OUR ROADS WILL CROSS AGAIN

Twenty

Chapter 20

Kinabukasan ay maaga syang nagtungo sa kompanya. Marami syang kailangan gawin ng araw na iyon. Kaya nman gusto nyang maagang matapos ang lahat ng kinakailangan nyang puntahan at asikasuhin.

Matapos nyang kalmahin ang sarili tungkol sa nangyari ng nagdaang gabi ay nagpretend syang hindi sila nagkita at nagkausap ng lalaking matagal na panahon nya ng inilibing sa kaibuturan ng kanyang puso.

Pilit nya lamang inalis iyon sa kanyang isipan. Ng sa ganon ay mapayapa nya ang kanyang galit rito bago Sya nakatulog ng gabing iyon.

Upang huwag syang mag-aalala at mag-isip ng labis sa muli nilang pagkikitang dalawa. At hinamig nya ang sarili matapos mapakalma. Di na sya ang teenager na si Armiya na pagkakaaksayahan pa ito ng enerhiya at oras.

Her time is precious para Lang ilaan iyon sa lalaki. They're both adults now. What's happened between them before was all in the past. And there's no reason para muli pa iyong ungkatin.

Nasa kalagitnaan sya ng pagbabasa ng mga reports na dinala sa kanya ng kanyang assistant ng bumukas ang pinto ng kanyang opisina.

"Ahh....I really want to applaud everybody here in the office. I will easily know if you're in already. Because they will act like a busy ants and wear a serious look at their faces. You gave everyone a frightening experience. "nakangiting saad nito habang papasok ng kanyang opisina.

Nagtaas Sya ng tingin mula sa kanyang ginagawa at napatingin sa bagong dating. Nagsutpetsa syang kaya ito naroroon ay para makahagip ng information tungkol sa nangyari sa kanya ng nagdaang gabi.
"So? Is that even a problem now?"aniyang may katarayan saka bahagya lamang itong sinulyapan ng pasadahan ito ng tingin at pagkatapos ay muli din ibinalik ang atensyon sa kanyang binabasa.

Napangiti nman ang bagong dating sa kanyang patutsada rito. Balewalang naglakad ang nasabing panauhin papasok sa loob. At di ininda ang kanyang pagtataray rito.

"Ah, I get it now. You're still furious and not in a good mood huh! Can you tell me what happened last night? Why are you so pissed when we found you outside my house ? Did someone bully you? Or did someone intentionally made you pissed  off!" Anitong Naupo sa harapan ng kanyang mesa at pinagkrus ang mahaba nitong legs. Mataman itong napatingin sa kanya at naghihintay ng kanyang  kasagutan.

Naningkit ang kanyang mga mata sa Narinig mula rito. Tumaas ang kanyang tingin sa lalaki kasabay ng panlilisik noon.
"Why are you so nosy? Nothing's happened last night! End of the story! And why are you here early in the morning. Don't you have works to do now? The company is paying you to work not to be a busy buddy!" Aniyang biglang nakadama ng irita sa kaharap dahil ipinaalala nito ang pinakaiiwa-iwasan nyang alalahanin!

Ungkatin na nman nito ang nakalimutan nya ng pangyayari! Na nagpabalik sa kanyang galit ng nagdaang gabi. Bakit di na lang nito itinikom ang bibig!sigaw nya sa isipan kasabay ng matatalim na tinging ipinukol nya rito.

Di nman mapigilan ng lalaking huwag mapahalakhak sa nakitang reaksyon ng babaeng kaharap.

"Can you wear a smile in your face every time you're here in the office? It feels like I'm in hell and everyone is suffering too because of your gloomy aura!" Di mapigilang palatak nito sa kanya na may ngiti pa rin sa labi.

"What it had to do with  my face? I didn't do it intentionally! And  also I haven't burst my outrage at them so why are they feeling aggrieved as if I bullied them!"nandidilat ang mga matang saad nya rito kasabay ng pagtaas ng kanyang mga kilay.

"You know, I am what I am! I don't pretend! And I do not give a damn if everybody  is not happy about seeing my expression!This is me. I do not have a soft heart Galen! If they cannot adapt to it then they should bear it while working here!"aniyang sumabog sa inis.