Klinik Köy | Texting

24

Nisan Çobanoğlu'ndan

"Bu dansı bana lütfeder misiniz, güzel hanımefendi?"

Ozan'ın bana uzattığı eline elimi bırakırken "Bilmem ki... Güzel dans ediyor musunuz acaba?" dedim. Düğünün gürültüsüne rağmen beni duymuş olmalı ki gülümsedi.

İnsanların yavaş yavaş doldurduğu piste geldiğimizde gözlerime bakıp "İzninle." dedi yavaşça ve ellerini belime yerleştirdi. Bu temasa itirazım olmadığını anlayana kadar ellerini tam anlamıyla değdirmemişti vücuduma.

Ellerimi omuzlarına koydum. Siyah ceketinin yumuşak kumaşı avuç içimi gıdıkladı, başımı hafifçe kaldırdım, o da başını eğdi.

İnsanların nasıl dans ettiğine aldırmadan ve bir süre sonra müziği de duymayı bırakarak dans etmeye başladık. Dansımız sakin ve yavaştı, bizse heyecanlı ve ürkek.

"Lisedeyken..." dediğinde burnuma dolan kokusuna ve gözlerine odaklanmayı bırakabileceğime sevindim. "Nasıl yakın değildik şaşırıyorum bazen. Oradaki mezuniyet balosunda da böyle dans edebilirdik ama..."

"Koşullar ve arkadaşlar." dediğimde çok önemli bir şey anlatıyormuşum gibi dinliyordu beni. "Denk gelemedik ama kader bizi burada bir araya getirdi. Kim derdi ki lisedeki aş... Arkadaşımla burada dans edeceğimi?"

Biraz sustuk. Ardından elini belimden çekip yüzüme doğru gelen bir saç tutamını nazikçe geriye itti. "Gelirken saçların daha dağınıktı." diye mırıldandı, bunu sadece ses olsun diye söylediğini ikimiz de biliyorduk.

"Senin de saçların daha dağınıktı ve tıraş da oldun sanırım."

Ne yaptığımı düşünmeden yanağına dokundum. Avucumun içine batan hiçbir şey olmaması gözlemimin doğruluğunu kanıtladı. Tam bunu söyleyecektim ki nasıl durduğumuzun farkına vardım.

Onun elleri belimdeydi. Benim ellerimden biri omzunun üzerinde oraya yapıştırılmışçasına dururken diğer elim yanağındaydı. Gözlerimiz kenetlenmişti, özenle taradığı saçlarından isyankarca davranıp alnına düşen bir kısmı adeta refleksle düzelttikten sonra biraz geriye çektim kendimi.

O da toparlandı. İlk önce göz temasımız, çok kısa süre sonraysa müzik kesildi. Yerimize döndük, masada duran tanımadığım insanlar bize gülümseyerek bakıyorlardı.