OUR ROADS WILL CROSS AGAIN

Two

Chapter 2

"Miya,sa susunod na taon pa makukompleto ang mga papeles mo anak. So, naghihintay ka mins ng matagal ha bago kita makuha. Kung di lang sana namatay ang tito mo di sana'y makakalipad ka kaagad rito ng walang problema sa mga papeles mo."ang mahinahong pagpapaliwanag ng ina nya ng tanungin nya ang dahilan ng biglang pagpending ng embassy sa kanyang papeles papuntang canada.

"Why don't you study some courses first. Iyong bang vocational lang muna anak. Katulad ng ba ng baking or housekeeping. Meron nman dyan sa manila di ba?"sumunod na sabi nito sa kanya. Halatang pinapalubag nito ang kanyang damdamin.

Nang di sya sumagot muli itong nagpatuloy.

"I'll send you some money to pay for your schooling this coming semester."ani nito na mataman syang tinitigan sa screen ng gamit nitong laptop.

"Ok po nanay..."ang tipid nyang sagot rito na bakas ang lungkot at pangungulila sa ina.

"Pasensya ka na anak kung wala ako sa iyong tabi sa mga nakalipas na mga taong nagdaan. "Muli ay saad nito ng makita ang kanyang mukha.

" I know I don't deserve to be called a mother. I do not have a choice but to leave you behind. Hope you will understand why I'm trying hard to work abroad. This for your own good and future."nagpapaunawang saad nito sa kanya.

"I know 'nay..."mahinang sagot nya rito na di tumingin rito sa takot na di nya mapigil ang sarili at mapaiyak sa harap nito.

Minsan lamang syang maging so emotional pagdating sa kanyang ina. Similar ng maintindihan nya Kung bakit wala syang ina na nag-aalaga sa kanya bihira syang maging emotional dito. Ayaw nya ring bigyan ito Ng alalahanin kapag nagpakita Sya ng kanyang emosyon na maaaring magdulot ng lungkot at pasakit sa ina.

Since she cannot wait for her mother to process her documents and live with her. She made a decision and applies as an Au-pair student bound to canada. While applying she enrolled in a six months training course in makati. It's one of the best school training courses in manila. They specialize in sending their best graduates students to work overseas. Be it in cruise ships or hotels. Also because one of the requirements needed as au-pair should have knowledge in baking or cooking.

After she got a match and have a suitable host. Her documents easily processes by the agency she found in Philippines. She just paid a hundred US dollars from processing. She will need to wait for more than six months. So while waiting for her documents she was studying at the same time until it's finally settled and she will be flying to canada soon.

She will temporarily be living in her host family until her contract ends. And during her day off she can meet her mom. So, it was her best and fastest option to be with her mom now that she's living all alone in manila.

Pagdating nya roon ay di nya agad kinontak ang kanyang ina. Mabait ang family na kanyang napuntahan. May sarili syang quarter at provided ng mga ito ang wifi nya at iba pang personal needs.

Isang two year old little girl ang kanyang ward. At napakacute nito at napakadaldal kaya nman di Sya nakadama ng matinding lungkot at pangungulila sa bansang iyon.

Magdadalawang linggo na Sya roon ngunit di nya pa Rin napuntahan ang ina dahil sa pag-aalalang baka magalit ito sa kanya.
Ngunit nag-aalala din nman syang baka hinahanap na Sya nito sa kadahilanang di Sya online sa nakalipas na dalawang linggo similar ng dumating Sya roon.

Busy Kasi Sya at sinasanay nya pa ang sariling kabisahin ang kanyang daily routine sa school at sa pinupuntahan ng kanyang ward.

Mag-iisang buwan na Sya roon ng bahagya nyang makagamayan ang kanyang gawain at makapag-adjust sa kanyang new surroundings. Mabuti na lamang at may makilala syang mga kaibigan sa pinapasukang school.  Dahil uso ang business management na kurso roon ay iyon din ang kanyang kinuha although six months Lang syang mgtatagal roon. Ngunit may option Naman sya sakaling gustuhin nyang magtagal pa roon.
Pinag-aral din Sya ng kanyang host ng driving para ipagdrive nya ang Bata sa nursery school nito na tatlong blocks lamang Ang layo sa bahay nila.

Isang araw naglakas loob syang pumunta sa working place ng kanyang ina dumating ang araw ng day off schedule nya.

At ganun na lamang Ang gulat nito pagkakita sa kanya.
"Armiya! Is it really you?"di makapaniwalang bulalas nito ng bigla nya itong hinarang habang papalabas ito Ng building na pinagtatrabahuan nito.

"Surprise nanay!"aniyang pinilit ngumiti ng maganda rito.

"Dyeyasking Bata ka! Ilang linggo akong nag-aalala sayo dahil di Kita makontak tapos nakikita kitang naririto sa Canada! Gusto mo syang namatay ako rito Ng maaga ah!"anitong namumula sa galit.

"Nay! Nay...huminahon po kayo.."aniyang pilot pinakalmaang ina.

" Eh Kasi nman Po eh napakatagal pa ng isang taong paghihintay ko bago mo ako kunin."aniyang napalabi rito.

Pinangdilatan nman sya nito ng mata. At instead na matakot ay napangiti Sya sa unang di nya aakalaing makakaharap nya na ng malapitan. Di Lang iyon,anumang sandali ay mahahawakan nya ito.

Ngunit ang kanilang relasyon ay tila di ina at anak. Kundi para Lang silang magkapatid. Marahil dala na Rin na madalang silang nagkita ng kanyang ina kaya ang relasyong dapat sa mag-ina ay wala sa kanilang dalawa.

Oo, mag-ina sila ngunit di ganun kalalim ang affection na mayroon sila sa isa't Isa. Mas maituturi nya pa ngang malapit Sya sa yumaong tito nya kompara rito.

May reserbasyon Sya kapag kausap ang kanyang ina. In short civil ang kanilang interaction parati. Di nya tuloy mapigilang isipin kung ganun din ba Ang nararamdaman ng kanyang ina sa kanya.

Iyong tipong ok Lang kung wala ito sa buhay nya dahil never syang maging dependent dito.

Napamasid Sya sa pagoda nitong mukha. Bahagya syang nakadama ng awa rito. Ngunit mabilis nya iyong pinalis sa kanyang mukha.

" So, ako na mismo ang nag- initiate na mag-apply papunta rito kesa antayin pa kitang ilakad uli ang mga papeles ko."patuloy nyang sabi rito.