OUR ROADS WILL CROSS AGAIN

Thirty six

Chapter 36

Mas lalo pa syang nakadama ng matinding pag-aatubili ng tiningnan lamang sya ng dalawa ng mariin at seryoso. Walang sinuman sa mga ito ang tumugon sa kanyang ackward na bati. Idagdag pa ang parehong walang kangiti-ngiti nilang mga mukha habang nakatutok sa kanya ang tingin ng dalawa. Ang mga mata ay di inalis sa kanya kahit isang segundo at pakiramdam nya tuloy ay isa syang specimen sa isang lavoratory ng mga sandaling iyon na pilit sinusuri ng dalawa.

Kapwa nakasunod sa kanyang mga galaw ang mata ng dalawa kaya lalo syang tila inapuyang mabilis na napalapit sa kinaroounan ng mga ito kahit na gusto nyang untugin ang sarili sa pader ng bahay upang mawalan ng ulirat!

Kung pupwede lang na mag-invinsible sya roon ay kanina nya na sana ginawa iyon. Naramdaman nyang tila kumapal ata ang balat ng kanyang pisngi!

'My goodness! Namula ata ang kanyang pisngi ng di nya mawari-wari!

She is not so ready to face these two guy in front of her!

Please, somebody rescue me here!pipi nyang sigaw sa kanyang isipan.

Matapos syang magdrama ng lihim ay agad nya din nmang kinalma ng pilit ang sarili. Nagtanggal sya ng bara sa lalamunan sabay lunok sa anumang tinik na nakabalakid sa kanyang ngalangala. Pagkatapos ay napahugot ya ng napakalalim na hininga bago lihim na ibinuga iyon sa kawalan.

"Uummm, I see....we have visitor!"aniya ng makita nyang wala sa sinuman roon ang nagtangkang kausapin sya sa kabila ng pagpupumilit nyang basagin ang katahimikang lumukob sa sala ng bahay nya!

"D-did you had your breakfast g-guys!?"muli nyang pagtatangka kausapin ang mga naroon upang mabasag ang katahimikang bumabalot roon. Ngunit sa malas nya ay di pa rin sya kinakausap ng mga tao roon. Wala na ata ang mga dila ng mga ito sa bunganga kaya di na makapagsalita pa sa kanya.

Nangunot ang kanyang noo at halos magkasalubong na ang kanyang mga kilay dahil dedma pa rin sya ng mga ito. Tila ba sarili nya lamang ang kausap.

Naging pipi at bingi na ba ang mga ito sa kahihintay sa kanya roon kaya di na makapagbuka ng mga bibig?Tanong nya sa sarili na nag-umpisa na syang makadama ng pag-aalinlangang ibuka pa ang bibig.

At habang pilit nyang pinapagaan ang atmosphere sa paligid ay lalo lamang tumitindi ang uneasiness nyang nararamdamang ng sandaling iyon. Tila ba magkakaroon sya ng early heart attack dahil sa mga ito.

"Baby,"baling nya sa kanyang anak ng maalala kung bakit ito naroroon pa rin sa bahay at wala sa school.

"You did not go to school?"tanung nya rito ngunit wala syang nakuhang sagot bagkus ay galit nitong tinapunan ng nakakamatay na tingin ang taong kaharap nito sa upuan. Kaya nman ay bahagya syang nataranta sa ipinakitang hostility ng anak sa kaharap na lalaki.

Nang makitang wala syang makukuhang sagot sa anak ay mabilis syang napatingkayad papunta sa kinaroroonan ng kanyang tatlong kaibigan na nahagip ng kanyang tingin ng pagalain nya ang mga mata sa paligid. At nakita nya ngang nakatayo ang mga ito sa bungad ng kanilang kitchen na naghahabaan ng mga leeg sa kasisilip sa mag-amang nakaupo ng magkaharap.

Di nya mapigilang muling tapunan ng tingin ang dalawang di maipinta ang mukha ng sandaling iyon matapos nyang alisin ang mga mata sa tatlo na ininguso naman ang dalawang magkaharap.

"What is happening here?"tanong nyang halos walang salitang marinig sa kanyang bibig ngunit alam nyang nakuha ng kanyang mga kaibigan.

