The Embers of Hope

Chapter 5

"If you don't mind..." I instantly took my phone out from my jeans pocket and opened the data and Facebook app. "Can you add me on Facebook?" I smiled as I handed him my phone.

"Okay." And... he smiled too!

Nang makuha ko na ang phone ko ay nagpaalam na rin agad ako. "Thanks! See you around, Inus!"

When I turned my back on them, I feel like I'm going to fall... for him. That's definitely a joke! Baka pagkatapos ng gabing ito ay magpapalamon ako sa lupa, lalo na't mawawala na ang epekto ng alak sa katawan ko kaya't matatauhan na ako. Ganoon naman iyon, hindi ba? But, who knows?

"Late ka ng five minutes!" salubong sa akin ni Sas nang makabalik na ako sa table namin.

Instead of answering him, I looked for Mab. Nang makitang nagsasaya pa siya kasama ang barkada ay hinayaan ko na lang muna. Nakita ko rin sila Gia na tahimik lang nag-uusap sa may gilid. So, Mab and her friends are the one who are noisy and wild. Kaya bumalik na lang ako sa tabi ni Sas. Nang uupo na sana ako ay binigyan niya na muna ako ng isang baso ng alak. I rolled my eyes and smirked before taking the shot.

"Anong late ng five minutes? I found him kaya," pagbubukas ko ng mapagtatalunan namin.

"Nahuli ka ng balik dito. Ano, bakla, nagmake-out na ba agad kayo kaya natagalan ka?"

My eyes widened as I turned my look on him. "What are you saying?!" Tinaas-baba niya ang dalawa niyang kilay habang nakatitig sa akin. "Natagalan ako sa paghahanap sa kanya. It took me more than twenty minutes. Then, when I saw him, I immediately approached him and we only talked for a couple of minutes."

"Bakit parang defensive 'yarn?"

"I'm just explaining! Ikaw itong gumagawa ng issue!"

"Oh, tapos? Anong nangyari?"

"Nagpakilala lang kami sa isa't isa tapos tinanong ko kung ano ang pangalan niya sa Facebook. That's all." As I leaned on the couch, I picked up a fried chicken leg and chewed into it.

Habang ngumunguya, hindi ko mapigilang obserbahan ang mga tao na nandito ngayon sa loob ng club, kabilang na ang mga kaibigang kasama ko ngayon. I couldn't help but wonder what brought them here. Is it because they are lonely and want to acquire their happiness through their friends? Is it because they were tired of constantly doing the right thing in life that they want a break? So, despite the reasons and difficulties, we've gathered here tonight to share a common experience: to be happy and free.

"Binigay niya naman?"

Napatingin ako sa kanya. "Huh?"

"'Yong name niya sa Facebook. Binigay niya ba?"

"Obviously? Kaya tagumpay ako sa dare mo." Binalik ko sa lalagyan 'yong fried chicken leg.

"Kahit na! Ang tagal mo pa rin bago nakabalik dito. Hindi nasunod ang 30 minutes."

"Excuse me, wala iyan sa usapan!" singhal ko sa kanya.

Kumuha ako ng panibagong baso ng alak at agad itong nilagok. Umasim agad ang mukha ko dahil mas nalalasahan ko na ngayon ang pait kaysa sa sarap.

"Anong wala?! Hindi ka ba marunong magbasa, bruha ka! Hindi ka na rib nagtanong or nag-clarify. Gora ka naman agad duh."

I sighed. It's useless to continue this kind of argument.

"Fine. What's so great about that surprise consequence, anyway?"

"Parang second step ng reto ko." Humalakhak siya.

"Anong ibig mong sabihin?" Bigla akong kinabahan for unknown reason. Iba rin kasi mag-isip itong bakla na ito, eh.

"Chat him."