına alıp kulağına fısıldayarak "bumu bizim kırmızı damat"
Mehir gülerek "taa kendisi az sabret istemeden sonra etide kemiğide senindir"
İlyas Salihi baştan aşağıya süzüp "güzel güzel sevdim ben bu kırmızı herifi kedi olalı bir fare tutmuşsun sonunda!
Mehir ilyasa bakıp "oha amca ne zaman size damadınız bu dedim aşk olsun neyse sizden kız almak nasılmış gösterin ona"
İlyas boğazını temizleyip "hasret giderdiğinize göre konumuza dönelim isterseniz beyler!
