~~ ေမာင့္အသက္ ~~
ဒီေန႕မနက္ခင္းက ေမာင္ခရီးသြားၿပီးေနာက္ပိုင္းထူးထူးျခားျခား လုံၿခဳံတယ္လို႔ခံစားရၿပီးအိပ္ယာမထခ်င္တဲ့ေန႕။
ေမာင့္ရဲ႕ရင္ေငြ႕ကိုလည္းခံစားရတယ္။သူ႕ရဲ႕ေအာက္စီဂ်င္ျဖစ္တဲ့ေမာင့္ရဲ႕ကိုယ္သင္းနံ႕ကလည္း ႏွာေခါင္းဖ်ားမွအဆုပ္ထိေရာက္ေအာင္႐ူရွိုက္မိသည္ထိ နီးကပ္စြာရေနတယ္။
မဟုတ္မွလြဲ ေမာင္မ်ားျပန္ေရာက္ေနၿပီလား။
ခါးမွတစ္စုံတစ္ေယာက္ရဲ႕ထိေတြ႕ေပြ႕ဖက္မႈေၾကာင့္ မ်က္လုံးကိုအားယူဖြင့္ၾကည့္လိုက္တဲ့အခိုက္မွာ
"ေမာင္"
ဟုတ္ပါသည္။
သူအရမ္းလြမ္းေနခဲ့ရပါေသာလူသားပါပင္။
"နိုးၿပီလားအသက္"
"ေမာင္ ေမာင္ဘယ္တုန္းကျပန္ေရာက္တာလဲ
ငါအရမ္းလြမ္းေနခဲ့တာ၊ ဒါငါအိမ္မက္ မက္ေနတာေတာ့မဟုတ္ပါဘူးေနာ္"
ေျပာလည္းေျပာ ငိုလည္းငို တင္းၾကပ္စြာဖက္ၿပီး ရင္ခြင္ထဲသိုတိုး၀င္လာေသာေကာင္ေလးရယ္ပါ။
"ေမာင္မနက္ေစာေစာဘဲျပန္ေရာက္တာ
အသက္ကအိပ္ေနေသးတာမလို႔
မနိုးဘဲေဘးမွာ၀င္အိပ္လိုက္တာ
အိပ္မက္မဟုတ္ပါဘူးအသက္ရယ္
ေမာင္လည္းအရမ္းလြမ္းေနတာ"
"ေျပာေတာ့တစ္ပတ္ဆယ္ရက္တဲ့
ဘာလို႔တစ္လေက်ာ္ေနရတာလဲ"
"ဟိုကအလုပ္ေတြကမၿပီးျပတ္လို႔ပါကြာ"
"ေမာင္မေကာင္းတဲ့ဘူး
သူမ်ားကိုတစ္လေက်ာ္ေတာင္ပစ္ထားတယ္
ဖုန္းလည္းမဆက္ဘူး
အခ်ိန္မွန္လည္းစာမပို႔ဘူး"
"ဟုတ္တယ္ေမာင္မေကာင္းဘူး
ေမာင္ေတာင္းပန္ပါတယ္အသက္ရယ္
မငိုနဲ႕ေတာ့ေနာ္လိမ္မာတယ္
ေမာင့္အခ်စ္ဆုံးေလး"
"အင္းငါမငိုေတာ့ဘူး
ငါလိမ္လည္းလိမ္မာမယ္
ေမာင့္ေျပာစကားလည္းနားေထာင္မယ္
ေမာင့္ကိုအရင္ကထက္လည္းပိုခ်စ္မယ္"
"ဟုတ္ပါၿပီဗ်ာ
ပိန္သြားတယ္ေနာ္အသက္
အစားအေသာက္ပုံမွန္မစားဘူးမလား"
"ဟီးး စားပါတယ္ေမာင္ကလည္း
အမ်ားႀကီးေတာ့မစားဘူးေပါ့"
"ျဖစ္ရမယ္အသက္ကေတာ့
အခုထေတာ့ ေနေတာင္ေတာ္ေတာ္ျမင့္ေနၿပီ"
BẠN ĐANG ĐỌC
မောင့်အသက်\ေမာင့္အသက္ (Uni+Zawgyi)
FanfictionOwn story! #may_chivaaree မောင့်အသက် 19.5.2021wed
