~~ ေမာင့္အသက္ ~~
ေမာင္သတိမရေသးတာ ၁ပတ္ရွိေနၿပီပင္ျဖစ္သည္။
"တီေလး
ေမာင္ဘာလို႔သတိမရေသးတာလဲဟင္
သူတို႔ေျပာေတာ့အားလုံးေကာင္းေနၿပီဆို""တီေလးလည္း မေျပာတတ္ေတာ့ပါဘူးကြယ္ သားBrightရဲ႕စိတ္နဲ႕လည္းဆိုင္မယ္ထင္တယ္ သူရဲ႕စိတ္ဝိညဥ္ကတစ္ေနရာရာမွာေပ်ာ္ေနလို႔ သတိမရေသးတာလဲျဖစ္နိုင္တယ္"
"ဟင္! မရဘူးေနာ္!
ဘယ္ေနရာမွာဘဲေပ်ာ္ေနေန
ေမာင္ကအသက္ဆီကိုျပန္လာၿပီး အသက္ေပးမယ့္လက္ေဆာင္ကိုယူမယ္ကတိေပးၿပီးသား အဲ့ဒါေၾကာင့္ အသက္ရဲ႕အပိုင္ျဖစ္တဲ့ေမာင္ကအသက္ဆီကိုျပန္ကိုျပန္လာရမယ္"ေဒၚၾကည္ျပာေခါင္းကိုသာခါလိုက္မိသည္။ကိုယ္ေလးလက္ဝန္နဲ႕ပါဆိုမွ သားBrightနားကေနတစ္ဖဝါးမွမခြာဘူး ေမာင္သတိရလာရင္သူ႕ကိုအရင္ဆုံးေတြ႕ေစခ်င္လို႔တဲ့။ကေလးနဲ႕သားBrightကိုအေၾကာင္းျပၿပီး အစားေတာင္မနည္းေခ်ာ့ေကြၽးေျခာက္ေကြၽးထားရတာ။
အရင္လိုPinkyသာရွိရင္အားကိုးရမွာမွန္ေပမယ့္ အခုခ်ိန္မွာPinkyကသားBrightထက္ေတာင္အေျခအေနဆိုးေနတာ။႐ုတ္တရက္ ႏွလုံးခုန္စက္မွတီဟုေသာအသံႏွင့္အတူ ဆရာဝန္နဲ႕သူနာျပဳမ်ားျပာယာခက္ကုန္သည္။
"ေမာင္" // "သားBright"
"မဟုတ္ဘူးေနာ္ ေမာင္
ေမာင္ကတိေပးထားတယ္ေလ!""စိတ္ေအးေအးထားၾကပါေနာ္
ခနေလးအျပင္မွာေစာင့္ေပးၾကပါ"Winတို႔ဘက္တြင္ >>>
မဆုံးနိုင္တဲ့ပန္းခင္းႀကီးတစ္ေလ်ာက္သားသားနဲ႕အတူေျပးလႊားေဆာ့ေနမိတာ ေမာရမွန္းမသိေအာင္ပါဘဲ။ အခ်ိန္အၾကာႀကီးေထြးေပြ႕ခြင့္မရခဲ့တာကံကိုဘဲအျပစ္တင္ရမလား လူတစ္စုကိုဘဲအပစ္ဆိုရမလား ေတြးေနမိတာ ပန္းခင္းႀကီးနားကထိုင္ခုံတစ္ခုမွာထိုင္ေနရင္း....
"ဒယ္ဒီ"
"ဗ်ာ..."
"သားသားကိုခ်စ္လား"
"ခ်စ္တာေပါ့"
"ဒါဆို ပါးပါးကိုေရာ"
"ပါးပါးကိုလည္းခ်စ္တာေပါ့"
ESTÁS LEYENDO
မောင့်အသက်\ေမာင့္အသက္ (Uni+Zawgyi)
FanficOwn story! #may_chivaaree မောင့်အသက် 19.5.2021wed