We passes the main gate. Iba ang nakaduty. Di ko tuloy nakita ang dalawang tumulong sa akin. Dumiretso si Kuya Jun sa kotse ni Logan. Parking at the other side of the street.
Logan opened the door at my side. Inalalayan akong bumaba. Niyakap ko kaagad siya ng tuloyan akong makababa. Gusto kong humagolhol sa mga braso niya pero ayokong ipakita kay Kuya Jun.
He just hugged me tighter. Nailipat na lahat ni Kuya Jun ang mga gamit ko sa kotse ni Logan. I again hugged him. This time he hugged me too. Hinahaplos ang likod ko.
"I'll miss you so much Kuya Jun. Take care always." Kumalas ako sa kanya. Nginitian ko siya. Nagbabadya na namang mahulog ang mga luha ko. Tumango siya.
"Ingat ka rin doon, Masha. Huwag mo akong kakalimutan ha!" Sa wakas ngumiti na rin siya pero malungkot na ngiti. Tumango-tango ako. Naluha na akong tuloyan. Naghalo ang sakit at saya. Umatras siya at sa huling pagkakataon ay nagbow ulit siya sa akin.
--
Naging matahimik ang byahe namin. Logan give me this moment.
"Where do you want to go?" He suddenly asked.
"To Catherine." Mahina kong sagot. Still looking outside.
"Aren't you gonna rest for a while? Didn't you eat already?"
"No and yes!" Wala sa sarili kong sagot. Bumuntong-hininga siya.
"Okay, let's go to drive thru and joined Catherine at the hospital." Di na ako sumagot. I feel so tired. Di ko nga magawang iangat man lang ang mga kamay ko. Masyadong mabigat ang ulo ko at ang dibdib.
--
Nakaupo lang ako dito sa isang tabi while playing my food. I don't have an appetite right now. Nakakawalang ganang kumain.
"You should eat. Aren't you going to school tomorrow? It's already late. Your finals is coming. It's not a good idea to neglected school this time." He's like a father scolding me about neglecting school. I glanced at him. Inihiga ko ang ulo ko sa balikat niya at iniyakap ang braso ko sa braso niya.
"I feel so tired Lo. I can't even swallowed the food. I want to rest for a while and tomorrow is Saturday. So, let me rest first. I don't know how to face the students at the school with my situation right now." Bumibigat na ang talukap ng aking mga mata. Hinahatak na ako ng antok.
"Oh, I forgot." He said as he remembered the day tomorrow. "Okay. Go sleep now. Babantayan kita." Iniakbay niya sa akin ang braso niyang nayayakap ko. Inihiga niya ulit ang ulo ko sa may leeg niya. Pumikit ako at niyakap ang bewang niya.
"Thank you so much, Logan. I don't know where to go if your not here. I love you." I said that in my low voice. Dream world eating me now.
'I really wanted to rest.' I felt him kissing my forehead. I smiled a bit.
"I love you more, Mary. Sleep well."
--
I was woken up by my alarm. Di ko pala natanggal. My head ached. Napahawak ako sa ulo ko. My eyes are swollen. My heart is numb. I roamed my eyes. 'Ow, I forgot that I'm in the hospital.'
Nakahiga ako sa isang mahabang sofa dito. May kumot na nalaglag sa may legs ko ng bumangon ako bigla. I saw Logan is sleeping in a single sofa. Sitted. Naawa ako bigla sa kanya. Sinulyapan ko si Catherine. Nanlaki ang mga mata ko.
'She's awake.' Nagmamadali akong bumangon kahit mabigat ang ulo ko. Nilapitan ko siya at hinawakan ang kamay niya.
"Catherine!" She's spacing out.
BINABASA MO ANG
THE UNWANTED (COMPLETED)
Romance"I just want to be loved and accepted, pero bakit? Imbes na pagmamahal at pagtanggap eh puro pasakit ang natatanggap ko?" Mary Natasha Esguerra is the only daughter of the family Esguerra, sa likod ng mala perpekto nilang pamilya, isa pala siyang ib...
