Give me love (BXB)

Chapter 21

Chapter 21

Hindi parin mawala sa isip ko ang narinig kong sinabi ni Sean, nakaramdam ako ng takot at pangamba dahil doon. I'm starting to get anxious kasi papaano kung malaman niya na ako yung namarkahan niya? Does that mean aalisin niya ito at ilalaglag pa nito ang bata.

Ayaw kong mangyari yun.

I need to think, dapat maitago ko ang dinadala kong bata sa kanya. Maybe I should just runaway from him? But how? Papaano ako lalayas sa bahay na ito nang hindi nalalaman ni Sean, if I ever runaway I'm sure he will soon tru to find me and, I need to make an excuse.

I'm just gonna tell him that I need to go to States para sa business namin and then I'll fake it, that'll do. Isang linggo, isang linggo ang kailangan ko para magawa ko ang lahat ng plano ko. I'm sorry Sean but I have to do this, ayaw kong mamatay ang bata na dinadala ko. That's why I need to do this.

Natauhan naman ako nang marinig ko ang pagbukas ng pinto, dali-dali kong pinunasan ang mga luha ko saka nakita kong pumasok si Sean. He walked towards me and suddenly stroked my hair.

"Are you okay? " Mahinahong tanong nito.

Please, don't treat me like this? How am I supposed to leave you?

I forced a smile and nodded to him. Hinawakan naman niya ang kamay ko saka nagtama ang mga mata namin. Those pair of blue eyes used to look at me like I'm some kind of trash but now, his eyes sparkled as soon as he met mine.

"Umuwi naba yung bisita? " Tanong ko dito.

Tumango naman ito. "I'm sorry about that, it's just business" Aniya.

Hindi naman ako nagsalita at tahimik lamang kami habang nakahawak ito sa kamay ko, I wanted to asked him but I just can't. Bumabara yung lalamunan ko at alam ko pag sinumulan ko yun baka maiiyak ako.

I wanted to ask him why did he starts to distance himself when he found out that I'm an omega?

I wanted to ask him why did he starts to treat me like I'm the most special person, why did he suddenly treating me like this?

"Dorean? " I snapped out of my thoughts and looked at Sean.
"Are you sure you're okay? "

Tumango naman ako. "Ano, iniisip ko lang yung pag alis ko dito" Ani ko.

Kumunot naman ang noo nito dahil sa sinabi ko. "Where are you going? "

"Pupunta ako ng States for business, may kailangan akong asikasuhin doon sa isa naming kompanya" Pag sisinungaling ko dito.

"Kailan yun? We can go togeth—"

"Ako na mag isa atsaka isa pa may ginagawa karin naman dito and also you have to focus on your company" Nakangiti kong sabi dito.

He gave my hand a soft squeezed saka ako nito tiningnan, he looks so hurt but I just need to do this. Hindi niya pwedeng malaman ang totoo and if ever maybe I'll soon remove his mark para makalaya na ito.

"Kailan ang balik mo? " Malungkot nitong sabi.

"I'm not sure but susubukan kong umuwi ng maaga" I lied.

Maybe I won't comeback anymore, buo na ang desisyon ko lalayo na ako sa kanya besides after I left I'm sure he will be happy because that's what he always wanted right?

--------

"Next flight will be..... "

Rinig kong anunsyo sa airport pero umiling na lamang ako saka sumakay sa isang taxi. "Kuya sa.... " Tumango naman ang driver saka pinaharurot ang sasakyan.

It's been already a week simula nung mag usap kami ni Sean tungkol dito kaya alam niya ay pupunta ako ng States para sa trabaho ko pero hindi yun ang mangyayari, I talk to this very trustful friend na doon muna ako manunuluyan sa kaniya. I'm sure he's so confused about what is happening right now pero pumayag naman ito.

Nang makarating ako sa destinasyon ko ay bumayad ako ng pamasahe saka bumaba na sa sasakyan may biglang tumigil naman na magarang kotse at ibinaba nito ang bintana at bumungad saakin ang mukha ng kaibigan ko.

