No escape possible

Deel 12*

Een glimlach verschijnt op mijn gezicht als ik denk aan mijn moeder. Maar hij verdwijnt al snel als ik me herinner in welke situatie ik zit.

POV Julia

Ik heb nog een paar uur geslapen en lig nu wat te draaien in mijn bed. Slapen gaat nu toch niet meer lukken dus ik besluit te gaan douchen. Het is inmiddels alweer 1 uur s'middags. Ik loop naar de inloopkast en zoek een setje kleding bij elkaar. Ik doe de deur op slot en kleed me uit. De warme stralen voelen heerlijk tegen mijn koude huid. Ik was mijn haar en stap weer uit de douche. Terwijl ik me afdroog hoor ik voetstappen de slaapkamer inlopen. 'Julia waar ben je?' Roept iemand. 'In de badkamer' roep ik terug. Ik pak mijn handdoek en wikkel hem om mezelf heen. Daarna kam ik mijn haar en droog me af. Ik doe mijn joggingbroek aan en merk dat mijn T-shirt vermist is. Huh mijn shirt lag net nog hier.

Ik pak mijn handdoek wikkel hem strak om me heen, zodat niemand me kan zien. 'Hey schoonheid' zegt James. 'Hoi' zeg ik en loop direct door naar de kast. 'Ze zijn nog aan het overleggen over je straf' zegt hij om me in de stress proberen te krijgen. "Fijn" roep ik vanuit de kast. Ik zoek met één hand een top voor bij mijn outfit en met mijn andere hand druk ik de handdoek nog steeds dicht tegen me aan. 'Ik zal het doorgeven' fluistert James opeens in mijn oor. Van schrik laat ik mijn handdoek vallen en een kleine gil glipt naar buiten. 'Jezus James! Ik schrik me rot!' snauw ik en raap mijn handdoek snel op. Kut mijn rug. Ik druk mijn handdoek weer tegen me aan, grijp snel een trui en loop weer naar de slaapkamer. Op hoop van zegen dat hij het niet gezien heeft.

Ik wil de badkamer weer inlopen maar James haalt me in en blokkeert de deur. 'Wat is dat op je rug?' vraagt James. Kut, hij heeft het wel gezien. 'Niks' zeg ik kort en loop weg. 'Dus er zit een litteken op je rug in de vorm van een hartje, en dat noem je niets?' vraagt hij achterdochtig. Ik blijf even staan en draai me om. 'Waarom wil je dat weten?' Vraag ik. James komt boos op me af lopen en ik zet een stapje terug. 'Omdat ik om je geef en ik heb wil weten hoe en wie dat heeft gedaan' zegt James en hij trekt me in een knuffel. 'James, laat me los' fluister ik. Hij laat los en ik loop naar de badkamer. Maar in plaats van dat hij een keer normaal doet, trekt hij met een ruk aan mijn handdoek en sta ik nu in een jogginsbroek en een bh voor hem.

'JAMES?!' schreeuw ik en wil de handdoek weer terug pakken maar hij trekt hem weg. 'GEEF DIE HANDDOEK TERUG!' schreeuw ik. Hij schud hevig nee met zijn hoofd en houd de handdoek achter zijn rug. 'JAMES!' schreeuw ik weer gefrustreerd. Al snel word de deur met een klap open gegooid en staat Nathan in de deuropening. 'What the fuck is hier aan de hand?' Vraag ik verward. Ik draai me met een ruk om zodat Nathan mijn rug niet ziet. Maar hierdoor sta ik nu met mijn rug naar James toe. 'HOE KOM JE AAN DIE LITTEKENS?!' Schreeuwt James. Ik wijs naar Nathan en probeer de brok in mijn keel door te slikken. Ik loop naar de badkamer en trek hem met een klap dicht. Ik draai hem op slot en laat me langzaam naar beneden zakken terwijl de tranen over mijn wangen stromen.

