Życie Laury nie było kolorowe...Goniła ją przeszłość a najgorsze lata spędzone w domu rodzinnym co raz częściej odbijały się na jej psychice. Los jednak daje jej szansę i uwalnia od ludzi, którzy równie dobrze mogliby dla niej nie żyć.
Seul - spełn...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Mijały kolejne godziny pracy a do końca zostało tylko pół godziny. Oparta o ladę dopijałam herbatę zerkając w duże okno za którym zaczęło się ściemniać. Klientów nie było wiele dzisiaj więc dzień też był nie taki męczący. Dzisiaj akurat pracowałam z Daiki bo Aria się pochorowała.
- jak się czujesz? - zapytał siadając na wysokim krześle przed ladą
- lepiej - uśmiechnęłam się lekko
To fakt akurat w pracy zaczęłam się gorzej czuć i nie zabardzo mi przeszło ale chciałam przepracować cały mój wyznaczony czas pracy. Gdybym powiedziała że wcale nie jest lepiej to Daiki kazałby mi wracać do domu.
Akurat w tym momencie ktoś wszedł do kawiarnii. Daiki lekko uśmiechnął się i wstał a potem poszedł obsłużyć nowego klienta.
^^^
Byłam już w połowie drogi do domu. Przeszłam przez pasy i skręciłam w prawo koło nowego sklepu. Marzyłam już o tym żeby być w dormu. Wieczór był dosyć ciepły a na niebie nie było ani jednej chmury za to było w milionach świecących światełek.
Przechodząc obok dosyć ciemnej uliczki poczułam szarpnięcie za moje ramię i wbite paznokcie. To nie była jedna osoba a chyba trzy z tego co zauważyłam. Zostałam popchnięta na ceglaną ścianę budynku i złapana za szyję. Ta dziewczyna wcale nie była taka silna na jaką się zgrywała. Zebrałam siły i odepchnęłam ją ale zaraz potem zostałam złapana przez dwie kolejne a trzecia wstała z ziemi. Kaptur jej się osunął a ja przymróżyłam oczy próbując dostrzec kto to. Jedyne światło dochodziło z lampy przy chodniku a nikt tamtędy nie przechodził.
- myślałam że jesteś słabsza niż wyglądasz - zaśmiała się otrzepując z kurzu
- czego ode mnie chcesz? - zacisnęłam zęby a blondynka podeszła do mnie. Dopiero wtedy rozpoznałam kto to. Była to styliska Jimina, która kręciła się obok niego
- raczej chyba kogo? I doskonale znasz odpowiedź - wyciągnęła z kieszeni bluzy papierosy i zapalniczkę po czym odpaliła jednego zaciągając się - kiedy ty wkońcu odpuścisz? Jak taki zajebisty facet jak on może być z taką porażką życiową, która ma problemy z własną psychiką? - bardziej stwierdziła niż zapytała krążąc w tą i z powrotem - miałam nadzieję że zginiesz w tym wypadku i zostawisz go w spokoju wkońcu ale ty nieee - pokręciła głową spoglądając na niebo - musiałaś przeżyć ten jebany wypadek a potem przypomnieć sobie o nim
- cieszyłabyś się gdybym zginęła w tym wypadku - prychnęłam odwracając wzrok a blondynka oparła się o kontener na śmieci
- oczywiście że tak - odpowiedziała od razu wzruszając ramionami - nie musiałabym sobie brudzić rąk tobą gdyby Jimin był wolny aleee skoro jesteś taka uparta - powiedziała gasząc papierosa a potem podeszła do mnie - załatwię to inaczej - uśmiechnęła się cwanie i sięgnęła po coś do kieszeni. Wyciągnęła jakiś kawałek szkła i pomachała mi nim przed nosem - tak bardzo lubiłaś to robić
- jesteś chora - próbowałam się wyrwać dwóm dziewczyną które trzymały mnie za ramiona uniemożliwiając jakikolwiek ruch. Po chwili tak naprawdę zrozumiałam co blondynka ma na myśli
- nie ja - warknęła łapiąc mnie za szyję i zaciskając na niej swoje paznokcie - tylko ty - uniosła brwi patrząc na mnie z powagą i pogardą
Złapała za moją ręke i podwinęła rękaw koszuli. Próbowałam się wyrwać ale tamte dziewczyny były we dwie silniejsze niż ja sama. Przyłożyła ostrze do mojej skóry.
- zaufanie w związku to podstawa co nie? - zapytała sama siebie a potem przejechała ostrzem po mojej skórze na co z moich ust wydobyło się syknięcie. Z oczu popłynęły łzy. Nadal próbowałam się wyrwać ale nic z tego. Na jednym się nie skończyło..
^^^
- to jeszcze nie koniec - blondynka złapała za moją szczęke zmuszając do patrzenia na nią - zobaczysz że zawsze dostaje to czego chce...menager odpuścił ale ja nie - syknęła a potem razem z tamtą dwójką wyszła z uliczki a ja spojrzałam na moją reke, która okropnie szczypała i była cała we krwi a krew skapywała na ziemię
Osunęłam się po ścianie i przykucnęłam zakrywąc twarz drugą ręką.
Czy naprawdę problemy tak mnie się uczepiły że nie mogą dać mi spokoju na 5 minut chociaż. Teraz ona a wcześniej wypadek, menager i tak dalej. Jimin nie uwierzy mi że ja tego nie zrobiłam a obiecałam że nie zrobię. Pewnie nawet moje tłumaczenia na nic się zdadzą. Naprawdę obawiam się że ona nie odpuści tak szybko jak menager.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Bydzie się działo teraz😏 Naprawdę mam nadzieję że nie zniszczę tym całej książki i pójdzie wszystko sprawnie co sobie zaplanowałam☺
Kto się cieszy że teraz mam zamiar porządnie wziąć się za tą historię i wkońcu ją skończyć? Rozdziały będą też częściej ;3
