ရှောင်နေသူ
ကောင်းကောင်းအိပ်ရာကနိုးလာတော့
လည်ချောင်းတွေပူကျစ်နေပြီး ခေါင်းလည်းနည်းနည်းကိုက်နေသည်။ သေချာတာကတော့ ညကသောက်ခဲ့တဲ့ ဝီစကီကြောင့်ပဲ။သူတို့နှစ်ယောက်စလုံးအတွက် ပထမဆုံးအယ်လ်ကိုဟောလ်ကို မြည်းစမ်းခြင်း။ နှစ်ယောက်လုံးရဲ့
အယ်လ်ကိုဟော ခံနိုင်ရည်ကတော့ မြင်တဲ့အတိုင်း။ သုံးလေးခွက်လောက်လောက်နှင့်မှောက်သည့်အဆင့်။ကောင်းကောင်းမျက်လုံးတွေကိုဖွင့်လိုက်ပြီး
နဖူးပေါ်လက်တင်ထားရင်း မျက်နှာကျပ်ကို
ငေးနေမိသည်။ ညကမျက်နှာလေး။
မျက်ရည်ဥတွေတွဲလွဲခိုနေတဲ့ မျက်ဝန်းတွေ။ ဝီစကီကြောင့်ရဲ့ရဲတွတ်နေတဲ့နှုတ်ခမ်းလေး။
နူးနူးညံညံနှုတ်ခမ်းလေးကို သူငုံ့ပြီး ငုံထွေးမိလိုက်တော့.....ကောင်းကောင်းခေါင်းကိုခါထုတ်လိုက်သည်။
သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်အပေါ်မှာ ညစ်ထေးတဲ့အတွေးတွေ တွေးနေမိတဲ့အတွက် သူ့ကိုသူလည်း ရှက်မိရသည်။"မဖြစ်ဘူး"
အရူးတစ်ယောင်လိုအော်ဟစ်ရင်း ငုတ်တုတ်
ထထိုင်လိုက်မိပြီလေ။သူငယ်ချင်းအပေါ်အပြစ်ပြုမိတာပဲ။
သူက ဝမ်းနည်းနေတဲ့ယုန်ဖြူလေးကို အငိုတိတ်သွားစေချင်ရုံပါ။ သူဘာလို့ အဲ့ဒီအငိုတိတ်စေ
မယ့် နည်းလမ်းကြီးကိုမှကိုမှရွေးမိရတာလဲ။
ချော့လို့ရတဲ့နည်းလမ်းတွေအများကြီးရှိတဲ့
အထဲကမှလေ။လင်းအဏ္ဏဝါကို ရှင်းပြရမယ်။ ဒါပေမယ့် ဘယ်လိုအကြောင်းပြပြီးရှင်းပြမှာလည်း။
သူတွေးလို့မရ။ တွေးလိုက်တိုင်း စိတ်ရှုပ်လာရပြီး အာရုံတွေက ဟိုဟိုဒီဒီပြန်ကျဲသွားသည်။
ပြီးတော့ တစ်ဖန်ပြန်စိတ်ရှုပ်လာပြန်သည်။
ဒီလိုနဲ့ပဲ ကြာအေးသူ့အမေရိုက်နေတော့သည်။အငွေ့သာပျံသွားချင်တော့တာပဲ။ ဟူးးးးးး
သူသက်ပြင်းချရင်း နံဘေးကိုစိတ်မလုံခြုံစွာနဲ့
ကြည့်လိုက်မိတော့ပိုင်ရှင်မဲ့နေတဲ့ခေါင်းအုံးလေး။ ခေါင်းအုံးပေါ်မှာတော့ စာရွက်လေးတစ်ရွက်ရှိနေသည်။
YOU ARE READING
လက်ထပ်ကြစို့သူငယ်ချင်း
Short Story"မင်းငါ့ကိုလက်ထပ်မယ်လို့ကတိပေးခဲ့တယ်လေ" "ဟုတ်တယ်လေ။ ငါမမေ့ပါဘူး" ".........."