OUR ROADS WILL CROSS AGAIN

Thirty three

Chapter 33

"Why cant he? Tell me!"anitong galit na niyugyog sya nito.

"My god! You haven't even proven that he is your son and here you are now angrily shaking me to force the truth out!"may kalakip na sarcasm sa kanyang mga tinig na bitiwan iyon sa mukha ng lalaki.

"Then tell it in my face now. Is he really my son or not?" anito na dama ang kawalan nito ng pasensya sa mga tinig ng pinakatitigan sya nito sa mga mata.

"What if, if he is or not? Does it bother you now?'patuloy pa rin sa pagmamatigas si Armiya sa harap nito.

"ARMIYA! I am damn serious here! ANSWER ME! Is he really mine?"anito na biglang huminahon ang boses sa huling sinabi nito. Nagmamakaawa ang mga mata nito sa kanya na malaman ang katotohanan.

"Fine! He is your son! Then what now?"aniyang pinagsaklop ang dalawang bisig sa harap ng kanyang dibdib at tiningan ang reaksyon ng lalaki ng bigla nyang aminin rito ang katotohanan ng pagkatao ng anak.

Lumarawan ang pagkashock at pagkabigla sa mukha ng lalaki pagkarinig ng kanyang sinabi rito . Di ito agad nakapagreact o nakapagsalita sa nalaman. Marahil ay pina-process pa nito ang impormasyong nalaman! Well, bakit ba naman ito hindi magugulat kung malalaman nitong nagbunga ang isang gabing nagniig nila?

"HUH!"aniyang di napigilan matawa sa sarili.

" Too shocked to speak now?"aniya na di pa rin maalis ang sarcasm sa kanyang tinig.

Pinukol lamang sya nito ng masamang tingin pagkatapos ay ackward itong napatayo ng tuwid at binitiwan sya. Mabilis nya nmang nahaplos ang brasong namula sa higpit ng pagkakahawak nito kanina.

"Well, since you knew the truth now, could you let me leave here?"aniya sa lalaki na tiningnan ito sa mga mata. Walang salita sya nitong tinanguan na sya nya nmang ikinasiya dahil akala ay magmamatigas itong paalisin sya roon. At pagkatapos noon ay walang ingay syang lumabas doon ng di na ito binigyan pa ng anumang pagkakataon na magbago pa ang isip nito.

"He let you go after you tell him the truth?"ang paulit-ulit na tanong ng tatlo sa kanya habang tumatakbo ang kanilang sasakyan sa kahabaaan ng highway road pauwi sa kanyang subdivision. Malapit na sila sa kanyang bahay. Ilang minuto pa ay narating na nila ang bahay nya at lahat sila ay pumasok sa bahay.

Dahil sa di inaasahang pangyayari ay di nila napansing mabilis na pumasok ang anak sa silid nito pagkapasok na pagkapasok nito sa loob ng bahay. At halos lahat ng adult ay nakatutok ang atensyon kay armiya at excited malaman ang nangyari sa pag-uusap nila ng lalaki na nawala na sa kanilang isipan ang anak nya.

"YES! My god! Why are you all asking me this stupid question over and over again?! I already told you he did not say anything after he heard me admit he has a son!"nauubusan ng pasensyang saad nya sa tatlo. Nakaupo silang apat sa sala ng bahay at nakatutok kay armiya ang tingin.

"Well, you can't blame us though. We thought he will create a scene and demand you to marry him after he learned he has a seven year old son just like in the drama we've watched!"anas ni Isla.

"Well he's not! My god! This isn't drama! Stop watching those  exaggerated drama movies you've been watching!"aniya kina Aiken at Isla.

"And don't tell me even you ELiza are expecting the same plot too huh?"baling nya sa babae ng makitang nagkatinginan ang tatlo.

Di nya mapigilang huwag mapabunghalit ng tawa sa tinatakbo ng isipan ng tatlo nyang kaibigan kahit pa nga may bumabagabag po sa kanyang dibdib.

"You cannot really blame us Armiya."Saad naman ni Eliza na kaagad sinang-ayunan ng dalawa.