PARDON?! ✅ [Tamamlandı]

[20]

Bir günde iki bölüm mü???
Rica ederim rica ederim ösndndnd

........

Gözlerimi yavaşça araladım.
Gözlerime ilk değen şeyin beyaz ışık olduğunu gördüğümde birkaç kez kapatıp açtım.

''Berfu.''
Bu endişeli ses Karan hocanın sesiydi.

Gözlerimi tamamen açtığımda hemen gözlerime değen Karan hoca ile ''Nerededeyim ben?'' dedim ve gülmemek için dudaklarımı bastırdım.

Hep filmlerde hastane sahnelerinde böyle diyorlardı. Saçma bir şekilde!
Benimde diyesim gelmişti. Ne yani bir başrol oyuncusuna özenemez miyim? (!)

''Hastanedesin...'' dedi bir şey söylemek için ağzını açacaktı ki hızlıca yatağım yerden oturur hale geldim.

"Berfu." dedi omzumdan tutup beni tekrar yatırmaya çalışırken. "Yatmak istemiyorum." dedim. '' Eylül nasıl?''

''İyi. Hatta çok iyi. '' dediğinde ''Yaaa.'' dedim yüksek sesle. ''Gerçekten mi?''

Gülerek başını salladı. Yataktan kalkmak için bir hamle yapamacaktım ki kolumdan tuttu. Gözlerimin içine baktığında gözlerimi kaçırmamaya çalışarak ben de ona baktım.
''Eylül iyi de... Sen iyi misin?''

Gözlerim kolumuza kaydı. ''Yaa siz wattpad erkekleri var ya.'' dedim muzur bir ifadeyle. ''Bizim kolumuzdan ne istiyorsunuz siz?''

Dudağını büzüp bilmiyorum dercesine başını iki yana salladı. ''Bunu yazara sorman daha mantıklı değil mi?''

''Neyse boşver yazarı da ben çok iyiyim.'' deyip tamamen yataktan kalktım.

''Ben kardeşimi görmek istiyorum.'' dedim sesimde ki sevinçle.

Gülerek başını salladı ve yanıma geldi.
''Kardeşini başka odaya aldılar... Gel.'' diyerek kapıya ilerledi ve ben de hızlıca peşinden gittim.

🐩

''Haa öyle mi?'' dedim babama. ''Şimdi ne olacak?''

''Tedaviye devam edecekler... Ama kalbi bir anda durması hastalığında değilmiş... Yani kısaca bilinmiyor.'' diye devam etti annem.

''Bir daha böyle bir şey olabilme durumu var mıymış?'' dedi Karan hoca merakla.

Vallah ailem Karan hoca ile bayağı  iyi anlaşmıştı.
Vallah ben bile çok şaşırmıştım.

''Doktor bir daha olmaz dedi.'' dedi babam.

''Vallah çok teşekkür ederiz Karan oğlum.'' diyen annem ile gözlerim fal taşı gibi açıldı.
Oğlum mu?
Vallah annem Karan hocadan küçük gösteriyordu. Ne oğlu mu?

''Ya ne yaptım ben? Saçmalamayın.'' dedi.
Babam, ''Olur mu öyle? Eylül ameliyattan da iken  Berfu' nun yanında durdun. Gerçekten çok teşekkür ederiz.'' dedi.

Karan hocanın mahçup bakışlarını ve mahcupça  gülümsemesini gördüm.
Utanmıştı sanırım ve sanırım bu ifadesi hoşuma gitmişti.

''Ben artık gideyim... Çok geçmiş olsun.'' diyerek oturduğu sandalyeden kalktı Karan hoca.

Ailemle vedalaştıktan sonra bana döndü.
''Görüşürüz Berfu.'' dediğinde gülümsedim. ''Görüşürüz hocam.''

🐩

''Evet kanka ya.'' dedi Dilek.
''Yani gideyim kıza açılayayım mı?'' dedi Efe ve bunu bana soruyor gibiydi.

Telefonu masaya koydum ve omuz silktim. ''Sen bilirsin Efe. Seviyorsan git söyle. Ne kaybedersin ki?'' dedim.

''Evet ya söyleyeceğim. Sonuçta aşık  olmak suç değil ayıp değil. Günah da değil. Yasak da değil.'' kendini ikna etmeye çalışır bir hali vardı.

''Aman uzatma işte git söyle.'' Dilek 'in sesinde bıkkınlık vardı.

Efe' nın söylediklerini aklımda düşündüm.
Aşık olmak...
Suç değildi.
Ayıp değildi.
Günah değildi.
Normal şeydi. Aşık olmak güzel bir şeydi. Seni güzel hissettiriyor, mutlu hissettiriyordu.  Sevildiğini hissetmek çok güzeldi. Sevmek çok güzeldi.
Birisinin hep seni düşündüğünü bilmek, seni merak ettiğini bilmek, değer verdiğini görmek çok güzeldi.
Ama aşk bana geldiğinde  yasaktı ve olmamalıydı, olamazdı. Bunu izin vermemeliydim, veremezdim. Buna izin vermek demek, kötü bir şey yapmakla eş değerdi sanki. Ve ben bütün kötülüklerden uzak durmaya çalışırdım. Ama neden bu kötülük beni kendine çekiyordu?

...........

Wowwww Berfucığım neler dedin öyle sen kdfgdjgpokfgjso

Artık bir şeylerin olması lazımdı.
Yani artık başlamalı yani lfkdlf