Życie Laury nie było kolorowe...Goniła ją przeszłość a najgorsze lata spędzone w domu rodzinnym co raz częściej odbijały się na jej psychice. Los jednak daje jej szansę i uwalnia od ludzi, którzy równie dobrze mogliby dla niej nie żyć.
Seul - spełn...
~Walczyła choć nie miała już na to siły...robiła to dla niego~
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Pov. Jimin
Mijały tak sekundy, minuty i kolejna godzina. Było już prawie rano a ja nadal nie wiedziałem co z nią. Czy wszystko jest w porządku z moją ukochaną. Leki uspakający zaczęły mnie puszczać. W sali byli wszyscy chłopacy, tylko ja, Jin i Suga nie mogliśmy spać. Czekaliśmy aż wkońcu ktoś przyjdzie a z każdą kolejną chwilą moja nadzieja powoli umierała chociaż powinienem wierzyć że ona przeżyje.
- to wszystko moja wina - odezwałem się patrząc na wschodzące słońce za oknem szpitalnej sali
- Jimin to nie twoja wina, tylko tamtego kierowcy - odezwał się zmęczony Yoongi siadając obok mnie na moim łóżku
- Suga ja nie chcę jej stracić - spojrzałem na niego ze łzami w oczach a on sam miał już czerwone i zaszklone oczy
- wiem młody - powiedział cicho spuszczając wzrok na podłogę - widzę jak dzięki niej się zmieniłeś i jaki byłeś szczęśliwy...Laura też jest dla mnie ważna jako przyjaciółka chociaż cholernie ci zazdroszczę - lekko zaśmiał sie przez co i na mojej twarzy na krótką chwilę zawitał uśmiech
- Yoongi pomóż mi - spojrzałem na niego a on doskonale wiedział o co mi chodzi
Jin spał, więc była praktycznie droga wolna.
- wiesz że nie powinieneś się podnosić? - stwierdził zmartwiony
- wiem, ale chce być bliżej niej - wyznałem z moim darem przkonywania, który zawsze działał
- nie patrz tak na mnie - powiedział robiąc dziwną minę, ale mimo to pomógł mi
^^^
Siedzieliśmy chwilę przed salą operacyjną a nad nią widniało czerwone światło ,,Operacja trwa". Mimo ostrego bólu w klatce piersiowej wolałem siedzieć tutaj.
Dochodziła już godzina 5 nad ranem a my usłyszeliśmy jakieś piknięcie i spojrzeliśmy na światło, które zgasło. Ręce cały czas mi się trzęsły a serce waliło. Oby jej nic nie było. Po chwili z sali wyszedł jakiś lekarz chyba chirurg.
- co z nią? - wstał Suga z krzesła i podszedł do niego
- no cóż była to ciężka operacja ale pacjentka była silna mimo to. Jej rany nie są takie groźne, ale bardziej martwi mnie wstrząśnienie mózgu - odezwał się podchodząc również do mnie
- czyli? - dopytałem
- to oznacza że pacjentka jest wprowadzona w śpiączkę bo jej organizm jest naprawdę wykończony nie mam pojęcia jak długo to może potrwać - powiedział dosyć poważnym tonem - zobaczymy co będzie przez następną dobę jeśli jej stan się nie pogorszy to będzie dobrze, ale nie mam pojęcia kiedy może się obudzić - dokończył i odszedł gdzieś
- przykro mi Jimin - lekko przytulił mnie Suga chociaż jak na niego to było wiele - będzie dobrze zobaczysz - poklepał mnie po ramieniu
Mój świat się dosłownie zawalił. Jest w śpiączce i do tego nie wiadomo kiedy może się obudzić. Czemu to ja do cholery nie jestem na jej miejscu?!
- jeśli pan chce to może pan wejść do niej, ale nie dłużej niż 10 minut - podeszła do nas ta sama pielęgniarka w podeszłym wieku
Przytaknąłem, tylko i odsunąłem się od Sugi a pielęgniarka zaprowadziła mnie do sali gdzie jest Laura. Tak bardzo chcę ją zobaczyć, ale jednocześnie noe wiem czy chce widzieć jak przeze mnie ucierpiała. Pielęgniarka zaprowadziła mnie pod białe drzwi i odeszła a ja wziąłem wdech i trzymając się lekko za żebra weszłem do środka zamykając drzwi. Oczy znowu mi się zaszkliły widząc ją w takim stanie. Powoli podeszłem do łóżka i usiadłem na krześle obok. Była podpięta do tylu urządeń i kabelków. Nadal była piękna mimo kilku lekkich zadrapań na twarzy.
- gdybym mógł to wolałbym być na twoim miejscu - wydusiłem a z oczu popłynęły mi łzy. Złapałem delikatnie za jej ręke
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
- kocham cię a to wszystko jest tylko i wyłącznie moja wina chociaż wiem co napewno myślisz - zaśmiałem się przez łzy - nie możesz mnie zostawić... Jesteś mi tak bardzo potrzebna - przyłożyłam sobie jej chłodną dłoń do mojego policzka i ucałowałem ją - będe przy tobie każdego dnia dopóki się nie obudzisz a potem zabiorę cię stąd - czas się kończył i nawet już przyszła pielęgniarka poinformować mnie że powinieniem już wracać - wrócę do ciebie.. Obiecuję - wstałem i pocałowałem jej czoło
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Nie mam pojęcia co tu napisać hah więc chciałabym zaprosić was do innych moim opowieści. Z racji tego że niedługo skończę tą książkę to będzie prawdopodobnie nowa ;D
