Ο Λιποτάκτης των SS.

|Κεφάλαιο 21|

Ένας άντρας με περίμενε, φορώντας ένα καπέλο και μια πολύ μακριά καμπαρντίνα. Τον πλησίασα φοβισμένη και ετρεμα από το κρύο.

-Καλησπέρα κύριε, είπα.

Εκείνος με κοίταξε και δεν απάντησε, συνέχισε να καπνίζει.

-Κάιζερ; ρώτησα.

Εκείνος χαμογέλασε ελαφρά και πέταξε το τσιγάρο.

-Χάρηκα για τη γνωριμία, είπε και με τράβηξε από το χέρι να φύγουμε τρέχοντας.

Όσο πιο προσεκτικά μπορούσαμε και κάτω από τις μύτες των Γερμανών, ο άνδρας με οδήγησε σε ένα ουζερί που ήταν ανοιχτό και φιλοξενούσε ένα μικρό ρεμπέτικο σχήμα και πολλούς πελάτες. Μπήκαμε μέσα και ο κύριος με το μπουζούκι μας παρακολουθούσε έντονα. Προχωρήσαμε στην κουζίνα όπου και έκλεισε την πόρτα πίσω του. Εκείνος έβγαλε το καπέλο του και την καμπαρντίνα και τα κρέμασε.

-Να σε κεράσω λίγο ούζο; ρώτησε χαμογελαστός.

-Όχι, είπα και έβγαλα το μαντήλι. Ευχαριστώ.

-Είμαι ο Δημήτρης, είπε και μου εσφιξε το χέρι. Ο υπεύθυνος του μαγαζιού. Εσύ είσαι η Εύα, αδερφή του Ιωακείμ.

-Χάρηκα, είπα και χαμογέλασα.

Η πόρτα της κουζίνας άνοιξε και μπήκε μέσα ο άντρας που κρατούσε το μπουζούκι.

-Είναι η τελευταία; ρώτησε με βαριά φωνή.

-Ναι, απάντησε ο Δημήτρης.

-Πρέπει να ξέρω, είπε. Σε λίγο θα αρχίσουν να έρχονται οι παράγοντες με τους Γερμαναράδες. Δεν μπορούν να έρθουν άλλοι.

-Μην ανησυχείς, είπε και του άγγιξε τον ώμο. Τελειώσαμε και για σήμερα.

-Πως σε λένε κοπελιά; ρώτησε και άναψε ένα τσιγάρο.

-Εύα, απάντησα. Ή μάλλον, Χαβα είναι το εβραϊκό μου όνομα.

-Ανδρέας, είπε και ρούφηξε λίγο από το τσιγάρο του.

-Αδερφός μου, είπε ο Δημήτρης χαμογελώντας. Φίλοι του δικού σου.

Χαμογέλασα ελαφρά και έσφιξα τη ζακέτα πάνω μου από την υγρασία.

-Πρέπει να βγω, είπε ο Ανδρέας. Ελπίζω να τα ξαναπούμε. Και οταν τα ξαναπούμε ο πόλεμος να έχει τελειώσει.

Άνοιξε την πόρτα και βγήκε πάλι έξω.

-Εδώ γίνονται οι μεγαλύτερες ενέργειες, είπε και μου έκλεισε το μάτι. Είναι ένα απλό ουζερί, που κρύβεται ουσιαστικά η 'Ελευθερία'.