Give me love (BXB)

Chapter 17

Chapter 17

"Who was that? " Nakakunot noong tanong ni Sean nang maibaba kona ang cellphone ko.

Umupo ako sa harapan niya saka sinagot ang tanong nito. "Uhm, si Abel. Kaibigan ko"

Mas kumunot ang noo nito na ikinayuko ko. He'll get mad at me again. "Is he like Brent? "

Napaangat naman ang tingin ko dito at kaagad na umiling. "H-hindi, he's a beta and he's just really a friend just like Brent " Nauutal kong sabi.

He's body suddenly felt relax saka inilagay nito ang baba sa kanyang palad. "Then" Lumunok muna ito saka nagsalita ulit. "Brent is just a friend? " Nakataas kilay nitong tanong.

Tumango naman ako sa katanungan nito, he suddenly bit the bottom of his lips para pigilan ang ngiti na gustong lumabas sa kanyang labi. Nagsimula naman ako kumain habang ito ay nakatingin lamang saakin, wala sa sarili akong kumuha ng pasta saka iniabot sa kanya,narealize ko naman ang ginawa ko ay babawiin kona sana ang pasta na nasa tinidor nang biglang huliin ni Sean ang kamay ko saka isinubo ang pasta sa kanyanh bunga.

"Taste good" Aniya saka ngumisi.

Naramdaman ko ang pamumula ng mga pisngi kaya kaagad kong nabitawan ang tinidor sa sobrang bilis ng tibok ng puso ko. Oh God! Did he just? Okay, Dorean calm down. This is normal, he's probably just being kind. Yeah, that's it this is nothing.

Iniabot naman saakin ni Sean ang nahulog na kutsara at pinalitan ng bago saka sumandal naman ito sa upuan habang nakatingin pari saaki, kahit na nanginginig na ako dahil sa kabang nararamdaman ko ay kumain parin ako ng pagkain.

"Are you sleeping well? " Tanong nito na ikinatigil ko sa pagsubo.

"Yeah, thank you" I murmured.

Ngumiti naman ito pero kaagad din na nawala, bumalik ang seryoso nitong tingin saakin saka sinabi ang mga salitang nakapagwala sa ngiti ko.

"Then I guess, you should go back to your room since you're finally okay"

Humigpit ang hawak ko sa tinidor saka napatingin ulit sa kanya. "Hindi ba pwedeng tumab—"

"No. From now on, stay away from my room" Aniya saka iniwan akong tulala.
.
.
.

"Dorean"

"Dorean"

"Dorean"

I snapped out of my thoughts and my eyes went to Brent, he looks so worried right now, pilit naman akong ngumiti saka uminom ulit sa kape na inorder ko.

"Are you okay? It's like your mind is somewhere else" Aniya.

A small chuckle escaped from my lips before I shook my head. "No, don't worry. Napagod lang"

"Napagod saan? I've heard na hindi kana masyado pumapasok ka kompanya mo and then you're telling me you are tired. Is it because of Sean? Pinapahirapan kaba nito? " Nagagalit na sabi nito.

"N-no, he's not. Napagod lang talaga ako dahil sa trabahi, kakabalik ko lang kasi"

He slowly nodded but the way he looks at me telling me that he's not convinced, I know this is stupid but I still want to know the reason bakit niya ako pinapaalis sa kwarto niya. I may probably can be able to sleep again pero hindi parin mawala sa isip ko ang dahilan kung bakit ayaw na niya akong katabi.

Baka magulo ako kung matulog?

Does my breath smell awful at morning?

Ano?!
.
.
.
Umuwi ako ng bahay hanggang sa mapansin ko ang sasakyan ni Sean, kaagad akong pumasok ngunit walang Sean ang bumungad saakin. Hinanap ko siya kahit saan pero hindi ko ito ngunit may isang kwarto ang hindi kopa napasukan at yun ang kwarto niya. Hinawakan ko ang doorknob nang biglang sumagi sa isip ko ang sinabi nito.

"From now on, stay away from my room"

Umiling naman ako saka dahan-dahan napabitaw sa pinto at nagtungo sa aking kwarto para maligo, nang matapos ako ay kumain ako ng pagkain pero wala paring Sean ang lumabas sa kanya kwarto. Hinayaan ko naman ito saka bumalik sa kwarto, napabagsak naman ako sa kama habang nakatingin sa kisame. Iniisip ang mga dahilan kung bakit bumalik nanaman ang pagtrato saakin ni Sean.
It's like we starting to get close again but why did he suddenly?

Ilang oras lamang akong nakatitig sa kisame hanggang sa bumigat ng bumigat ang mga mata ko at nandilim ang buong paligid ko.

Napamulat ang mga mata ko nang makarinig ako ng basag sa kabilang kwarto, bumangon naman ako saka kinusot ang mga mata. Nakapasinghap naman ako nang makarinig ako ulit ng basag kaya dali-dali kong tinungo ang kwarto ni Sean.

Nang makarating ako ay nagdadalawang isip ako kung papasukin ko ba ang kwarto ni Sean o hindi pero nang makarinig ulit ako ng pagkabasag ng gamit ay walang pag alinlangan binuksan ko ang pinto na sana ay hindi ko ginawa.

Napaluhod ako nang maamoy ko ang pheromones ni Sean, his room filled with his scent, nagsimula akong manghina at mag init then suddenly Sean slowly walked towards me, his blue eyes suddenly turned into gold.

Shit! He's in heat.