Chapter 14
Tulala lamang akong nakatingin sa dalampasigan habang dinaramdam ang hangin na tumatama saaking mukha, huminga ako ng malalim saka nagpakawala at liningon si Brent bago ngumiti.
"I'm sorry, I guess I'm just so drunk that I ended up crying. Napakadrama ko naman kahit na wala naman—"
"You really not good at lying" Pagpuputol niya sa sasabihin ko.
Tears burned my eyes, but I fought them hard to keep them at bay. I forced a smile, nakita ko naman ang mas lalong paglungkot ng kaniyang mga mata, he suddenly held my hand at kaagad na nagtama ang mga mata namin.
"Ever since you married him, you always get hurts" Malungkot nitong sabi.
Pilit naman akong ngumiti. "I'm fine don—"
"Please, stop lying. Alam kong hindi ka okay Dorean" Seryoso nitong sabi na kaagad kong ikinatahimik. "Ever since you married him, you always get hurts—"
"Brent"
"Please, stop saying you're okay because as far as I know, alam kong sobrang nasasaktan ka and I just can't stand seeing you hurting like this "
Ilang minuto kaming tahimik habang hindi parin nito binibitawan ang kamay ko, napatingin naman ako dito saka tumingin ulit sa mga mata niya at nginitian ito. "I'm sorry that I made you worried like this Brent but as I said I can handle this. Maybe, I'm just too stupid to keep on fighting about something that no matter what happened I will never have it " Inalis ko naman ang kamay ko sa kamay niya saka tumingala sa langit at ngumiti. "Maybe someday mapapagod rin ako at kapag napagod na ako. Ako na yung kusang susuko at aalis sa buhay niya. "
Liningon ko naman ito saka ngumiti, ramdam ko rin ang luhang bumuhos sa aking mga mata pero pinilit ko parin hindi ialis ang ngiti sa aking labi.
Yeah, someday I'll really get tired of this.
.
.
.
.
"Are you su—""Brent, don't worry about me" Pagpuputol ko rito saka bumaba na sa kanyang kotse.
Naramdaman ko naman ang pagbaba ng bintana ng kanyang kotse. "Dorean"
Liningon ko naman ito. "Hmm? "
"Dorean I.. " Nakita ko ang naguguluhan nitong tingin saakin na para bang may gustong sabihin pero nagdadalawang isip kung sasabihin niya ba ito o hindi. Umiling naman ito saka ngumiti. "Nothing just take care" Aniya.
Tumango naman ako bago pumasok sa gate at isinarado na ito, narinig ko naman na pinaharurot na ni Brent ang kotse niya kaya naman tumuloy na ako sa loob ng bahay at nang makapasok ako ay kaagad bumungad saakin si Sean, he was holding a glass of tequila. Nagtama naman ang mga mata namin sanhi para kilabutan ako sa titig niya those icy blue eyes staring at me coldly, lumapit naman ito saka hinuli ang braso ko.
"Where have you been? " He said in Irratative voice.
Mas lumakas naman ang pagkahawak niya sa braso ko sanhi para mapadaing ako sa sakit, sinubukan kong alisin ang pagkahawak niya pero masyadong mahigpit ang hawak nito. Napasinghap ako nang hilain niya ako, his face are just inches away from me that I almost smell his cigarette, mint and alcohol breath.
"Sean, nasasaktan ako" Naiiyak kong sabi.
Nanlaki ang mga mata nito kaya naman humina ang pagkakahawak niya sa braso ko at binitawan, napahawak naman ako dito habang takot na nakatingin sa kanya, umiwas naman ito ng tingin.
"Just tell me where have you been? " Aniya.
"I just celebrated my birthday with Brent" I murmured.
His muscle tensed."You're with who? "
"Sean, I-"
Napatingin ulit saakin, his eyes filled with anger kaya naman hinuli niya ulit ang braso ko saka nagsimula itonh maglakad habang kinakaladkar ako, nagsimula akonh kabahan kung saan kami pumpunta. Nang makarating kami ay halos manlamig ako nang makita ko ang kwarto na kailanman ay hindi pa natatapos and it's probably too dark in there, binuksan naman ito ni Sean saka ako pilit na ipinapasok sa loob.
"Sean, no please. Ayaw ko jan" Pagmamakaawa ko pero parang itong bingi na walang marinig hanggang sa nakapasok na ako sa loob.
"Sean! Please, open the door! I don't like here. Please" Pag mamakaawa ko habang pinapalo ang pinto kasabay nun ang pagbuhos ng mga luha ko.
Ilang beses akong nagmakaawa na buksan ang pinto pero hindi ito bumukas, walang boses ni Sean ang nagsalita. Panic rose into my throat as I looked everywhere all I can see is darkness, I'm starting hyperventilating. Lahat ng ala-ala ko nung nakidnapped ako ay bumabalik sa utak ko.
"Shit! You're an omega? "
No!
"No one's going to save you here, if your mom doesn't do what we want then hindi kami mag babagong isip na ibenta ka sa mga alpha"
No! No!
"How about I'll fuck you so hard until you get pregnant? "
Stop!
"You're all alone here, no one's gonna save you"
Stop! Stop it!
Tinakpan ko ang aking tenga dahil sa mga paulit-ulit na mga salitang bumabalik saakin, that day my kidnappers didn't do anything to me but some of them tries to molest me, the way they looked at me disgusted me after I got rescued ilang buwan akong hindi makatingin sa mata ng mga tao kahit sa mga magulang ko kasi nasusuka ako.
My stomach twisted as I remember it kaya naman nasuka ako, I'm still hyperventilating so hard. Napatingin naman ako sa paligid pero mas nakaramdam ako ng takot ng wala akong makitang ni isang ilaw sa paligid, kahit sobrang nanghihina ako ay pilit akonh tumayo.
"P-please, open the door. " I breathed. "I-I'm scared" As soon as I said those words, everything surrounded me became much darker and much quiet.
BINABASA MO ANG
Give me love (BXB)
RomanceDorean an omega who desire to be love by Sean the most successful dominant alpha who want his life is just to enjoy , drinking alcohol and have sex with some other omega but in unexpected event they got married, however Sean is not treating Dorean w...