"Abel" Tawag ko rito.

"Sumakay kana at kapag dumating na tayo sa bahay ay mag uusap tayo ng masinsinan" Aniya.

Tumango naman saka inilagay ang gamit ko sa likod ng kanyang sasakyan bago pumaso at naupo sa kanyang tabi. I wore my seatbelt saka nito pinatakbo ang kotse.

Buong biyahe kaming hindi nagsalita ni Abel, I know he's mad at me for not explaining everything to him, nadamay pa ito but he's just the only person that I can rely dahil kapag si Brent ay alam kong mahahanap kami ni Sean dahil kilala na nito si Brent samatalang si Abel ay hindi.

Wala rin nakakaalam sa lugar na tinitirahan ni Abel, he told me the place he was living is just a small town kaya naman nabuhayan ako nang malaman ko yun dahil mas maganda ang magtago sa ganung lugar lamang.

Halos abutin kami ng gabi dahil sa sobrang layo ng binabyahe namin, kaya naman pala nahihirapan itong pumunta sa lugar namin at doon pa sa lugar namin ito lumilipas ng araw. Dati ay magkatabi lamang ang bahay nila Abel at Brent pero simula nung pumunta sila ng States ay ibinenta nila ang bahay nila at nang makarating ay sa isang simpleng lugar na ito nakatira.

Nakaramdam naman ako nang pagkabigat sa aking mga mata kaya ipinikit ko ito at hinayaan ang sariling lamunin ng kadiliman.

"Dorean"

"Dorean"

Rinig kong bulong saakin saka niyuyogyog ako. Dahan-dahan ko naman iminulat ang mga mata ko saka bumungad saakin ang mukha ni Abel, napatingin naman ako sa paligid at napansin ko mag uumaga na.

"Where are we? " Tanong ko sabay kusot sa aking mga mata.

"We're here, andito na tayo sa bahay ko" Aniya.

Inalis naman nito ang seatbel saka lumabas na sa kanyang sasakyan, sumunod naman ako saka kinuha ang mga gamit ko, tinulungan naman ako ni Abel. Napatingin naman ako sa bahay nito, hindi ganun kalaki ito pero pwede na naming tuluyang dalawa. Pumasok naman kami saka pumunta kami sa guestroom nito at doon inilagay ang gamit ko.

The room was plain and at the same time clean, I like it. Nilingon naman ako ni Abel habang naka cross ang dalawang braso sa kanyang dibdib.

"Now, explain everything to me" Seryoso nitong sabi.

Sinabi ko sa kanya nag totong nangyari, simula sa pagiging mag asawa namin ni Sean hanggang sa doon sa pag marka nito saakin at sa pagbubuntis ko sa magiging anak namin. Abel didn't say anything and he just listened to everything I said hanggang sa matapos ako.

"Why didn't you tell him that you're his pair? "

"Natatakot kasi ako, natatakot ako na pag malaman niya he'll hate me more and I don't want him to hate me more" Naiiyak kong sabi saka kinagat ang pang ibabang labi.

Narinig ko naman ang pagbuntong hininga nito. "Okay, you can stay here as long as you like but if you're husband will come here. Tell him everything, sabihin mo sa kanya ang lahat" Aniya.

Niyakap ko naman ito saka naiyak despite to all the arguments we had before I can tell that Abel is the one I can trust, that's why I'm so happy to have him.

"C-can I ask you a favor? " Tanong ko dito.

Kumalas naman ito sa yakap saka napatingin saakin. "What is it? "

Huminga ako ng malalim. "Can you please cut my hair? "

I need to forget everything about Sean para hindi ako lalo masaktan, I know how it's hard when you're far away from your pair but I need to be strong para sa magiging anak ko and for the starts with that, I need to remove all the thing that it will remind me of Sean.

"Are you sure about this? "

Napatingin naman ako sa sarili ko sa salamin habang nakikita ko si Abel na may hawak na gunting, huminga ako ng malalim saka pilit na ngumiti bago tumango.

"Yeah, I'm sure about this. "