-DÜZENLENDİ 04.11.16-
Hatlarım varsa bildirin. Keyifli okumalar!
Arabamı okulun otoparkına park ettikten sonra, derin bir nefes alarak koltuğa yaslandım.
Sabah kalkmakta zorlanıyordum. Uykusuz geçen iki gece yüzüme yansıyor ve göz altı torbalarımı oluşturuyordu.
Ve, yüzümde hiç eksilmeyen hayattan nefret ediyorum ifadesi.
Sinirliydim, huysuzdum ve her an birine patlayabilirdim. Bugün benim günüm değildi, ve bu apaçık ortadaydı.
Arabamın kapısını açıp, temiz havanın arabama ve çiğerlerime girmesine izin vererek, derin bir nefes aldım.
Çantamı elime alıp, arabamdan inip kapıyı hızla çarptım. Çarpmamın hızı ile, okulun otoparkında sesi yankılandı.
Derse geç kalmam ise, öğretmenden azar işiteceğimin ve olduğumdan biraz daha sinirleneceğimin anlamına geliyordu.
Gözlerimi sinirle devirerek, otoparktan çıktım. Hızlı adımlarım ile okulun kapısına doğru adım atarken, bir el tarafından kolum tuttulmuş ve olduğum yerde kalmamı sağlanmıştı.
Sinirle gözlerimi kapatarak derin bir nefes aldım. Arkamı yavaşca dönüp, kolumu tuttan kişiye çevirdim bakışlarımı.
Ben daha yeni ne demiştim? Bugün benim günüm deği demiştim değil mi? Kesinlikle benim günüm değildi.
Sabah erken kalkmam yetmiyormuş gibi, birde okula girerken berkay tarafından durduluyordum!
"Ne var?"
Kolumu hışımla elinden çekmiş, sinirden kızaran gözlerimi, ifadesiz bakan yüzüne dikmiştim.
"Yanlış yapıyorsun."
Oldukça soğuk ve hissiz söylediği cümlesine karşılık, kaşlarımı kaldırmış ona alayla bakıyordum.
Yanlış yapıyordum öyle mi? Doğru duymuştum değil mi?
"Ben yanlış yaptığımı sanmıyorum, hatta bir şey söyleyeyim mi? Herşeyi doğru yaptığıma adım gibi eminim."
En az onun kadar soğuk ve ciddi bir şekilde söylediğim cümle ile, bana biraz daha yaklaşmış ve elalarını mavilerime dikmişti.
Birbirimze attığımız meydan okuyan bakışlar ile, kendimi tıpkı bir aksiyon filmlinde hissetmiş ve birazdan bir arabanın patlayacağını ve berkay ile silahlı çatışmaya gireceğimizi zannetmiştim.
Bu arada, arabanın neden patladığını bilmiyorum ama, her izlediğim aksiyon filminin fragmanında, mutlaka bir araba patlıyordu ve bu yüzden aklıma gelmişti.
Tanrım, ne saçmalıyordum ben? Uyksuzluk bende iyi kafa yapmıştı.
"Uğraşma benim ile, çıkma yoluma yoksa seni yolumdan çıkararırım."
Gerçek hayata berkayın sesi tarafından dönerken, bakışlarımı ondan kaçırmamıştım.
Tehdit içeren sözlerinden korkmadım değil ama, bunu ona gösterecek kadar aptak değildim.
Sinirle yüzüme sahte bir sırıtış yerleştirdim.
"Elinden geleni ardına koyma, Önal."
Ela gözlerinin karardığını ve öfke ile bana yaklaşmasını sahte bir keyif ile izledim.
Bana yaklaştıkça, kasılan bedenimi umursamamaya çalışarak, yüz ifademi korudum.
Dudaklarını kulağıma yaklaştırıp, nefesini yanağımda ve kulak mememde hissetmemi sağladı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Değişim
Jugendliteratur'Her ne kadar oyunun küçük bir intikam gibi gözüksede, içi çok daha karışık ve çok daha büyük bir şey Yüce. Bu yolda kimseye güvenme, babana bile. Bu şekil düşün; bu yol karanlık, gece gibi ama her gece gibi bunun da bir sonu var. Güneş doğduğunda...
