No escape possible

Deel 32

Ik wil hem een klap geven maar ik moet me aan mijn plan houden en mijn hoofdpijn en misselijkheid protesteren hevig. Misschien is het beter om nu even mijn mond te houden en dat doe ik dan ook maar.

Opeens voel ik mijn ontbijt omhoog komen en haal ik de emmer net op tijd. 'Misschien is het tijd om jou weer naar je kamer te brengen' zegt James en hij tilt me weer naar boven.

POV Julia

Het is inmiddels alweer twee dagen later. Dat denk ik tenminste. Ik lig alleen maar in bed of te slapen. De duizeligheid en misselijkheid zijn zo goed als weg en ik voel me al een stuk beter. Mijn plan begint weer in werking te komen. Ik gehoorzaam steeds meer en probeer meer tegen James aan te kruipen enzo. Het probleem is dat ik me ook steeds meer op mijn gemak ga voelen bij hem. Hij doet zo lief. Ik voel me veilig bij hem. Maar daar hebben we dus een probleem. Ik mag hem wel maar niet. Maar ik haat hem ook niet meer. Niet op de manier hoe ik hem haatte toen ik hier net kwam. Ik denk niet dat ik hem nog haat. Ik wil nog steeds graag naar huis. Maar ergens voelt het als thuis als ik bij hem ben. Het voelt als een vriend. Nou eerlijk gezegd iets meer dan een vriend. Ik weet niet precies wat hij van me is. Ik weet wel dat ik anders naar hem ben gaan kijken. Ik weet eerlijk gezegd niet of ik nog zo graag naar huis wil. Ik bedoel, thuis ben ik altijd alleen. Mensen gaan zoveel medelijden hebben als ik thuiskom. En daar heb ik gewoon geen zin in. Ik ga alleen nog maar gezien worden als het meisje dat ontvoerd is. Niet meer als hoe ik ben.

Ik douch en kleed me aan en etc. Ik doe een jurkje aan aangezien het vet warm is hier. Ook die ik een gouden kettinkje om en kleine gouden ringetjes als oorbellen. [foto in bijlage] Ik loop naar benden waar James,Jack, Kevin en Carlos in de keuken zitten. James is bezig in de keuken en de rest zit aan tafel. "Je ziet er weer prachtig uit schoonheid" zegt James en hij drukt een kus om mijn wang. Ik bloos. "Je ziet er inderdaad beter uit dan een paar dagen geleden" zegt Carlos. "Wat lief dankjewel" zeg ik met een sarcastische glimlach. Ik pak een glas met water en ga aan tafel zitten. James geeft me een bord aan met een broodje Nutella en neemt plaats naast me. "Yes dankjewel" zeg ik en begin gelijk met eten.

James staat op om zijn bord op het aanrecht te zetten. "Gaan we nog iets doen vandaag?" vraag ik terwijl ik ook opsta. "Alleen een verrassing nog van je verjaardag vanavond" antwoord James. "Wat voor verassing" vraag ik nieuwsgierig. Ik houd van verassingen maar haat ze ook, vooral bij deze gasten. "Het enige wat we gaan zeggen is dat je een mooie jurk aan moet trekken". Ik denk diep na. Een feestje misschien? Eerlijk gezegd heb ik zin om helemaal lam te worden. "Oké" zeg ik glimlachend en loop naar boven.

Ik loop vrolijk naar boven totdat ik Nathan tegenkom. Mijn glimlach verdwijnt direct als ik zijn hoofd zie. Ik wil langs hem lopen meer als ik een stap naar recht zet doet hij dat ook en zo gaat het een paar seconde door. 'Mag ik er langs?' vraag ik al wat minder vrolijk. Hij pakt mijn arm vast en als ik mezelf los wil trekken duwt hij mij tegen de muur aan. Ik ben er zo klaar mee om doodsbang te zijn voor hem. "Laat. Me. Los." Zeg ik en kijk hem boos aan. Ik volg elke beweging die hij maakt met mijn ogen, wachtend tot het juiste moment komt om weg te komen. Z'n hoofd komt dichterbij en het lijkt alsof hij me wilt zoenen. Ik duik weg trek m'n arm los en ren naar m'n kamer.

Ik gooi de deur hard dicht en wacht tot Nathan de deur opendoet en me een klap verkoopt, maar hij komt niet. Ik zucht opgelucht en laat me op bed vallen. James komt de deur binnenlopen en laat zich naast me op bed vallen. Het is even stil. "Hoezo heb je het gedaan?"vraagt James en gaat rechtop zitten. Ik ga ook rechtop zitten en staar naar mijn voeten. Ik weiger antwoord te geven en hij herhaalt zijn vraag. "Het leek me de enige optie" antwoord ik. Ik voel dat hij me aanstaart maar ik weiger hem aan te kijken. Hij trekt me in zijn armen en ik laat het maar gaan, geen zin om me weer te moeten verzetten. Na een tijdje weet ik mezelf toch uit zijn greep te krijgen. Ik staar recht in zijn ogen, en hij in die van mij. Zijn blik valt een paar keer op mijn lippen en ook ik kan niet ontkennen dat ik precies hetzelfde doe.Net voordat zijn lippen de mijne raken besef ik me waar ik mee bezig ben en loop snel naar de badkamer. Waar ben ik in godsnaam mee bezig?

"Wat moet ik vanavond aandoen?" roep ik vanuit de badkamer als ik eenmaal alles een beetje verwerkt heb. "Ik laat straks iemand voor je komen" antwoord hij. "Hoe bedoel je iemand voor me laten komen?" vraag ik achterdochtig en loop de badkamer weer uit. Voor je jurk en haar en make-up en dat soort dingen" zegt hij en hij klopt met zijn hand naast hem op bed als teken dat ik daar moet gaan zitten. Ik loop er zuchtend heen en hij trekt me net niet op bed. Weer staren we elkaar diep in elkaars ogen aan. Hij trekt zich dichter naar me toe en ik voel twee handen op mijn heupen geplaatst worden. De vlinders in mijn buik zijn niet meer te ontkennen.  Hij zoent mij en ik ga erin mee. Het voelt zo goed.

"James" roept iemand van de gang. Beide negeren we het en gaan door. De deur word opengedaan en geschrokken kijken we naar de deur . "Oh, ik kom later wel terug" zegt Jack en hij wilt weglopen. "Ik kom eraan" zegt James en hij loopt weg. Waar ben ik in godsnaam mee bezig?