No escape possible

Deel 18*

'James?' vraag ik wanhopig om lekker zielig over te komen. Denken ze nou echt dat ze me hiermee kunnen breken, nou daar is wel iets meer voor nodig. Maar ik moet meespelen als ik me aan mijn vers netbedachte plan wil houden. 'Het spijt me prinses' hoor ik nog voordat de deur dichtgaat en de ruimte word gevuld met duisternis.

~

POV Julia

Ik zou niet weten hoelang ik hier nu al zit maar het voelt als jaren. Ik zit diep in gedachten als ik iemand hoor snikken. Ik kruip naar de zijkant van mijn cel. 'Hey stil maar, het komt wel goed' fluister ik haar toe. 'Ik mis iedereen gewoon zo vreselijk erg en ik wil gewoon naar huis' snikt ze verder. 'Ik weet het, ik weet het, maar het komt wel goed' troost ik haar. 'We komen hier wel weg, dat beloof ik. Maar tot die tijd moet je beloven dat je ze niet over je heen laat lopen oké?' ik kijk haar diep in haar ogen aan en ze knikt. 'Jullie allemaal, laat niet over jezelf heen lopen' spreek ik ze moed toe. Ik probeer de andere meiden aan te kijken maar alleen een klein lampje vult de ruimte met een klein beetje licht.

Ik sluit mijn ogen en zucht diep. Ik zit alweer diep in gedachten totdat James en Kevin binnen komen stormen. 'James, wat gebeurt er?' hij zegt niets en trekt me m'n cel uit. 'James!' hij negeert me nog steeds en sleurt me mee naar de gang. Terwijl hij me naar boven sleurt zie ik blauw-rode lichten vanuit buiten komen. Mijn ogen worden groot en dat kleine beetje hoop dat ik altijd ben blijven houden, is nu verandert in een reusachtige berg. Voordat ik ook maar kan overwegen om hulp te schreeuwen duwt hij me 'mijn' kamer in.

Zijn ogen staan op donker. 'J-James, w-wat gebeurd er' ik word bang van zijn blik. 'Ik heb je gemist' grijnst hij. 'Nou ik jou niet' kap ik hem af. Hij loopt woedend op me af en grijpt me bij mijn armen. 'Ga je koffers inpakken, we gaan weg' 'Nee ik ga niet mee' sis ik. 'Wat zei je daar' hij pakt mijn polsen nog steviger vast en geeft er een ruk aan. Een pijnlijke kreun verlaat mijn mond maar ik geef me niet zo makkelijk over. Voordat ik iets terug wil roepen bedenk ik me dat ik me aan mijn plan moet houden. Nee dit is je kans Juul. Maar anders vermoorden ze die agenten weer. Nee ze zijn dit keer met te veel, dat kan niet anders. Als ik klaar ben met discussiëren met mezelf pakt hij mijn kin stevig vast zodat ik hem wel aan moet kijken. 'Wat zei je, schoonheid' 'niets' 'dat dacht ik al' grijnst hij.

Hij trekt me van het bed af en we lopen de kast in. 'Schiet op we hebben niet de hele dag de tijd' zeg hij ongeduldig. No shit Sherlock. Ik gooi van alles een beetje in m'n koffer op de korte jurkjes na, die ga ik echt niet meenemen. 'Je vergeet die jurkjes' 'Nee ik ben ze niet vergeten, ik ga ze gewoon nooit van m'n leven aandoen' grijns ik. Hij zucht en gooit een paar jurkjes in m'n koffer. Zo eigenwijs als ik ben gooi ik ze er weer uit. Hij kijkt me woedend aan, ik zucht en pak 2 jurkjes en prop ze in de koffer. 'Nu blij?' zucht ik. Hij knikt grijnzend als ik geschreeuw van buiten hoor. Ik wil de kast uit rennen als James me vastpakt. 'HELP!!HELP ALSJ-' verder kom ik niet want hij drukt letterlijk tape op mijn mond. Ik wil het eraf trekken almaar hij is alweer bezig met mijn handen vast te maken. Hij pakt m'n koffer en duwt mij de gang op. Waar blijft die politie?!

Als ik de trap af wil rennen word ik aan mijn heupen terug getrokken. Ik draai me om en zie een boze James. Hij sleurt me mee de trap af en daar staan de andere jongens en de meiden. De meiden kijken me even geschrokken aan maar ik geef ze een geruststellende blik. James duwt me richting Benjamin. James begint te bellen en ik probeer zo goed mogelijk mee te luisteren maar dat gaat lastig als je maar 1 deel van het gesprek kunt horen. Ik kijk verveeld om me heen en zie nu dat elke jongens 1 meisje vastheeft op James en Carlos na.

Als James klaar is met bellen duwt Benjamin me weer richting hem en ik zie uit mijn ooghoek dat hij iets zwarts uit zijn zak haalt. Oh. Ik zit diep in gedachten als James opeens die tape van m'n mond af trekt. Ik kijk hem boos aan. 'Luister goed Julia, we weten waar je woonde, wie je ouders zijn, wie je broer is, we weten alles. Dus werk goed mee als je wilt dat je broer niets overkomt. Begrepen?' fluistert hij in mijn oor. Wat een lul. 'Begrepen?' Vraagt hij nu dwingender. Ik knik langzaam ja. Ik wil niet dat ze iets overkomt. Ik slik de brok in mijn keel weg en bereid me voor wat er nu gaat komen.