Gittiğinden beri ağlıyorum
Bittim her taraf sessiz, sessiz..
Sana her gün mektuplar yazıyorum
Mektuplar sessiz..
Cevaplar sessiz..
Nasıl yalnız bıraktın beni?
Söyle nerdesin?
Koşarak geleceğim, geleceğim yanına
Söyle nerdesin?
Canım nerdesin?
Duy beni!
Ne olur al yanına..
Sensiz ne yaparım
Şu garip dünyada?
Yak beni!
Küllerimi savur toprağa..
Söyle ne yaparım
Şu garip dünyada?
“Hoş geldin hayatım.”
Nikki şirketten gelen kocasını öperek karşıladı ve birlikte geniş salona yürüdüler. Kellan deri koltuklardan birine otururken derin bir iç geçirdi.
“Günün nasıl geçti?” diye sordu Nikki ilgiyle.
“Fena değil. Senin?”
“Aynı.”
“Robert nasıl?” diye sordu Kellan fısıltıyla.
“Berbat halde. Bugün odasından hiç çıkmadı.” diye cevapladı Nikki üzgün bakışlarını Kellan’a yöneltirken.
“Of!” dedi Kellan sıkıntıyla kafasını kaşıyıp.
“Ne yapacağız Kell?”
“Bilmiyorum hayatım. İnan bilmiyorum.”
“Sen gidip abisiyle konuşsan?” diye önerdi Nikki.
“Başka çare yok zaten. Umarım beni dinler.”
“Umarım hayatım.”
“Gidip Robert’a bakayım.”
***** *****
Joseph duyduklarının şokuyla taş kesilip, bir süre kendine gelemedi. O kadar şaşkındı ki gözleri adeta yuvalarından fırlamıştı. Çıkmaya çalıştığı merdivenlerden sarsak adımlarla aşağı indi. Kendini koltuktaki biraz önceki yerine atarken olanlara anlam vermeye çalışıyordu hala.
“Taylor sen az önce ne dedin?” diye şaşkınlıkla sordu.
“Kristen’ı gönderdim.”
“Tanrı aşkına!” diye bağırıp, gözlerini devirdi Joseph. “Ne yapıyorsun sen?!”
“Sakin olur musun Jo?”
“Sakin mi olayım?!! Karşıma geçmiş, Kristen’ı gönderdim diyorsun ve hala benden sakin olmamı mı bekliyorsun?!!”
“Beni dinler misin?”
“Neyi dinlememi bekliyorsun Taylor?!”
“En doğrusu buydu.”
“Hah! Sen kafayı yemişsin dostum! Sen gerçekten kafayı yemişsin!!”
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KÜÇÜK SEVGİLİM
FanfictionHayatın tam ortasında büyülü bir aşk.. Tek sorun yaş.. Aşkın yaşı olur mu peki?
