အမှိုက်ပုံး
ပြိုင်ပွဲရဲ့ရလာဒ်ကတော့ သေချာပေါက်ကို ကောင်းဇာမဏီတို့အသင်းက အနိုင်ရတာပေါ့။
သူတို့ရဲ့နည်းပြ ဆရာချောင်က သူတို့ကို မနားမနေ ထရိန်းထားတာလေ။ နဖူးကချွေးခြေမကျအောင်လေ့ကျင့်ရေးဆင်းခဲ့ရတာဆိုတော့
အောင်မြင်မှုရဲ့အသီးအပွင့်တွေကို ခူးဆွတ်ရုံပါပဲ။"ကွန်ဂရက်ကျူလေးရှင်း ဖိုးဏီ"
ထိုင်ခုံမှာထိုင်ပြီး အနားယူနေတဲ့
ကောင်းကောင်းဆီကို လင်းအဏ္ဏဝါက
လျှောက်လာရင်း အပြုံးတွေနဲ့ဂုဏ်ပြုပေးသည်။ တကယ်ပါ သူအောင်မြင်နေတဲ့အချိန်မှာ
အခုလိုအပြုံးတွေနဲ့ဂုဏ်ပြုပေးမယ့် တစ်စုံတစ်ယောက်ပဲလိုတာ။
ကျန်တာမလိုအပ်ဘူး။"ကျေးဇူး...ဆုလေးဘာလေးမချချင်ဘူးလား"
"အာ..ဆုချဖို့အတွက်က အိတ်ထဲမှာကျန်ခဲ့လို့"
"ဆုကတကယ်ကြီးပါလာတာလား"
"အင်း"
ကောင်းကောင်းကစလိုက်တာပေမယ့်
လင်းအဏ္ဏဝါကတော့ အတည်ပေါက်ကြီးပြန်ဖြေသည်လေ။ပြီးတော့တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်ကြည့်ရင်း ရယ်မိကြ၏။
တစ်ခါတစ်လေမှမြင်ရတဲ့ လင်းအဏ္ဏဝါရဲ့နှုတ်ခမ်းမှာဖြစ်တည်လာတဲ့ ရှားပါးအပြုံးလေးတွေ။ သိပ်ကိုနူးညံ့ပြီး သိပ်ကိုလတ်ဆတ်လွန်းတယ်။ လေညှင်းကသယ်ဆောင်လာတဲ့
စပယ်ပန်းနံ့လေးလို လူကိုစိတ်လက်ကြည်လင်လာစေတယ်။ကောင်းကောင်းက အပြုံးတွေကို နှစ်ဆတိုးလိုက်ရင်း ကိုယ်ကိုအနည်းငယ်ကိုင်းလိုက်ပြီး
လက်ဖြန့်ကာ"ဒါဆို မင်းဆီကဆုကိုခုချက်ချင်းလိုချင်တယ်"
ဖြန်း!
ကောင်းကောင်းလက်ဖဝါးလေးအရိုက်ခံလိုက်ရတယ်လေ။
"ခဏနေ ပေးပါမယ်ဆို"
"........."
YOU ARE READING
လက်ထပ်ကြစို့သူငယ်ချင်း
Short Story"မင်းငါ့ကိုလက်ထပ်မယ်လို့ကတိပေးခဲ့တယ်လေ" "ဟုတ်တယ်လေ။ ငါမမေ့ပါဘူး" ".........."