'Juul gaat het wel? vraagt James door de deur heen. 'Is dat een serieuze vraag? Wat verwacht je nou dat ik ga zeggen?! Ja het gaat super.' Snauw ik. Ik sta op en trek de deur weer met een ruk open. Ik sta nu oog in oog met James. 'Ik ben verkracht toen ik fucking 13 was, met als extraatje littekens op m'n rug. Zodat ik het niet zou vergeten' zeg ik woedend. 'ALSOF IK HET ZOU KUNNEN VERGETEN!' Schreeuw ik in zijn gezicht. 'Jullie hebben mijn school overvallen, me meerdere keren ontvoerd, en ik kom er nu achter dat ik met dezelfde gast op zit gescheept die mij verkracht heeft' som ik op voor hem. 'Maar nee het gaat super' zeg ik sarcastisch. James geeft geen reactie.

Ik duw hem aan de kant en loop boos naar beneden. Ik heb honger. Een paar jongens zitten aan de keukentafel. Ik sta nu alleen nog in een joggingbroek en een bh, waardoor er 'heerlijk' gefloten naar me word. 'Krijg de tering' zeg ik boos en smeer mijn broodje Nutella. Er word gefluisterd maar ik negeer het. 'Wat is er met je rug gebeurt' vraagt Kevin geschrokken. Ik draai me om. 'Nathan is er gebeurt' zeg ik en loop weer naar boven met mijn eten. Ik ben helemaal klaar met deze gasten. Ik loop 'mijn' kamer in en plof op bed. Ik zit lekker te eten als ik het bed voel inzakken.

'Gaat het weer een beetje?' vraagt James bezorgt en hij slaat een arm om me heen. Ik negeer hem en sla zijn arm weg. 'Laat me met rust' zeg ik en eet rustig verder. Wat heeft Nathan gedaan? Bij die naam alleen al komen de tranen weer naar boven. 'Ga weg James' fluister ik met een brok in mijn keel. 'Waarom?' vraagt hij verward. 'Ga. Weg.' Sis ik.
Hij zucht en loopt de kamer uit. Ik trek een shirt aan en ga onder de dekens liggen . Ik ben mentaal echt gesloopt. Als ik eindelijk vredig lig te slapen, schrik ik wakker van luid geschreeuw wat van beneden lijkt te komen. Ik sluip naar de trap en luister aandachtig mee.

'WAAROM DE FUCK HEB JE DAT HAAR AANGEDAAN?!!' schreeuwt James. 'HET IS MAAR EEN WIJF' schreeuwt Nathan terug. 'ZE IS WEL MIJN WIJF' schreeuwt James weer. 'DOE NOU NIET ALSOF IK DE BADGUY BEN JAMES, JIJ ONTVOERD EN VERKOOPT MEISJES' schreeuw Nathan weer terug. Dit is mijn kans, niemand let op. Ik ren terug naar 'mijn' kamer. Ik trek schoenen aan en doorzoek de nachtkastjes

Ik vind een zaklamp, die van pas kan komen. Ik wil naar de badkamer lopen, maar hoor iemand de trap op lopen. Ik spring weer in bed en trek de dekens over me heen. Ik hoor iemand binnenkomen en ik knijp mijn ogen stijf dicht. Iemand doet mijn haar achter mijn oor en drukt een zoen op mijn voorhoofd. Ieuw laat dit stoppen. 'Slaap lekker' fluistert Nathan en hij loopt de kamer weer uit. Ik moet overgeven. Ik verrek geen spier totdat het weer helemaal stil is.

Als de voetstappen verdwenen zijn spring ik uit bed en ren naar de badkamer. Ik sluit de badkamerdeur voorzichtig en draai de deur op slot. Ik spreek mezelf moed toe in de spiegel en loop naar het raam. Ik kan dit. Ik haal diep adem en klim uit het raam. Ik kruip voorzichtig over het dak heen. Oké dit is hoger dan ik had gehoopt. M'n hart stopt even met kloppen als ik Carlos en Kevin zie lopen. Ik maak mezelf zo plat mogelijk en knijp mijn ogen stijf dicht. Hopend dat ze me niet zullen zien.