Instead na sagutin sya ng mga ito ay mabilis lamang umiwas ng mga tingin ang tatlong hinihingan nya ng tulong. Kaya nman ay pinandilatan nya ang mga ito ng mata sabay sumungkit iyon at umuusok ang ilong na muling hinarap ang mag-ama.

My god! Pati ba nman ang mga ito ay tikom din ang mga bunganga at ayaw syang kausapin.

She's on her own now!Sigaw ng isipan nya.

"Why don't you stay here for a while, I will grab my coffee first, okay?"ang sumunod na nanulas sa kanyang bibig na sabay na ikinabaling nman ng mag-ama sa kanya.

Kaya bigla syang naging tuod sa pagkakatayo sa tabi ng mga ito ng maramdaman nya ang mga nanunuot na titig ng dalawa sa kanya.

"What?"exaggerated nyang naibulalas sa kabila ng kanyang frustration.

Tinapunan lamang sya ni Zac ng nakakamatay na tingin bago ibinalik iyon sa kaharap na anak.

"I do not have the energy to face both of you throwing your tantrums at me right now!"saad nya sa dalawa.

"He created a big scene outside our gate which attracted our neighbors and subdivision's guards attention!"matalim ang mga tinging saad ng anak nya sa unang pagkakataon. Ngunit ang mga mata ay di nakatuon sa kanya kundi nanduon pa rin sa kaharap nito sa upuan.

Di nya nman napigilang huwag mapasinghap sa narinig rito.
"He did?"wala sa loob na tanong nya.

"Of course!"mabilis na sagot ng anak na bahagyang pinanlisikan ng mata ang lalaki bago napabaling sa kanya.

"He is acting like a brute its because he wanted to talk to you. And when you did not wake up to face him, he then created a scene outside. Yelling he must talk to you!He is acting like a brat who wanted to see his crush but got rejected instead!"may sarkasmo na kalakip sa tinig ng kanyang anak matapos sabihin iyon sa kanya na ikinataas nman ng kilay ni Zac. Dahil piling nito ay ginawang exaggerated ng anak ang pagsabi ng ginawang eksena kaninang umaga sa labas ng gate ng bahay nya.

Tila gustong mapabunghalit ni Armiya ng tawa sa sinabi ng anak. Halatang disgusto ito sa pagpunta ng lalaki sa bahay nila ng umagang iyon. Kaya lalo lamang nitong siniraan ang kaharap na lalaki ng harap harapan. Kaya nman ang ginawa nya para di sya mapabunghalit ng tawa ay kagat-labing pinigilan nya ang sariling huwag matawa. Pilit nya na lamang pinapoker ang kanyang mukha ng binalingan ang anak sabay scold rito.

"So, this may be the reason why you didn't went to school, right?"aniyang pinagsiklop ang mga bisig sa harap ng dibdib. Nakataas ang isang kilay ng tingnan nya ang anak na agad nman pinamulahan ng mukha sabay yuko ng ulo nito at umiwas ng tingin sa kanya.

"Well, I do not want you to face him alone. I worry you will end up crying so I decided to stay at home and watch him while you still sleeping!"stubborn nitong sagot sa kanya. Ayaw pa rin salubugin ang kanyang mga titig rito. Nakasimangot ang mukha ng knyang anak kahit na nkayuko ito sa kanya. Pagkatapos ay binigyan nito ng nakakamatay na tingin ang kaharap, nang makita nitong may ngiting sumilay sa isang sulok ng bibig ng lalaki ng bigla syang magtaas ng tingin at makasalubong ang tingin nilang dalawa.

"Anyway, you still need to go to school. No, skipping of school-"aniyang mabilis na umani ng protesta sa kanyang anak.

"But mom-"apela nito ngunit mabilis nyang pinanlakihan ng kanyang mga mata.

"No buts, its final. You will going to school this afternoon!"aniya rito.

"Fine! But he must leave our house before I go to school!"mayroon stubbornness sa tinig ng kanyang anak ng sabihin iyon. Nakatingin iyon sa lalaking may satisfied na ngiti sa mukha kaya nman lalo lamang dumagdag ang hostility nitong naramdaman para kay Zac.