Built for Love

Chapter 46: Culprit

WARNING: This chapter contains mature scene and intended for mature audiences only.

***

Ashton Caesarea.

"Tita! Do you think nakalimutan ko 'yung sinabi mo saakin kahapon?! Halos hindi ako makatulog dahil doon tapos sasabihin mo saakin na wala lang 'yun?!"

I didn't sleep well last night because of what I saw, not because of what she said to me about unusual things. Fucking hell, hindi mawala 'yun sa isipan ko! Kahit ayoko namang isipin, bumabagabag parin.

Tangina talaga!

"Yeah, Ashton, forget it. I just said it because your Tito Dan and I were fighting that day."

"But you seem so fine—" She interrupted me again at doon ako kumbinsado na may tinatago nga siya.

"Don't start. Kakasabi ko lang na hindi ko sinasadya ang sinabi kong 'yun. It was for me, not for you. Now, leave."

Humugot ako ng malalim na hininga atsaka pumikit ng mariin at nagtungo nalang ako sa opisina ko. Napalakad-lakad ako sa buong opisina ko at hindi ko na alam kung anong gagawin ko.

Galit ako. I'm fucking fuming mad. Gusto kong mag-wala para ilabas lahat ng buong galit ko.

Ayon nga ang ginawa ko. Halos masira ko ang iba kong gamit pero hindi ayon ang iniisip ko.

Sa sobrang galit ko, I had a breakdown. Napa-upo ako habang mahinang umiiyak. Hindi ko alam kung paano 'to, I feel like I don't belong to this family. All this secrets that I can't bear. Wala ba akong karapatang malaman ang totoo? Why do they need to hide things from me?!

I fucking hate them.

Hanggang sa bigla namang bumukas ang pintuan kaya agad naman akong tumayo at pinunasan agad ang luha ko.

"Ash—"

"Not now, Smith! I'm not in the mood." Madiin kong saad atsaka umupo sa swivel chair and opened my computer.

"What happened?" Nag-aalala niyang tanong. Argh! I don't need a fucking pity right now.

Ayokong may nag-aalala saakin whenever I'm mad or not okay because I feel like I'm weak that I can't handle myself. "Argh! Don't ask me. You're just letting me think about it more! Hirap na hirap na nga ako ditong hindi isipin 'yun eh! Puta!"

"Sorry, geez. I didn't mean to pull the trigger. Anyway, hindi naman ako nandito para sa problema mo ngayon. If you're ready to share it, come by my office."

"Anong ginagawa mo ngayon dito?" I glared at him because he just ruined my wrecker things.

"Can I look at your ring again? May iche-check lang." Inosente niyang tanong. Dahil sa inis ay nabato ko ang mouse ko sakaniya.

"Pati ba naman ikaw nagiging weird na din?! Lumayas ka na nga sa harap ko Smith."

"Let me see the design! Balak kong bilhan si Clove." Sigaw niya pabalik. Tinanggal ko naman ang singsing atsaka binato sakaniya na agad naman niyang nasalo.

"Gaya-gaya! Ayan, isaksak mo na sa baga mo. I don't need it anyway."

"Your problem is about Hugo." He slide the ring towards me. Nag-angat ako ng tingin sakaniya.

"Smith! Putangina talaga, hindi mo ba alam manahimik. H'wag na h'wag mong binabanggit 'yang pangalan ng putanginang 'yan. Argh! Nang-gigigil ako lalo." Hinampas ko pa ang mesa dahil sa inis ng maalala ko 'yung nangyare kahapon.