Give me love (BXB)

Chapter 32

Chapter 32

Week had passed and Sean keep visiting us, hindi nito kami binibigo ni Dean at halata naman kay Dean na mas napapalapit ito kay Sean.

Sean really did change.

Despite from what he had done to me I just can't seem to hate him, I guess I still have feelings for him but thinking about what happened to us before, masyado pang masakit at natatakot parin ako.

Natatakot ako kasi baka saktan ulit ako nito, natatakot ako na pag nakita niyang minahal ko nanaman siya ng husto, iiwan at sasaktan niya ako gaya ng dati. Ayaw ko ng mangyari yun, ayaw mo ng masaktan.

"Dorean? "

"Dorean? " I snapped out of my thoughts and looked at Sean who's giving me a worried looked.

"Are you okay? " He asked.

Ngumiti naman ako saka tumango, right now we're at the mall. He asked me on a date, si Dean ay nasa kay Abel lamang sabi niya ay siya na raw magbabantay dito lalo na't matagal-tagal narin nung magsama sila.

Napatingin naman ako sa seryosong mukha ni Sean habang nakapila para kuni ang ticket para sa movie na papanoorin namin, there's a lot of woman including man glancing at him and secretly taking a picture of him, I can't blame him for that, hes just so handsome.

Liningon naman ako na kaagad konh ikasinghap, he gave me a warm smile before looking in front of him, ramdam ko ang pag iinit ng mga pisngi ko, I bet I'm red as tomatoe.

Ilang oras kaming nakatayo hanggang sa nakakuha narin kami ng ticket, we also brought some popcorn and drinks. Tumuloy na kami sa loob, may mga nakakatulak saakin sa likod dahil sa sobrang dami ng mga tao ganun ba kasikat ang movie na ito?

I felt a strong arm wrapped around my waist, napatingin ako kay Sean na ang isang kamay ay may hawak na malaking popcorn. He leaned closer against my ear and I held my breath.

"Stay by my side, don't ever let go of me" Aniya na kaagad ikinabilis ng tibok ng puso ko.

Napayuko naman ako habang inalalayan ako ni Sean papasok sa loob, nang makapasok kami as expected madilim na ang loon, humanap kami ng mauupuan hanggang sa nakahanap kami sa likod.

Umupo na kami at ilang segundo bago nagsimula ang palabas, ibinigay ko naman ang drinks ni Sean na kaagad naman niya ito tinanggap saka inilipat ang popcorn sa isa nitong kamay para makakuha ako dito.

The movie was starting and it seems interesting, buong magdamag akong nakatingin sa movie dahil sa sobrang nakakaexcite ito, I can't even looked away. Kumuha naman ako ng popcorn at natigilan naman ako nang maramdaman ko rin ang kamay ni Sean.

Napatingin ako sa kanya at kaagad na nagtama ang mga mata namin, ilang segundo kaming nagtitigan bago ko naisipang bawiin ang kamay ko at namumulang ngumiti sa kanya. Sobrang bilis ng tibok ng puso ko dahil sa mabilisang nangyari saamin.

Sinilip ko naman si Sean at nanlaki ang mga mata ko nang saakin ito nakatingin habang nakangiti ng nakakatunaw saakin.

--------

"You never told me the story had a sad ending" Naluluha kong sabi saka pinunasan ang mga luha ko.

Sean caught my arm and pulled me closer to him, iniangat ko naman ang tingin ko dito para magtama ang mga mata namin, he leaned closer and wiped my tears using his thumb.

"You, you're still beautiful as ever" He breathed.

Napayuko ako dahil sa sinabi nito at ramdam ko ang pag iinit ng mga pisngi ko, ibinaba naman nito ang hawak niya sa braso ko papunta sa kamay ko. He gave it a small squeeze before gave me a warm smile.

"Let's go home, it's getting dark " Aniya saka nagsimulang maglakad habang di binibitawan ang mga kamay ko.

Kumain muna kami saglit sa fast food chain bago tuluyan na kaming naglakad pabalik sa aming bahay, as we walking peacefully he suddenly cleared his throat.

"This seems nostalgic, remember when we walk back home together and then suddenly it started to rain? "

"Yeah, umuwi tayo ng bahay habang basang-basa ng ulan kaya napagalitan tayo ng mama mo" Natatawa kong sabi.

A small chuckle escaped from his lips. "Yeah, I wish we could go back to that time" He smiled and looked at the sky.

Bigla naman sumagi sa isip ko ang mga hirap na napagdaanan ko dahilan para matigilan ako, started from the day I got kidnapped to I got married to Sean, those pain I felt before biglang bumalik saakin.

"Dorean? "

"We can't.. " I murmured.

"What? "

"I said we can't go back to the thing we used to. I can't go back with you"

Sean eyes widen for a moment before he looked at me as if I hurt his feeling. "Why? Is it because of the things I had done to you? "

"Sean.. I—"

"I know I hurt you, naging gago sayo but I just can't help but hope Dorean,hindi mona ba talaga ako mahal? " His voice broke. .

Napakagat ako ng labi at kaagad na narinig ang malakas na kulog kasabay nun ang pagbuhos ng malakas na ulan.

Hindi, mahal parin kita pero natatakot, natatakot akong masaktan.

"I'm sorry" As I said those words, I ran so fast and left Sean while my tears are keep falling down to my cheek.

After that night, hindi na ulit bumalik si Sean sa bahay.