Ο Λιποτάκτης των SS.

|Κεφάλαιο 83ο.|

Την ίδια κιόλας ημέρα επέστρεψα στο σπίτι. Χρειαζόμουν λίγο χρόνο μόνη μου, να τα βρω με τον εαυτό μου. Να ζυγίσω τις καταστάσεις. Αν και το αποτέλεσμα δεν θα ήταν άλλο από το προβλεπόμενο.

Όπως προβλέψιμη ήταν και η τοξική συμπεριφορά του Γουόλτερ. Ήμουν σίγουρη ότι με παρακολουθεί, ίσως θα με ακολουθούσε κι στο σπίτι και θα επιδίωκε οποιαδήποτε συνάντηση και επικοινωνία. Βέβαια, προτάθηκαν και ο Νέιτ και ο Τσέστερ να έρθουν να "φυλάξουν" το χώρο, αλλά δεν ήμουν πλέον ανήλικη. Ούτε τυφλωμένη. Ήξερα ότι η πράξη μου ήταν αποτρόπαια και αξιόποινη.

Κλείδωσα όλες τις πόρτες, έκλεισα όλα τα παντζούρια. Ήθελα να είμαι απολύτως σίγουρη ότι είχα διακόψει οποιαδήποτε επαφή με τον έξω κόσμο προσωρινά. Έκλαψα, έφτασα στα άκρα, ούρλιαξα και πόνεσα πάρα πολύ. Το μυαλό μου ήταν το μόνο από το οποίο δεν μπορούσα να ξεφύγω. Πώς μπορούσε ένας άνθρωπος να ξεφύγει από αυτήν την τρέλα; Αλήθεια, δεν σφίχτηκε η καρδιά του όταν αφαίρεσε την πρώτη ζωή τότε τη Νύχτα των Κρυστάλλων; Δεν του τρυπούσε το μυαλό, οι τύψεις και η ιδανικά του ως άνθρωπος;

Ήταν πολύ αργά το βράδυ, όταν είχα αρχίσει να καταναλώνω το κονιάκ που είχαμε στο σπίτι. Ένιωθα ότι το είχα ανάγκη, αλλά πραγματικά μόνο καλό δεν μου έκανε. Το αλκοόλ και το τσιγάρο δεν σε βοηθάνε να ξεχνάς. Μόνο όταν έχεις φτάσει στο σημείο να είσαι εξαρτημένος από αυτά τα καταφέρνεις.

Πήρα την απόφαση να συρθώ μέχρι το δωμάτιο μας, που ακόμη είχε ποτισμένο το άρωμα του. Καλά καλά δεν κατάφερνα να σταθώ στα πόδια μου, ανέβαινα τις σκάλες σχεδόν μπουσουλώντας. Άνοιξα την πόρτα από το σκοτεινό δωμάτιο κι ένα ελαφρύ αεράκι διαπέρασε όλο μου το σώμα. Κλείνοντας την πόρτα και βλασφημώντας για το σβηστό φως, ένα χέρι ξάφνου με άρπαξε και με κόλλησε πάνω στην ξύλινη ντουλάπα με δύναμη. Ύστερα τα χείλη που πάντα αναζητούσα, που πάντα ήθελα να αρνηθώ βάση λογικής αλλά η καρδιά μου αρνούταν κατηγορηματικά μου χάρισαν το πιο πεινασμένο και απελπισμένο φιλί. Η δικιά μου εξάρτιση δεν ήταν το αλκοόλ, το τσιγάρο ή τα ναρκωτικά. Είχε όνομα, επίθετο, Γερμανική καταγωγή και την πιο μεγάλη γοητεία που είχα συναντήσει.

-Μυρίζεις αλκοόλ, ψέλλισα ξέπνοα ανάμεσα στο φιλί μας.

-Να ήταν μόνο το αλκοόλ, απάντησε καθώς έμπλεξε τα χέρια του μέσα στα μαλλιά μου και το σώμα μου αναρίγησε. Όλες τις καταχρήσεις σήμερα, τις έχω μαζεμένες.

-Έκανες λάθος που ήρθες, είπα κοιτώντας τα μάτια του και χάιδεψα απαλά το όμορφο του πρόσωπο.