No escape possible

Deel 19*

beter niet kunnen doen' zegt hij en hij geeft me een knal tegen mijn wang. Natuurlijk komt het o zo bekende doekje tevoorschijn en word vol in mijn gezicht gedrukt. Ik houd mijn adem in maar na een tijdje lukt het niet meer en hap ik naar lucht. Ik begin al aardig wat vlekjes te zien en na een tijdje voel ik m'n ogen zwaarder worden..

~

POV Julia

'Julia wakker worden' hoor ik iemand zeggen en ik word sterk door elkaar geschud. Ik open voorzichtig mijn ogen. Als mijn ogen gewend zijn aan het licht zie ik dat ik nog steeds op James' zijn schoot lig."Wat is er?" vraag ik geïrriteerd. "We zijn er" zegt hij. Ik ga gelijk overeind zitten "waar zijn we?" "Bij het vliegveld" antwoord hij. Ik kijk hem verward aan. "Pardon?" Hij draait me om en maakt mijn handen los. "Kom" zegt hij en trekt me omhoog. Ik merk nu pas dat wij de enige waren die nog in het busje zaten. Hij pakt mijn arm stevig vast en we lopen het vliegveld op. "Ik ga niet" ik sla mijn armen over elkaar en ga stop met lopen. Hij gooit me over z'n schouder en loopt vlug door. Ik sla op zijn rug en scheld hem in zo'n 4 talen uit. Zijn telefoon gaat weer en hij zet me neer naast Jack. Hij grijpt gelijk mijn pols sterk vast. "Haal je niks in je hoofd, je hebt al voor genoeg problemen gezorgd" fluistert hij in mijn oor. Ik wist dat ze rijk waren, maar zo rijk? Er staat een privé-jet klaar die echt niet normaal groot is.

Ik focus me weer op het telefoongesprek van James. "Ja iedereen is hier, we vliegen zo weg. We hebben er 3 mee, 1 blond andere 2 bruin haar"

Jack laat me los als James ophangt. Ik ren hard weg.
2 handen grijpen mijn heupen vast en ik word van de grond geplukt door Jack. Hij zet me neer bij James en hij grijpt mijn pols vast. Ik ben verbaast als hij niks zegt maar me gewoon mee sleurt. Me verzetten gaat haast niet. Ik word in een stoel gedrukt en James komt gelijk naast me zitten. Ik sla m'n armen over elkaar heen en kijk boos voor me uit. Ik grijp James z'n hand vast als we opstijgen en knijp mijn ogen dicht. "Wat is er?" vraagt hij verward. "Ik heb vliegangst" mompel ik en druk mijn hoofd in zijn borst. Hij slaat zijn armen om me heen en ik hoor hem zachtjes lachen. "Niet lachen" sis ik. Na een tijdje wen ik eraan en laat hem los.

Bij het landen grijp ik zijn hand weer stevig vast. We lopen daarna het vliegtuig uit en voel gelijk een klap in mijn gezicht van de warmte. Er staan 2 zwarte busjes en een zwarte range rover. James pakt mijn hand weer vast. "Ik kan best zelf lopen hoor" zeg ik koppig en trek mijn hand los. Hij geeft geen antwoord en we lopen samen naar de range rover. Onze koffers worden achterin gezet en we rijden weg. "James waar zijn we?" vraag ik om de stilte te verbreken. "Venetië." verbaast me niks. Ik zucht diep als we weer een bos in rijden.

Veel tijd om de omgeving te verkennen heb ik niet want ik word het huis alweer in geduwd. Ik voel me opeens heel duizelig worden en zak door m'n benen. James tilt me op en brengt me naar de woonkamer. Hij legt me op de bank en komt naast me zitten. "Wat wil je eten, ik bestel wel wat" vraagt hij lief.

De andere meisjes zijn nergens te bekennen, dus die zitten waarschijnlijk alweer opgesloten. James tilt me op en we lopen (eigenlijk loopt hij) de trap op naar de slaapkamers. Hij doet de deur voorzichtig open en hij legt me op een groot 2-persoons bed. Het is een bizar grote kamer met 4 deuren. 1 is zoiezo de deur naar de gang, 1 moet wel de badkamer zijn, 1 de kast. Maar waar is die laatste deur voor.. nog voor ik er langer over na kan denken vallen mijn ogen dicht en val ik in diepe slaap.

Hey! Het spijt me echt dat het zooo extreem lang duurde voor dit deel. Dit komt vooral doordat ik geen inspiratie heb. Ook heb ik het heel druk met school en voel ik me kort gezegd  gwn extreem kut. Ik hoop dat het met jullie wel goed gaat! In het weekend komt het volgende deel! (Zet in de reacties wat er in het volgende deel moet komen!!)

Bye! Xx